اپیزود 14: ابزار برش در ویرایشگر فایل خام

برش زدن رو همه ما می‌تونیم توی فتوشاپ انجام بدیم. اما دلیل اینکه توی ویرایشگر فایل خام برش می‌زنیم اینه که این کار غیر مخرب هست. یعنی اگر توی فتوشاپ عکس رو ببُرید، باید یا یه نسخه دیگه از اون فایل برش خورده ذخیره کنین، یا اگر روی همون فایل اصلی ذخیره کنین، فایل اصلی رو از دست می‌دین. اما اینجا اینطوری نیست. هر بار که عکس رو باز کنین، می‌تونین یه کادر جدید ازش خروجی بگیرین.
برش زدن تو ویرایشگر فایل خام، مثل خود فتوشاپ کار می‌کنه. یعنی حرف C اینجا هم برای برش زدن هست. آیکنش هم شبیه به همونیه که توی فتوشاپ داریم، و اینکه همونجوری هم روی عکس کلیک می‌کنیم و می‌کشیم.
اما جابه‌جا کردن کادر، مثل قدیم‌های فتوشاپ هست. یعنی وقتی توی کادر کلیک می‌کنیم و می‌کشیم، خود کادر رو جابه‌جا می‌کنه. نه عکس توی کادر رو. اتفاقا من این رو بیشتر از این حالت پیش‌فرض جدید فتوشاپ دوست دارم. تغییر اندازه کادر برش هم خیلی ساده‌ست. کناره‌های کادر یا گوشه‌ای کادر رو می‌گیریم و به یه طرف می‌کشیم و تغییر اندازه می‌دیم. نهایتا Enter رو هم می‌زنیم.

اما اینکه می‌گم غیر مخربه یعنی چی؟ یعنی اگر دوباره ابزار Crop رو انتخاب کنیم. همین کادر رو دوباره می‌بینیم و می‌تونیم عوضش کنیم. حتی اگر دو روز بعد یا دو سال بعد هم فایل رو دوباره باز کنیم و ابزار Crop رو برداریم، بازم همین کادر رو می‌بینیم و دوباره جایی رو که می‌خوایم رو برش می‌زنیم.

اغلب اوقات ما برش رو به صورت چشمی می‌زنیم. یعنی نگاه می‌کنیم ببینیم که کادری که دوست داریم چقدر باشه و همون رو می‌بُریم. اما یه وقتایی لازم هست که توی یه اندازه خاصی برش بزنیم. مثلا فرض کنیم دارم عکس‌هام رو برای یک آلبوم با صفحات 20x30cm آماده می‌کنم و باید همه کادر‌هام 2×3 باشه. یا مثلا فرض کنیم دارم عکس هام رو برای اینستاگرام آماده می‌کنم و باید همه عکس‌هام، 1×1 باشه. یعنی مربعی باشه. اینجور وقت‌ها، می‌تونیم توی کادر برش راست کلیک کنیم و نسبت مورد نیازمون رو انتخاب کنیم. از حالا به بعد همیشه کادر روی همون سایز باقی می‌مونه. یعنی دیگه تغییر نمی‌کنه تا وقتی که خودمون تغییرش بدیم. ضمنا وقتی نسبت 2×3 هست یا هر سایز مستطیلی دیگه، این ابعاد هم افقی می‌تونه باشه و هم عمودی. بستگی داره خودمون کدوم رو کوتاه‌تر در نظر بگیریم و کدوم رو بلند‌تر. یا اصلا ساده‌تر اینه که X رو بزنیم. خودش عمودی می‌شه یا افقی می‌شه. اینجوری راحت‌تر هم هست.

البته همیشه هم اندازه نسبتی که می خواهیم دقیق نیست. مثلا فرض کنیم من می‌خوام همه عکس هام تو اندازه 16×21 برش بخوره. می‌دونیم دیگه، 16x21cm یه سایز استاندارد برای چاپ عکس‌ها تو ایرانه. خیلی هم سایز محبوبی هست و ما زیاد اون رو چاپ می‌کنیم. برای همین می‌تونیم روی Custom بزنیم و اندازه‌ای که می‌خوایم رو وارد کنیم. یادمون باشه، اینی که الان وارد می‌کنیم، اندازه اصلی عکس نیست. “نسبت” طول به عرض کادر عکس یا همون نسبت اضلاع عکس هست. اندازه اصلی رو می‌تونین زیر کادر تصویر، روی لینکی که اون زیر هست ببینین. هر چی بخواهیم می‌تونیم انتخاب کنیم و عکس هامون رو با همون برش بزنیم.

حالا اگر یه عکسی رو برش بزنین، اگر اون رو باز کنین توی فتوشاپ که با همین برش باز می‌شه، اگر هم دکمه Done رو بزنین، توی برنامه Bridge حالت برش خورده اون رو نشون می‌ده. یه آیکن هم کنارش میاد که نشون می‌ده عکس رو برش زدیم که اگر بعدا خواستیم عکس‌ها رو بررسی کنیم، بدونیم که این عکس برش خورده و در صورت نیاز می‌شه دوباره بازش کنیم و کادر بزرگتری رو براش در نظر بگیریم.

اپیزود 13: صاف کردن خط افق در عکس‌های خام

به ندرت پیش می‌آید که یک عکس، کاملا منطبق بر خط افق عکاسی بشه. چون حتی اگر روی سه‌پایه هم عکس بگیریم، بهرحال در داخل منظره‌یاب کوچک دوربین یا حتی روی نمایشگر 3 اینچی هم، پیدا کردن دقیق خط افق کمی سخت است. برای همین هم خیلی وقت‌‌ها عکس‌های توی دوربین صاف است، اما وقتی اون رو داخل کامپیوتر و تو اندازه بزرگ می‌بینیم، می‌فهمیم که صاف نیست.

برای صاف کردن کردن، همونطور که توی ویدئو‌های قبلی گفتم، می‌تونیم از ابزار تصحیح پرسپکتیو استفاده کنیم. یعنی ابزار Transform رو کلیک می‌کنیم و روی تصحیح پرسپکتیو افقی می‌زنیم تا فتوشاپ خودش عکس رو صاف کنه. این قابلیت، معمولا خوبه، اما یه وقت‌هایی، تشخیص خصوص صاف روی عکس برای فتوشاپ راحت نیست. مثلا فرض کنیم به جای خط افق دریا که خیلی هم صافه، از یه تپه عکس گرفتیم که زمینش پوشیده از چمن هست و خط دقیق افق معلوم نیست.

اینجور وقت‌ها می‌تونیم از ابزار Strengthen یا صاف کردن استفاده کنیم. هم راحت‌تره و هم برای این کار دقیق‌تر کار می‌کنه. کافیه روش دو بار کلیک کنیم و Enter رو بزنیم.اما همین ابزار هم اگر نتونه خوب تشخیص بده، می‌تونیم خودمون به صورت دستی، خط افق رو بکشیم. وقتی روی این ابزار کلیک می‌کنیم، نوک نشانه‌گر موس عوض می‌شه و می‌تونیم  باهاش خط بکشیم. البته آیکن جالبی نداره و به نظرم فتوشاپ باید هرچه زودتر یه فکری به حال این آیکن بکنه. اگر یادتون باشه، قدیم‌ها، ابزار کمند یا همون ابزار انتخاب توی فتوشاپ‌های قدیمی هم یه همچین شرایطی داشتن و جایی که می‌خواستیم یه انتخاب دقیق بکنیم، نوک ابزار خوب معلوم نبود. این ابزار هم همینطوره.
برای همین هم بهتره تا انتخابش می‌کنین، دکمه Caps Lock روی کیبورد رو بزنین. این دکمه، شکل ابزار‌های فتوشاپ رو تبدیل به یک + می‌کنه. اینجوری دقیق‌تر می‌شه. حالا وسط این ابزار رو دقیقا می‌ذارین روی لبه خط افق و یک کلیک می‌کنین. بعد همون خط رو ادامه می‌دین و یک طرف دیگه خط افق کلیک می‌کنین. بلافاصله کادر جدیدی که مطابق با خط افق هست تشکیل می‌شه و اگر Enter رو بزنین، عکس صاف می‌شه.

یکی دیگه از استفاده‌های ابزار برش در ویرایشگر فایل خام، برای صاف کردن عکس هست که در ویدئوی بعدی به طور کامل درباره‌ش توضیح می‌دم. اما این چیزی که اینجا توضیح می‌دم مربوط به صاف کردن خط افق هست. برای این کار باید با ابزار برش، روی عکس یک کادر ایجاد کنیم. یعنی گوشه بالای سمت چپ کلیک می‌کنیم و می‌کشیم تا گوشه پایین سمت راست. اما کادر رو کمی کوچک‌تر از کادر اصلی عکس می‌کشیم که جا برای چرخاندن داشته باشه. حالا اگر موس رو یه کمی بیرون از کادر ببریم، می‌بینیم که تبدیل به یک فلش رو دوطرفه می‌شه. یعنی می‌شه باهاش کادر رو بچرخونیم. البته تو این حالتی که الان کادر برش رو می‌بینیم، چون فقط دو تا خط عمودی و افقی می‌بینیم، شاید به راحتی نشه تشخیص داد که کادر چقدر صافه. اما همینکه می‌خواهیم کادر رو بچرخونیم، بلافاصله فضای داخل محدوده برش، به خطوط شطرنجی موازی تقسیم می‌شه، هم خطوط عمودی و هم افقی اونقدر زیاد هستن که هر جای کادر رو نگاه کنیم، به راحتی می‌شه خطوط عکس رو تشخیص بدیم و عکس رو براساس اونها صاف کنیم. هر جایی هم اوکی شد، راحت می‌تونیم Enter رو بزنیم و کادر صاف می‌شه و کناره‌های اضفی هم برش می‌خوره.

یادتون باشه. به طور کلی، هیچ کدوم از این برش‌ها عکس رو خراب نمی‌کنن. تو فصل اول ویدئو‌های آموزش ویرایشگر فایل خام فتوشاپ توضیح دادم که اصولا هر کاری که اینجا انجام می‌دیم، غیر مخرب هست. یعنی بعدا اگر دوباره عکس رو باز کنیم و همین ابزار‌ها رو برداریم، همه چیز همون حالت اولیه رو داره. بنابراین، برای برش زدن یا صاف کردن عکس اصلا نگران نباشید. هیچی تغییر نمی‌کنه. اگر نسخه اصلی رو لازم داشتید، همیشه در دسترس هست.

اپیزود 12: چطور Chromatic Aberration را حذف کنیم؟

کروماتیک ابریشن یک خطای رایج در لنزها هست. عبارتش یه کمی پیچیده‌ش می‌کنه، تعریفش این هست: عدم انطباق رنگ‌های نور شکست یافته در صفحه کانونی که باعث ایجاد تصویر غیرواضح می‌گردد. خوب احتمالا شما هم مثل من نمی‌تونین این تعریف رو خوب به خاطر بسپارین. در واقع تعریف ساده‌ش اینه که ضریب شکست رنگ‌های مختلف با هم فرق داره. برای همین هم وقتی یه عکسی می‌گیرین که توش لبه‌های پرکنتراست زیادی وجود داره، روی لبه‌های تصویر، یه لبه‌هایی رنگی می‌بینین که احتمالا قرمز یا سبز هستند. به اینها Chromatic Aberration یا به صورت مختصر CA می‌گن.

یه روش‌هایی وجود داره که وقتی عکس می‌گیرین این اشکال کمتر بوجود بیاد. اولیش اینه که لنز ارزون نخرین. یعنی به طور کلی، این اشکال، مربوط به لنز‌هایی هست که اپتیک یا عدسی‌های ارزون قیمت دارن. اگر توی وب‌سایت نورنگار، توضیحات لنز‌ها رو بخونین، توش می‌گیم که کدوم لنز‌ها CA کمتری دارن. اصلا بعضی از شرکت‌ها، عدسی‌های فوق العاده باکیفیتی رو استفاده می‌کنن که بتونن همین CA و اشکالات پراکندگی رنگ‌ها رو بگیرن.

خوب این روش برای همه مناسب نیست. چون خرید لنز‌های گرانقیمت، خیلی هم ساده نیست. راه‌های دیگه هم برای عکاسی دارین. مثلا سعی کنین از صحنه‌های پرکنتراست عکس نگیرین. یا خیلی واید عکس نگیرین. این اشکال بیشتر توی فاصله کانونی‌های واید اتفاق میفتد. بیشتر هم توی گوشه‌های تصویر. وسط تصویر خیلی کم پیش میاد که CA داشته باشه. یا اینکه با دیافراگم‌های بسته‌تر عکاسی کنید و اینها.
اما بهرحال این روش‌ها ما رو خیلی محدود می‌کنه. برای همین هم بهتره موقع گرفتن عکس‌ها، تمرکز رو روی خود سوژه بذاریم و بعد عکس ها رو بیاریم اینجا و توی ویرایشگر فایل خام، تصحیح کنیم.

یادتون باشه که اصولا CA رو نمی‌تونین توی حالت عادی ببینین. باید حتما عکس رو جلو بیارین تا دیده بشه. توی ویدئو‌های بخش قبلی گفتم که اگر دکمه‌های Ctrl+Alt+0 بزنین، تصویر تا 100% جلو میاد. این دکمه‌ها رو بزنین و بعدش دکمه Space رو نگه دارین و عکس رو بکشید تا لبه‌های کناریش رو ببینید. در این قسمت‌ها لبه‌های رنگی رو در کنار شاخه‌های تیره توی زمینه روشن آسمان می‌بینیم.
Chromatic Aberration هم مانند اعوجاج لنز‌ها، یک پدیده شناخته شده توی لنز‌ها هست و وقتی یک لنزی ساخته می‌شه، به عنوان یک اشکال عمومی، به سرعت شناخته و بررسی می‌شه. یعنی مهندسان ادوبی، اون لنز رو بررسی می‌کنند و می‌بینند که در هر فاصله کانونی، چقدر CA داره و الگوریتم حذف اون رو می‌نویسن. نتیجه‌ش هم می‌شه این که اگر بریم توی برگه Lens Corrections و گزینه‌های Remove Chromatic Aberration رو علامت بزنیم، خودش میاد لبه‌های پر کنتراست رو چک می‌کنه و اگر یک نوار رنگی قرمز یا سبز اونجاها ببینه، به صورت خودکار حذفش می‌کنه.

اما بعد از علامت زدن اون گزینه، ممکنه که نیاز باشه کمی از CA رو هم به صورت دستی حذف کنیم. برای همین هم می‌ریم به برگه Manual و زیر بخش Defringe اول می‌گیم که CA بنفش داریم، یعنی اسلایدر بنفش رو زیاد می‌کنیم (تقریبا تا 5) و بعد هم چون همه لنز‌ها، یک رنگ خاص از بنفش رو ایجاد نمی‌کنن، خودمون چشمی هم نگاه می‌کنیم که آیا از اون CA چیز دیگری باقی مونده یا نه. مثلا توی این عکس، مقداری CA قرمز هم داریم، برای همین هم محدوده CA رو از طرف قرمزش کمی بیشتر می‌کنیم. بعد با P می‌تونیم ببینیم که چقدر تغییر کردیم. آموزش های فتوشاپ  را می توانید از طریق صفحه مخصوص مشاهده نمایید.

اپیزود 11: برطرف کردن مشکل اعوجاج پرسپکتیو

یک نوعی از اعوجاج هم وجود داره که اسم ان اعوجاج پرسپکتیو هست. این اشکال هم، توی لنز‌های واید بیشتره و خصوصا وقتی خیلی دیده می‌شه که خطوط صاف توی عکس داشته باشین. خوشبختانه فتوشاپ این اشکال رو هم خیلی خوب می‌تونه درست کنه. منظورم از فتوشاپ، همینجا توی ویرایشگر فایل خام هست دیگه. نه توی خود برنامه فتوشاپ. قبل از اینکه بخوایم پرسپکتیو رو درست کنیم، باید اشکال اعوجاجی که از خود لنز هست رو برطرف کنیم. برای همین هم عکس هایی که باز کردم رو با هم انتخاب می‌کنم و می‌رم توی برگه Lens Corrections و گزینه‌های Remove Chromatic Aberration و Enable Profile Corrections رو علامت می‌زنم. اینجوری، خود فتوشاپ، همه اشکالاتی که فکر می‌کنه وجود داره رو با استفاده از دیتابیس خودش برطرف می‌کنه. درباره Chromatic Aberration هنوز نگفتم. اینم یکی از اشکالات لنز‌ها هست که توی ویدئوی بعدی کامل توضیح می‌دم چیه و چطور باید درستش کنین. اما همونطور که می‌بینیم، اطلاعات این دو تا لنز، توی دیتابیس فتوشاپ نیست. بنابراین باید اگر لازم شد خودمون به صورت دستی این اشکالات رو برطرف کنیم که توی ویدئوی قبلی گفتم.

اما اشکال اعوجاج پرسپکتیو رو چطوری برطرف کنیم؟ برای این کار باید از ابزار Transform استفاده کنیم. این ابزار کاملا با فرمان Transform تو خود فتوشاپ فرق داره ها. اگه یادتون باشه، اون دکمه میانبرش هم Ctrl+T بود. این کلا یه چیز دیگه‌ای هست. دکمه میانبرش هم Shift + T هست. البته اگه یادتون می‌ره، همون روش کلیک کنین هم اوکیه.

به محض اینکه روی این ابزار کلیک می‌کنین، پنل اون رو می‌بینین. این پنل، گزینه‌های مختلفی داره، که شامل چهار حالت تصحیح اعوجاج خودکار می‌شه. اولین حالت، حالت خودکار یا Auto هست. این گزینه، سعی می‌کنه هم خطوط عمودی رو صاف کنه، هم خطوط افقی رو. معمولا هم خوب کار می‌کنه. اما مثل همه قابلیت‌های خودکار دیگه، معمولا خوب هست، نه همیشه! و اینکه این تصحیح رو یه جورایی متعادل کار می‌کنه. یه جوری که هم تقریبا اون دید دوربین رو درست نگه داره و هم اعوجاج رو بگیره.

گزینه بعدی فقط خطوط افقی رو صاف می‌کنه. این گزینه برای وقتایی خوبه که مثلا خط افق رو کج گرفتین و می‌خواهید صاف کنید.

گزینه سوم هم دقیقا مثل قبلیه و بیشتر توجهش به خطوط عمودی است. برای صاف کردن اعوجاج پرسپکتیو روی خطوط عمودی کار می‌کنه.

 گزینه چهارم، اما ترکیبی از دو گزینه قبلی خودش هست. یعنی یک تصحیح سنگین سه‌بعدی روی عکس انجام می‌ده. هم زاویه دید، هم خطوط عمودی و هم افقی. برای همین هم احتمالا بخش‌هایی از تصویر رو لازم باشه برش بزنین. برای همین هم احتمالا بهتره اول با Auto کار کنین و بعد بیایید سراغ این گزینه‌ها.

اما گاهی اوقات هم هست که یه عکس‌هایی با هیچ کدوم اینها، خوب صاف نمی‌شن. یعنی منظورم اینه که همه خطوطش به درستی تصحیح نمی‌شن. اینجور وقت‌ها می‌تونین برین سراغ روش‌های دستی تصحیح اعوجاج پرسپکتیو. مثلا درباره عکس دوم که نمایی از یک ساختمان چند طبقه یا احتمالا یک هتل هست، با اینکه خطوط عمودی و افقی زیادی توی تصویر وجود داره، اما گزینه Auto و  گزینه Full که اصلاح کامل بود هم نمی‌تونن کاملا درستش کنند.
برای همین می‌ریم سراغ گزینه آخری که دستی هست. این گزینه رو که فعال می‌کنیم نشانه‌گر موس تبدیل می‌شه به یک ابزار کشیدن خط. روشش هم این هست که سعی کنیم از کناره‌ها (هر چقدر نزدیک‌تر به کناره‌ها باشیم بهتر) روی خطوط صاف و موازی همدیگه خط بکشیم. البته فقط دو تا خط کافیه.
دو تا خط برای خطوط افقی و دو تا خط هم برای خطوط عمودی.

این نوع تصحیح معمولا روش خیلی دقیق‌تری هست و اعوجاج رو خیلی بهتر می‌گیره. اما بدیش اینه که زیاد توش مجبوریم کناره‌های عکس رو حذف کنیم. بنابراین، اگر خودتون می‌خواین یه عکسی رو اینطوری تصحیح کنین، بهتره از همون اول، یه کمی زاویه بازتری بگیرین که اگر کمی از عکس رو هم حذف کردین، خیلی کادرتون خراب نشه. اسلایدر‌هایی که پایین این پنل داریم برای تصحیح این اشکالات هستن. با Scale و Offset X و Offset Y به راحتی می‌تونین تصویر رو بزرگ کنین و جابجا کنین تا این بخش‌های حذف شده رو پر کنین. (Scale: 123 ، X:-3 و Y: -13)

با دکمه P می‌تونین ببینین که قبل و بعد این تغییرات چطور شدن. تاثیرش فوق‌العاده‌ست و این گزینه خصوصا برای کسانی که عکاسی معماری می‌کنن یا برای عکاسی توی آتلیه‌های کوچک که مجبورین خیلی از فاصله کانونی‌های واید استفاده کنین، خیلی کاربرد داره.

اپیزود 10: چطور از فایل‌های خام خروجی بگیرید؟

بسته به کیفیت لنزی که استفاده می‌کنید یا بسته به فاصله کانونی لنز (یعنی مثلا اینکه لنزتون چقدر واید هست. زاویه‌ش دیدش چقدر باز هست و اینها)، احتمالا یک سری اعوجاج‌ها رو در تصویر می‌بینین. یعنی این همون فرق مهم بین لنز‌های ارزان قیمت و لنز‌های با کیفیت و گرانقیمت هست. هر چقدر لنزی که استفاده می‌کنید ارزان‌تر باشه و توش از عدسی‌های بی‌کیفیت‌تری استفاده شده باشه، شکست نور توش بدتر می‌شه و اشکالات تصویر هم توش بیشتر می‌شه.

اگر چه هیچ چیزی جای استفاده از لنز های گران قیمت را نمی‌گیرد اما ویرایشگر نرم افزار فتوشاپ این امکان رو داره تا حد زیادی اشکالات ناشی از عدسی‌ها را برطرف کند. در اینجا من ترجیح می دهد که دو تا فایل دارم که هر کدام از آنها به نحوی دچار اشکالات حاصل از لنز هستند. من این دو فایل را انتخاب می‌کنم و با زدن دکمه های Ctrl+R این دو فایل رو در داخل ویرایشگر فایل خام باز می‌کنند.

در اینجا ابتدا باید تفاوت بین دو نوع تصحیح اشکالات لنز را توضیح بدهم. یک وقت‌هایی، خود شما حواستان به زاویه دوربین نبوده است. این مورد را در پادکست‌های نورنگار هم به طور کامل توضیح دادم. مثلا کج بودن خط افق در عکس های منظره، مربوط به لنز نیست. در این مواقع خود شما هستید که دوربین را کج گرفته‌اید. همچنین گاهی اوقات هم هست که اعوجاج، در واقع تاثیر پرسپکتیو است. مثلا فرض کنید رو به یک دیوار ایستاده‌اید و می‌خواهید از آن عکس بگیرید. اگر دوربین شما، کاملا روبه دیوار نباشد و نسبه به دیوار، زاویه داشته باشد، باز هم این کج بودن کادر را مشکل اعوجاج لنز نمی‌نامیم. بلکه خود شما باعث آن شده‌اید. البته این اشکال هم راه دارد و به راحتی می‌توانید در فتوشاپ اون رو تصحیح کنید که در اپیزود بعدی درباره آن می‌گویم.

اما همونطور که گفتم بخشی از این اعوجاج هم مربوط به لنز دوربین است یعنی گاهی اوقات عدسی های خود لنز هستند که باعث اعوجاج میشوند و نتیجه‌اش هم می‌شود عکس هایی که انگار برجستگی دارند و باد کرده‌اند یا فرورفتگی دارند و گود هستند. این مشکلات لنز‌ها هم همیشگی هست. یعنی وقتی یک لنزی، در یک زاویه خاصی دچار اعوجاج می‌شود، همیشه در همان زاویه، همان اشکال را دارد. آن اشکال، همواره تکرار می‌شود و همه هم درباره آن می‌دانند. به همین خاطر، مهندسان ادوبی، لنز‌های مشهور را در فاصله‌های کانونی مختلف، تست می‌کنند و اشکالات آنها را در میارن و براساس آن یک الگوریتم تعریف می‌کنند که این اشکالات رو برطرف کنه. یعنی یه سری ویرایش‌ها رو براش درست می‌کنن که شما یه دکمه بزنید و اون اشکالات خودبخود برطرف بشه. خیلی خوبه دیگه.
این طور هم نیست که مثلا فقط لنز‌های کیت اشکال داشته باشن و باقی لنز‌ها خوب باشن، یا مثلا فکر کنین چون حالا یک لنز رو از نورنگار خریدین و اصله و گارانتی داره، هیچ مشکلی نداره. نه. این مشکلات، در مورد همه نسخه‌های اون لنز‌ها وجود داره. مثلا عکس این دیوار، با لنز 24-105mm کانن گرفته شده، دوربین اون هم Canon 5Ds بوده. نکته جالب‌تر اینکه قرار هم نیست فقط تو زاویه‌های خیلی باز و واید اشکال باشه، چون می‌بینیم که این عکس تو فاصله کانونی 105mm گرفته شده، اما هم کناره‌های تصویر تیرگی داره و هم یک اعوجاج خیلی کمی رو روی این خطوط موازی روی عکس می‌بینیم.
ممکنه بعضی‌ها اینطور فرض کنن که دیوار گوده. یا به قول ضرب‌المثل‌های فارسی زمین کجه. اما اگر به برگه Lens Correction بریم و روی گزینه Profile Corrections بزنیم، از اونجایی که این اشکالات قبلا بررسی و تصحیح شده، بلافاصله این اشکالات برطرف می‌شن. چون برنامه می‌تونه از روی اطلاعات Exif فایل بفهمه که این عکس با چه لنزی گرفته شده و از قسمت Lens Profiles این مدل رو انتخاب می‌کنه و اشکالات اونرو برطرف می‌کنه.
خیلی راحت می‌تونیم با خاموش و روشن کردن این گزینه، تاثیر اون رو ببینیم.

اما این تیرگی دور همیشه هم بد نیست. چون اصلا یه سری هستند که دوست دارد این تیرگی بیشتر باشه. کیا؟ عکاسان پرتره. عکاسان پرتره، معمولا خودشون یه کمی هم تیرگی دور رو بیشتر می‌کنن تا تمرکز چشم بیننده به سمت وسط کادر و سوژه‌هایی که اونجا دارن بیشتر بره. به همین خاطر، اگر بخواین می‌تونین با استفاده از گزینه Correction Amount مقدار Vignetting را هر چقدر می‌خواهید کم کنید. اما حواستون باشه. اگر یه وقتی عکس رو برش بزنین، یه تیرگی دور نامتقارن، در کنار تصویر باقی می‌مونه. یعنی مثلا یه کناره عکس تیرگی داره، یه کناره نداره. برای همین هم بهتره اگر می‌خواهید عکس رو ببُرید، به این گزینه دست نزنید.

اما همیشه هم کار به همین سادگی نیست. مثلا یه وقتایی هست که با یک لنزی عکس گرفتید که مشخصات و اشکالات اون لنز، توی دیتابیس برنامه فتوشاپ وجود نداره. بالاخره این برنامه هنوز نتونسته همه لنز‌های جهان رو به بانک اطلاعاتی خودش وارد کنه. اینطور وقت‌ها اگر اون عکس رو انتخاب کنین و Profile Correction رو انتخاب کنین، هیچ اتفاقی نمیفته. نه اینکه مثلا لنزتون ساخت یه شرکت معروف نیست یا برند نیست. نه! مثلا این عکس که یک پیاده‌رو رو نشون می‌ده، باز هم با کانن گرفته شده، اما لنزش، یک لنز تیلت‌شیفت بوده که چون کم کاربرد هست، هنوز پروفایل اون به فتوشاپ وارد نشده. بنابراین باید خودتون دست به کار بشین و از ابزارهای تصحیح اعوجاج لنز استفاده کنید. البته خود ادوبی یه ابزار رایگان داده برای اینکه بتونین پروفایل‌های مخصوص لنز‌هایی خودتون که تو این لیست نیستند رو بسازین و به اینجا اضافه کنین. توی labs.adobe.com هست، اما چون جزو درس ما نیست، ازش می‌گذریم و می‌ریم موضوع بعدی.

می‌رین توی همون برگه تصحیح اعوجاج لنز و اینبار روی برگه Manual می‌زنین. اینجا یه اسلایدر داره برای برطرف کردن Distortion. یعنی همون اشکال بالشتکی و بشکه‌ای و اینها. اشکال لنز رو تا جایی که می‌شه می‌گیریم (+2) و بعد دوباره به برگه Profile برمی‌گردیم.

اما اون اشکالی که گفتم، برای وقتایی که زمین کجه، اون رو چطوری درست می‌کنیم؟ خوب این یکی خیلی ساده‌ست. توی اون یکی عکس، مشکل کج بودن خط افق ربطی به لنز نداره. منظورم اینه که کاملا مشخصه دوربین کج گرفته شده. چون کل خیابون انگار سراشیبی داره. خود فتوشاپ می‌تونه این اشکال رو سریعا درک کنه. کافیه که روی دکمه Strighten Tool دوبار  کلیک کنین تا این شیب رو درست کنه.