اپیزود 04: تنظیمات هدفمند در Hue/Sat

تنظیمات هدفمند یعنی چی؟ خوب تنظیمات هدفمند، یعنی همینجوری نباشه. بی‌هدف روی هر چیزی نباید کار کنیم. اصلا فرقی نداره اون لایه تنظیم کننده‌ای که داریم باهاش کار می‌کنیم چیه. اصلا تنظیمات نوره یا تنظیمات رنگه یا هرچی. نباید طوری کار کنیم که هر چیزی توی عکس رو تحت تاثیر قرار بده. مثلا وقتی می‌خوایم یه چیزی رو روشن کنیم، نباید همه عکس رو روشن کنیم. باید همون یه چیز رو روشن کنیم. می‌خوایم رنگ یه بخشی از عکس رو غلیظ کنیم، بازم نباید رنگ همه عکس رو غلیظ کنیم، باید رنگ همون بخش رو غلیظ کنیم.
خوب یه راه معمول در اینجا اینه که بریم از روش های انتخاب استفاده کنیم. مثلا بریم دور تا دور اونجایی که می‌خوایم روش تاثیر بذاریم رو انتخاب کنیم و مثلا روشنش کنیم یا رنگش رو کم کنیم یا زیاد کنیم یا هر چی. اما این روش خیلی سخته. خیلی از پنل‌ها، نیازی به انتخاب ندارن. خودشون می‌تونن جایی که می خوان تاثیر بذارن رو انتخاب کنند. بدون اینکه نیازی باشه ما انتخابشون کنیم. مثلا همین پنل Hue/Sat می‌تونه رنگ‌های درختا رو خودش انتخاب کنه و پررنگ کنه یا رنگ آسمون رو انتخاب کنه و کمرنگ کنه.

برای اینکه ببینیم این مدل تنظیمات هدفمند دقیقا چی هستن، اول از یه لایه تنظیم‌کننده دیگه استفاده می‌کنم که برای خودم کاربرد خیلی زیادی داره. عکس (F0900) من معمولا با همین پنل کار می‌کنم برای اینکه نور عکس رو تنظیم کنم. این لایه تنظیم کننده Curves هست. یعنی منحنی‌ها. توی وب‌سایت دیج ایمیج، یک دوره کامل رایگان برای Curve ها منتشر کردیم که دوره عالی‌ای هم هست. 19 درسه و هر درس هم یکی دو دقیقه‌ست. با نگاه کردن اون، تقریبا هر چیزی درباره Cruveها باید یاد بگیرین رو می‌گیم. بهرحال، الان اینجا، اول لایه Curves رو درست می‌کنیم.
مثلا می خوایم نور یک بخشی از عکس رو زیاد کنیم. اما انتخاب اون قسمت برامون مشکله. به جای این کار، توی پنل Curves، یک علامت دست هست، اون رو برمی‌داریم. این علامت وقتی روی تصویر میاد، شبیه یه قطره‌چکون می‌شه. روی هر جایی از تصویر که می‌بریمش، می‌گه که این نور‌ها کجای منحنی Curves هستن. فقط کافیه جایی که می خوایم رو کلیک کنیم و بکشیم بالا. بلافاصله، نور اون قسمت رو زیاد می‌کنه. یا می‌تونیم کلیک کنیم دوباره روی جایی که خیلی روشنه و بکشیم پایین. سریع نور اونجا رو کم می‌کنه. این کار رو می‌گن Targeted Adjustment که ما بهش می‌گیم تنظیمات هدفمند. با این تفاوت که وقتی توی Curves هستیم، این ابزار، روی نورهای مشابه کار می‌کنه، وقتی توی Hue/Sat هستیم، همین ابزار، روی رنگ کار می‌کنه. یعنی روی رنگ‌های مشابه.

برای این کار لایه Hue/Sat رو باز می‌کنیم (عکس 1287). توی این پنل هم ابزار دست داریم. اما اگر خوب دقت کنین، یه فرق مهمی با اون یکی ابزار دست داره. اون یکی دو تا فلش بالا و پایین داشت، یعنی بالا و پایین حرکت می‌کرد. اما این یکی چپ و راسته. یعنی به چپ و راست باید حرکت بدین. ابزار دست رو برمی‌داریم و می‌بریم روی رنگی که می‌خوایم. کلیک می‌کنیم و به چپ و راست می‌کشیم.
اما اینجا یه ترفند دیگه هم هست که باید اون رو از قبل بدونین، چون هیچی نگفته درباره‌ش یا هیچی درباره‌ش نشون نمی‌ده. اونم اینه که اگر همزمان که می‌خواین کلیک کنین، دکمه Ctrl رو نگه دارین، به جای Sat، مقدار Hue رو تغییر می‌ده. خوب اینا روش‌های خوبی هستن که فقط با کلیک کردن و کشیدن، به صورت چشمی ببینید که روی چه رنگی دارین تغییر می‌دین و اون رو عوض کنین. اما خوب مثل همه تغییرات دیگه توی فتوشاپ، این هم باید خیلی کم و کنترل شده تغییر کنه. نباید تغییرات شدید داشته باشین که تاثیر بدی بذاره.

اما شاید یه نکته رو اینجا دقت نکردیم. توی عکس، روی هر چی با ابزار دست کلیک می‌کنیم، توی این پنل هم اسم همون رنگ رو انتخاب می‌کنه. مثلا وقتی روی سبز کلیک می‌کنیم، می‌نویسه Green یا وقتی روی آبی کلیک می‌کنیم، می‌نویسه Blue. آیا اسم همه رنگ‌ها رو می‌دونه؟ یا ما باید بدونیم؟ راستش نه. تعداد رنگ‌هایی که اسم می‌بره خیلی محدوده. برای اینکه ببینیم اسم چند تا رنگ رو می‌دونه، می‌تونیم منوی اون رو باز کنیم. توی منو معلومه که کلا 6 تا رنگ رو می‌شناسه. اینجا می‌فهمیم که رنگ‌ها رو نمی‌شه نامگذاری کرد. چون هر چند تا اسم هم بخواهیم انتخاب کنیم، باز هم رنگ‌های بسیاری هستند که اصولا بدون نام می‌مونن. برای همین هم خود فتوشاپ، تمام رنگ‌ها رو زیر دسته‌ای از همین شش رنگ قرار داده. واقعیتش هم اینه که رنگ‌های مختلف، همگی انشعابی از همین چند رنگ هستن. یعنی بالاخره به یکی از همین رنگ‌ها نزدیک هستن و وقتی اون‌ها رو انتخاب می‌کنیم، بلافاصله یکی از این اسم‌ها رو انتخاب می‌کنه.
اما در اینجا اسمی که انتخاب می‌کنه اهمیت زیادی نداره. چون مثلا نارنجی، می‌تونه هم انشعابی از قرمز باشه و هم انشعابی از زرد. اینجاست که می‌فهمیم، نام‌ها اهمیتی ندارن. مهم محدوده‌ای هست که انتخاب می‌شه. محدوده‌ای که روی نوار رنگ‌ها انتخاب می‌شه، در واقع همون رنگ و محدوده‌ای حول و حوش و اطراف اون رنگ هست که انتخاب می‌شه. ما این محدوده رو در نوار زیر پنل می‌بینیم و محدوده انتخاب شده رو هم همونجا می‌بینیم. حالا هر اسمی داشته باشه فرقی نداره.

هر تغییری هم می‌دیم روی همین محدوده اتفاق میفته. اگر رنگی کم و زیاد می‌شه یا تغییر می‌کنه یا روشن و تاریک می‌شه، دقیقا روی همین محدوده از رنگ‌ها هست. اینکه قبل‌تر گفتم از هیچکدوم از این گزینه‌ها روی حالت Master یعنی همه رنگ‌ها استفاده نکنین هم برای همین بود. اینجا می‌تونین رنگ دلخواهتون رو تغییر بدین. پر رنگ و کمرنگ یا تیره و روشن کنین.

اما همینجا بذار برگردیم به یک موضوعی که تو بخش اول این آموزش گفتم. اینکه اگر از من بپرسین که آسمان شب، Hue و Saturation و Lightness ش چقدره، می‌گم ممکنه Hue و Sat ش رو درست ندونم، اما مطمئنم که Lightness یا نورش -100 هست. یا یه چیزی تو همین مایه‌ها. چون تاریک تاریکه. یعنی درباره نور کاملا مطمئنم، اما درباره رنگ و غلظت مطمئن نیستم. دلیلش رو با هم ببینیم.

بذارین اینجا این موضوع رو امتحان کنیم. بیایید Lightness یک رنگی رو ببریم روی -100 . مثلا نور یه رنگ آبی رو می‌برم روی -100 و می‌بینم که خاکستری تیره می‌شه. حالا شروع می‌کنم با Sat و Hue کار کردن. هر چقدر تغییرشون می‌دم، هیچ اتفاقی برای اون رنگ خاکستری نمی‌افته. هیچی، حیتی یه ذره هم تغییر نمی‌کنه. ممکنه رنگ‌های نزدیک به اون تغییر کنه، اما اون رنگی که انتخاب کردم، هییییچ تغییری نمی‌کنه. معنیش چیه؟
معنیش اینه که وقتی Lightness روی لبه‌ها باشه (یا Extreme ها)، تاثیر Sat و Hue از بین می‌ره. اینه که وقتی ما درباره رنگ‌ها حرف می‌زنیم، به جز این شش رنگی که حرف زدیم، به رنگ‌های سفید و سیاه و خاکستری هم اشاره می‌کنیم. این سه تا رو هم رنگ می‌گیم، اما واقعیت اینه که اونها رنگ نیستن. اونها در واقع وقتی بوجود میان که “رنگ” نباشه اصلا.
حتی وقتی روی حالت Master باشیم هم همینطوره. وقتی Lightness روی -100 یا +100 باشه، تغییر Sat یا Hue هیچ اهمیتی نداره. چون رنگ‌های سیاه و سفید، اصلا رنگ نیستن. نور هستن و رنگ هم نمی‌گیرن.

اپیزود 03: استفاده از ماسک غلظت به جای Hue/Sat

برای استفاده از ماسک غلظت ، یه لایه جدید از همون لایه قبلی درست کنین. بعد Filter> Other> HSB/HSL رو بزنین. تو پنجره باز شده می‌تونین یکی از دو گزینه HSB یا HSL رو انتخاب کنین. من تست کردم این روش رو، HSL نتیجه بهتری می‌ده. حالا خودتون هم می‌تونین دو تاش رو تست کنین. خوب اینجا به سلامتی، رنگ‌های عکس فاجعه می‌شن!
نگران نباشین. کاری که باید بکنین اینه که ما همه این رنگ‌ها رو نمی خوایم. برین به پنل Channels. این پنل رو اگر ندارین، توی منوی Window هست. روش کلیک کنین تا باز بشه. بعد از کانال‌هایی که می‌بینین برای هر سه تا رنگ قرمز و سبز و آبی، روی کانال رنگ سبز Ctrl+Click کنین. یه محدوده‌ای رو انتخاب می‌کنه که این همون محدوده به درد بخورمون هست.

حالا برمی‌گردیم روی لایه‌ها. لایه‌ای که درست شده بود رو دیگه نمی‌خوایم. فقط همون کانال سبزش رو می خواستیم. خود لایه رو می‌کشیم می‌ندازیم توی سطل آشغال پالت لایه‌ها. با محدوده‌ای که باقی مونده، روی لایه تنظیم کننده Hue/Sat می‌زنیم تا روی لایه فعلی درست بشه. از اونجایی که یک محدوده‌ای رو انتخاب کردیم، این محدوده، خودش ماسک لایه می‌شه برای این لایه تنظیم کننده جدید. برای همین هم لایه تنظیم کننده دیگه سفید نیست.

حالا توی این لایه تنظیم کننده، می‌تونیم Sat رو زیاد کنیم. هر چقدر که می‌خواین زیادش کنین، تاثیرش خیلی خوبه. بدون این ماسک، تاثیر این لایه فاجعه‌ست، اما با این ماسک، عالیه.

اما گفتم که با این پنل، هیچوقت رنگ‌ها رو تغییر ندین. خصوصا با فام و روشنایی. این دو تا تاثیرشون روی همه رنگ‌ها و پیکسل‌ها هست. البته با Sat هم همینطور. این هم روی همه پیکسل‌ها تاثیر می‌ذاره. پس به چه دردی می خوره این تنظیمات؟

راستش اینجوری، خیلی کاربرد برای ما عکاسا نداره. برای گرافیست‌ها بیشتر کاربرد داره. ما باید از تنظیمات هدفمند روی رنگ‌های خاص استفاده کنیم. برای همین هم باید کمی پیشرفته‌تر کار کنیم.

اپیزود 02: تنظیمات عمومی روی عکس در Hue/Sat

برای اینکه ببینیم این اسلایدر‌ها چطور کار می‌کنن، باید از پنل مخصوص Hue/Sat استفاده کنیم. دو روش برای استفاده از این پنل داریم. اول: استفاده از یک لایه تنظیم کننده، که خود من هم معمولا همین رو استفاده می‌کنم. برای این کار کافیه که روی آیکن لایه‌های تنظیم کننده (پایین پانل لایه‌ها) کلیک کنیم و گزینهHue/Sat رو بزنیم. با این کار یه لایه تنظیم کننده روی لایه اصلی عکس قرار می‌گیره و از حالا به بعد هر تغییری توی اون بدیم، روی لایه‌های زیرش تاثیر می‌ذاره. معلومه که مثل هر لایه دیگه‌ای، می‌تونین از ماسک لایه این تنظیم هم استفاده کنین.

اما مهم‌ترین دلیلی که از این لایه‌ها استفاده می‌کنیم اینه که هر وقت بخوایم می‌تونیم تغییرش بدیم. مثلا یک مقدار رو تنظیم می‌کنیم و اوکی می‌کنیم. بعد دوباره می‌تونیم روی اون دوبار کلیک کنیم و تنظیمات قبلی رو ببینیم و دوباره اونها رو تغییر بدیم. اینجوری هر چقدر بخوایم می‌تونیم تصمیمون رو عوض کنیم.

اما روش دوم وقتی هست که بخوایم مستقیما این تنظیمات عمومی رو روی خود لایه عکس اعمال کنیم. اول باید خود لایه رو مطمئن باشیم که انتخاب شده و بعد از Image> Adjustments> Hue/Sat رو می‌زنیم. هر تغییری که اعمال کنیم، بعد از  OK کردن، مستقیما پیسکل‌های عکس رو تغییر می‌دهد و نمی‌شه دیگه اون رو تصحیح کرد یا تغییر داد. تنها راهش اینه که Ctrl+Z بزنیم و برگردیم عقب. حالا اگر چندین مرحله هم گذشته باشه، باز هم مجبوریم برگردیم عقب. راه دیگه‌ای نداریم. هرچند این کار الان کار سختی نیست، چون فقط یه مرحله ازش گذشته، اما یه وقتایی داریم روی تعداد زیادی لایه کار می‌کنیم و کلی بعدش تغییر دادیم، برای همین برگشت به عقب کلی از کار‌هامون رو خراب می‌کنه و منتفی می‌کنه و باید همه‌ش رو کنسل کنیم تا برسیم به این مرحله.

اما اگر باز هم اصرار دارین که از لایه‌های تنظیم کننده استفاده نکنین، حداقل می‌تونین قبش لایه‌ای که دارین روش کار می‌کنین رو به یه لایه هوشمند تبدیل کنین. هر چند خودم این کار رو خیلی پیشنهاد نمی‌دم، اما باز از اینکه مستقیم روی خود لایه اضافه کنین بهتره.
برای این کار اول: روی خود لایه راست کلیک می‌کنیم و Conver to Smart Object رو می‌زنیم. حالا Image> Adjustments> Hue/Sat رو می‌زنیم. هر نغییری بدیم، این تغییرات به صورت یه فیلتر هوشمند، روی خود لایه تاثیر نمی‌ذاره، فقط می‌شه یه فیلتر هوشمند، همراه با لایه. معنی‌ش هم اینه که می‌شه تغییرش داد اگر لازم باشه. فقط کافیه روش دوبار کلیک کنیم و عین لایه تنظیم کننده باز می‌شه و می‌شه دوباره Ok کرد تا ذخیره بشه.البته دیگه روی لایه‌های زیر خودش کاری نمی‌کنه و فقط روی همون لایه‌ای که بهش وصله تاثیر می‌ذاره.

اما اینجا یک نکته رو درباره کار با این پنل بگم. توی این پنل وقتی گزینه Master انتخاب شده، یعنی هر تغییری که انجام می‌دین، روی همه رنگ‌های تصویر تاثیر می‌ذاره. هر رنگی که توی تصویر دارین. مثلا شما می‌خواین کمی رنگ‌ها رو سمت زرد ببرین. اما همه چیز با هم عوض می‌شه. برای همین هم Hue یا فام رو معمولا روی حالت Master دست نمی‌زنیم. معلومه که ما نمی‌خوایم همه رنگ‌ها رو با هم عوض کنیم.
همچنین درباره Sat هم همینطوره. اون رو هم وقتی روی حالت Master هست نباید دست بزنین. دلیلش هم مشخصه، چون غلظت همه رنگ‌ها رو با هم زیاد می‌کنه. حالا ممکنه بگین که ما اینهمه سال با این غلظت رنگ‌ها رو بالا بردیم، چیزی نشده. شاید این کار رو کرده باشین. من هم بارها این کار رو کردم. اما این گزینه، برای این کار مناسب نیست. چون مجبوریم، مقدار غلظت رو با غلیظ‌ترین رنگ تنظیم کنیم. فرض کنید می‌خواهیم غذا بپزیم. توی یه قابلمه، مقداری گوشت، مقداری سیب‌زمینی و مقداری قارچ داریم. این غذا برای اینکه پخته بشه، چقدر باید روی اجاق گاز گرما ببینه؟

مثال عجیبی نیست. هر کسی که فقط یه بار غذا پخته باشه می‌دونه که تا گوشت بخواد پخته بشه، احتمالا قارچ و تخم مرغ می‌سوزن یا کاملا له می‌شن. یا مثلا اگر دمای گاز رو با پخت سیب زمینی هماهنگ کنیم، قارچ و تخم مرغ له می‌شن، اما گوشت خام باقی می‌مونه.
این مثال دقیقا همون چیزیه که درباره رنگ‌های یک عکس وجود داره. رنگ‌ها یکسان نیستن. بعضی باید بیشتر غلیظ بشن، بعضی هم کمتر. برای همین هم ما مقدار Saturation رو برای همه‌شون یکی نمی‌ذاریم. اینجور وقت‌ها از ماسک غلظت استفاده می‌کنیم. ماسک غلظت، یا Saturation Mask غلظت رنگ‌ها رو براساس مقداری که نیاز دارن بالا می‌بره. به این ترتیب، مطمئن می‌شیم که رنگ‌ها نمی‌بُرن و خراب نمی‌شن. هر چند استفاده از ماسک غلظت، جزو کار با Hue/Sat نیست، اما اون رو هم اینجا می‌گم که درسمون ناقص نمونه. در واقع، این روش، یه روش جایگزین به جای استفاده از Sat توی پنل Hue/Sat هست. دوره آموزش فتوشاپ را در بخش آموزش سایت مشاهده نمایید.

اپیزود 01: مفهوم Hue/Sat

قبل از اینکه بخوایم بریم سراغ کاربرد‌های این پنل پیشرفته توی فتوشاپ ، اول باید ببینیم این کلمات و این پنل، اصولا چی هست؟ اصلا این سه تا گزینه Hue و Saturation و Lightness چی‌ان توی این پنل؟ هر کدوم چیکار می‌کنن؟ معنی‌شون چیه اصلا؟
Hue و Sat و Lightness در واقع سه ویژگی اصلی هر رنگ هستند. هر رنگی، هر رنگی که ما می‌بینیم، این سه تا ویژگی رو داره. هر چیزی که اطرافمون می‌بینیم، هر سه‌تای این مشخصات یا ویژگی‌ها رو توی خودش داره. حتی اگر فرض کنیم، کاملا خاکستریه، کاملا سیاهه یا سفیده. بالاخره هر چی که هست، این مشخصات رو داره. بدون این سه ویژگی، یک رنگ نمی‌تونه وجود داشته باشه.

مثلا فرض کنین یک خودکار بیک آبی کنارمون هست. میگیم این خودکار چه رنگی هست؟ آبی!
اما اینطور نیست. تو دنیای گرافیک حرفه‌ای یا دنیای عکاسی حرفه‌ای، این خودکار هم Hue داره، هم Saturation داره، هم Lightness.
Hue رو فام هم معنی می‌کنن، همون چیزی که تو دنیای عادی ما بهش می‌گیم رنگ. مثلا آبی، یک فام رنگی هست. ممکنه قرمز باشه، ممکنه زرد باشه، ممکنه فام رنگی نداشته باشه اصلا و مثلا سفید یا خاکستری باشه. بهرحال، فام همون اسم رنگ هست.
حالا این فام می‌تونه غلیظ و رقیق هم باشه، مثلا می‌تونه آبی کم‌رنگ باشه مثل آبی آسمان دود گرفته تهران یا آبی پر رنگ باشه مثل آبی آسمان کنار دریای خزر. نهایتا اینکه می‌تونه نورش زیاد باشه، مثل آبی آسمان سر ظهر، یا نورش کم باشه مثل آبی آسمان شب. بنابراین اگر از من بپرسین که آسمان شب، Hue و Saturation و Lightness ش چقدره، می‌گم ممکنه Hue و Sat ش رو درست ندونم، اما مطمئنم که Lightness یا نورش -100 هست. یا یه چیزی تو همین مایه‌ها. چون تاریک تاریکه.

اینها دقیقا همون چیز‌هایی هستند که برای هر رنگ دیگری هم می‌شه تعریف کرد.  به معنای ساده اینکه که Hue یعنی “چه رنگی”، Sat یعنی “چقدر رنگ”، و Lightness یعنی “روشنایی رنگ” چقدر هست.

هنوز براتون درکش مشکله؟ خوب مشکلی نیست. از روی پنل رنگ خیلی بهتر می‌شه این‌ها رو فهمید. با دوبار کلیک روی آیکن رنگ توی نوار ابزارها، پالت رنگ‌ها رو باز می‌کنیم. در این پالت، معمولا دکمه کنار Hue علامت خورده است. یعنی چیزی که الان می‌تونیم توی نوار کناری ببینیم، تغییرات Hue یا فام هست. وقتی اون رو تغییر می‌دیم، چی تغییر می‌کنه؟ رنگ تغییر می‌کنه.
یادمون هست که Hue چی بود دیگه، “چه رنگی؟” اینجا تصمیم می‌گیریم که رنگ اصلی چی باید باشه. طبیعتا وقتی یک رنگ رو انتخاب کردیم، توی کادر روبرویی می‌تونیم تعیین کنیم که (چپ و راست) پر رنگ باشه یا کمرنگ یا (بالا و پایین) روشن باشه یا تیره. اما نکته مهم اینجاست که خود اون رنگ چی باشه که دقیقا همین نوار باریک می‌تونه اون رنگ رو برای ما انتخاب کنه.

هر گزینه‌ای که انتخاب شده باشه، این نوار همون رو نشون می‌ده. یعنی اگر Saturation رو انتخاب کنیم، این نوار، شدت غلظت رو کم و زیاد می‌کنه. یعنی می‌گه “چقدر رنگ” می‌تونیم داشته باشیم. مقدار رنگ، حجم رنگ. چه میزان رنگ، برای اون رنگی که انتخاب کردیم رو با این گزینه انتخاب می‌کنیم و نشون می‌دیم. معلومه که هر چقدر هم پایین‌تر می‌ریم، بیشتر به سمت خاکستری می‌ره. چون مقدار رنگش داره کمتر و کمتر می‌شه.
به همین صورت هم گزینه Brightness رو داریم. Brightness همون Lightness هست. یعنی روشنایی. هر چقدر بیشتر بشه، رنگ رو روشن‌تر می‌کنه و هر چقدر تاریک‌تر بشه، رنگ رو تیره‌تر می‌کنه. می‌دونیم که اون بالای بالا، رنگ بیشترین مقدار خودش رو داره. اما این پایین، همیشه برای همه رنگ‌ها یکی هست، سیاه! رنگی که مقدار روشناییش خیلی خیلی خیلی کم بشه، می‌شه سیاه. دیگه فرقی نمی‌کنه چه رنگی باشه یا چه‌قدر رنگ داشته باشه.

اگرچه من همیشه برای هر سه گزینه Hue/Sat/Bright از گزینه‌هاشون استفاده می‌کنم، اما بد نیست این رو هم بدونیم که هر کدوم رو انتخاب می کنید، پنجره روبرویی، اون دو تای دیگه رو نشون می‌ده. یعنی وقتی Hue رو انتخاب می‌کنید، اون پنجره، دو گزینه Sat و Bright رو نشون می‌ده. وقتی Sat رو انتخاب می‌کنین، Hue و Brightness رو نشون می‌ده و نهایتا وقتی Brightness رو انتخاب می‌کنین، Hue و Sat رو. کلا سه تا هستن دیگه، یکی می‌شه توی نوار و اون دو تای دیگه می‌شن توی پنجره بزرگتر.

اصل چیزی که می‌خواستیم یاد بگیریم این بود که هر رنگ، سه ویژگی داره: فام، غلظت و روشنایی و برای اینکه هر پیکسل رنگی ساخته بشه به سه تای اونها نیاز داریم.
حالا می‌ریم سراغ پنل Hue/Saturation (اسمش دو تایی هست، چون طولانی می‌شد. وگرنه باید هر سه تاش رو می‌گفتیم). این سه تا اسلایدر توی این پنل می‌تونن این سه ویژگی رو کنترل کنن. اما تعداد کارهایی که با همین سه تا اسلایدر می‌شه انجام بدین، نامحدوده. واقعا به شکل نامحدود می‌تونین روی رنگ‌ها تاثیر بذارین و اونها رو تغییر بدین. بریم سراغ اولین مثال و ببینیم این سه تا اسلایدر چه کارهایی می‌تونن بکنن.

اپیزود 09: چطور از فایل‌های خام خروجی بگیرید؟

خروجی گرفتن، می‌تواند به معنی باز کردن عکس در فتوشاپ، ذخیره کردن اطلاعات ویرایش، یا واقعا خروجی گرفتن از عکس ویرایش شده با یک فرمت مورد نظرمان باشد. قبلا هم گفتم که برای این کار می‌توانید روی دکمه Save Image بزنید. البته اگر چند عکس را باز کرده و همه را انتخاب کرده باشید، این دکمه Save Images نام دارد که یعنی چند عکس را با یک تنظیمات ثابت ذخیره می‌کند. وقتی روی دکمه Save Images کلیک می‌کنید، پنجره Save Options با تنظیمات ذخیره‌سازی باز می‌شود. شما در اینجا به فتوشاپ می‌گویید که عکس‌هایتان را به چه شکلی و کجا ذخیره کند.
در منوی Destinoation یا مقصد، می‌گویید که عکس‌هایتان دقیقا کجا ذخیره بشوند. می‌توانند در همان محل فعلی (Same Location) یا در مکانی دیگر که ادرس آن را خودتان می‌دهید ذخیره شوند.

همچنین می‌توانید نام فایل‌هایی که ذخیره می‌شوند را هم تغییر دهید. مثلا یک چیزی به انتهای نام آنها اضافه کنید تا بدانید که این فایل‌ها ویرایش شده هستند.
گاهی اوقات می‌توانید عکس‌ها را با همان اندازه اصلی‌شان فشرده کنید. برای این کار می‌توانید مقدار Quality را کم کنید. اگر هم می‌خواهید با بالاترین کیفیت ممکن ذخیره شوند، آن را روی 12 بگذارید. گزینه‌های دیگر هم معمولا مربوط به زمانی است که نخواهید عکس را در فتوشاپ ویرایش کنید و بخواهید که مثلا تغییر اندازه و شارپ کردن را هم همینجا و مستقیما روی خود عکس نهایی انجام دهید.

اپیزود 08: فضای رنگی ، دلیل خراب شدن عکس‌های خام

یک تنظیم مهمی در داخل دوربین‌های دیجیتال است که اغلب عکاسان آن را به صورت دستی انجام می‌دهند. این تنظیمات، تنظیمات فضای رنگی RGB است. این تنظیمات می‌تواند روی کیفیت و نوع نمایش رنگ ها در عکس های دوربین های دیجیتال تاثیر بگذارد برخی از عکاسان معتقدند که این تنظیمات در دوربین باید روی sRGB قرار داشته باشد. برخی دیگر هم این تنظیمات را روی گزینه Adobe RGB قرار می دهند. معمولاً در داخل دوربین های دیجیتال تنها همین دو گزینه دیده می شود و این در حالی است که اگر شما با فایلهای خام عکاسی کنید می توانید در داخل ویرایشگر فایل های خام گزینه های دیگری را هم ببینید. انتخاب نوع فضای رنگی دقیقا بستگی به کاربرد عکس‌های شما دارد.

ابتدا باید برای تغییر فضاهای رنگی روی لینک زیر پنجره پیش نمایش کلیک کنید. در پنجره Workflow Options  انواع فضاهای رنگی را می‌بینید. برخی از این فضاهای رنگی دارای محدوده پوشش رنگ بسیار زیادی هستند و ویرایش عکس ها با این فضا های رنگی به شما این امکان را می دهد که رنگ های طبیعی تری به دست آورید اما نکته اینجاست که اغلب چاپگرها و نمایشگرهایی که میبینیم تنها با دو گزینه Adobe RGB و sRGB کار می کنند. اگر نمی دانید کدام یک را انتخاب کنید معمول ترین گزینه گزینه sRGB است. اتفاقا این گزینه معمولا حالت پیش‌فرض یا Default دوربینتان هم هست. زیرا اغلب مانیتورهای عمومی با همین فضای رنگی کار می کند و هر عکسی که روی فضای اینترنت منتشر می‌کنید، بلافاصله خودبخود به همین فضای رنگی می‌رود. اما اگر شما فضای رنگی Adobe RGB را انتخاب کنید احتمالاً روی مانیتورهای عادی به خوبی نمایش داده نمی شود.

برای اینکه این موضوع شما را درگیر نکند یک پیشنهاد کلی به شما میدهم اگر می خواهید عکس های خود را چاپ کنید بهتر است از فضای رنگی Adobe RGB استفاده کنیم و اگر می خواهید عکس هایتان را در اینترنت یا شبکه های اجتماعی به نمایش بگذارید sRGB استفاده کنید.

گزینه‌های دیگر در این پنجره هم برای تغییر اندازه، تغییر عمق رنگ و تغییر شارپنس عکس است. پیشنهاد می‌کنم تا زمانی که از عکس هایتان خروجی نگرفته‌اید، عمق رنگ را روی 16 bit بگذارید. در این حالت، هر عکس می‌تواند تعداد بیشتری رنگ را پردازش کرده و نمایش دهد و برای ویرایش عکس بهتر است. اما اگر قرار است از عکس ها خروجی بگیرید، می‌توانید از عمق رنگ 8 Bit هم استفاده کنید.

اپیزود 07: تغییرات فایل‌های خام کجا می‌روند؟

احتمالاً برای شما هم سوال هست که تغییرات فایل‌های خام کجا میروند؟ همانطور که قبلا هم گفتم، فایل‌های خام به صورت غیر مخرب ویرایش می‌شوند. یعنی اصولاً وقتی که یک فایل خام را تغییر می دهید این تغییرات روی خود آن فایل ها هیچ تغییری نمی دهند و هیچ تاثیری نمی گذارد. در درس های قبلی توضیح دادم که وقتی تغییری را روی یک فایل خام ایجاد می کنیم، می توانیم با زدن دکمه Done این تغییرات را روی آن فایل نگه داریم تا بعداً کارهایی که می‌خواهیم انجام دهیم را از ادامه این تغییرات، پی بگیریم.

وقتی در داخل برنامه Bridge این عکس های ویرایش شده را میبینید، تغییرات آنها را هم مشاهده می کنید. اما سوال اینجاست که این تغییرات دقیقا کجا قرار دارند؟ این تغییرات در داخل یک فایل با فرمت .xmp با همان نام قرار می گیرند. یعنی هر نامی که عکس ما دارد فایل XMP آن هم همان نام را به خود میگیرد. تمام تغییراتی که در عکس‌های خام می‌دهیم، در این فایل ذخیره شده اند و اگر آن را پاک کنید یا حذف کنیم همه تغییرات “آن فایل” هم از بین میرود.

همچنین اگر یک فایل را دوباره باز کنید و روی آن تغییری انجام داده و ذخیره کنیم این تغییرات و این فایل اصطلاحا آپدیت میشوند. اگر بخواهید این تغییرات را کنسل کنید یعنی به نسخه بدون تغییر برگردید می‌توانید روی منوی پنل Basic کلیک کنید و گزینه Image Setting  را کلیک کنید. همچنین اگر بخواهید به نسخه کاملا بدون تغییر و اولیه عکس برگردید می‌توانید روی گزینه دوم یعنی Camera RAW Default کلیک کنید.

نکته مهم اینکه هر فایلی که در داخل Camera RAW ویرایش شده باشد یک آیکون ویرایش در داخل برنامه Bridge روی آن دیده می شود حتی اگر همه تنظیمات را هم ریست کنیم باز هم این آیکنن نمایش داده می شود. نمایش این آیکن به این دلیل است تا برنامه Bridge بداند که این فایل قبلا ۱ بار ویرایش شده است، اگر می خواهید تمام سابقه ویرایش را از بین ببرید فایل xmp آن را حذف کنید.

اپیزود 06: بررسی تغییرات عکس در ویرایشگر فایل خام

واضح است که وقتی یک عکس را در داخل ویرایشگر فایل خام ویرایش می کنیم، می خواهیم ببینیم که چطور تغییر کرده است. خوشبختانه امکانات برنامه ویرایشگر فایل خام برای این کار عالی ست و دکمه های میانبر زیادی برای بررسی تغییرات در آن وجود دارد. می توانیم هر تغییری که روی یک عکس می‌دهیم را با زدن دکمه P که ابتدای کلمه Preview هست مشاهده کنیم. این دکمه را دکمه Before/After هم می‌نامند. یعنی قبل و بعد از تغییرات را با آن می‌بینیم.

این نوع پیش نمایش به سرعت قبل و بعد تغییراتی که دادیم را به ما نشان می دهد. اما گاهی اوقات ممکن است بخواهید این تغییرات را به روشهای دیگری هم ببینید. مثلاً می‌توانید عکس تغییر کرده و نسخه اولیه عکس را در کنار هم ببینید یا آنها را روی یکدیگر (یعنی به صورت بالا و پیایین) ببینید یا اینکه صفحه نمایش را به دو قسمت تقسیم کنید و حالت قبل از تغییر را در یک طرف و حالت بعد از تغییر را در یک طرف دیگر ببینید. برای اینکه پیش نمایش را به این روش های مختلف ببینید می‌توانید روی دکمه ای که حرف Y روی آن قرار دارد کلیک کنید. با هر بار کلیک یک مدلی از پیش نمایش به شما نشان داده می شود.

اگر نمی خواهید روی آن کلیک کنید می توانید از دکمه Q هم استفاده کنید. من معمولا همه روش‌های پیش نمایش را استفاده نمی‌کنم. به همین خاطر از داخل تنظیمات فقط یک یا دو روش پیش نمایش را انتخاب می‌کنم. برای این کار می توانید روی دکمه پیش‌نمایش کلیک کنید و نگه دارید تا منوی تنظیمات آن باز شود. حالا از گزینه Preview Preferences می توانید گزینه های مورد نیاز خودتان را انتخاب کنید. به عنوان مثال میتوانید فقط گزینه اول را فعال نگه دارید و بقیه گزینه ها را خاموش کنید. حالا فقط همین یک حالت فعال است. اگر روی یکی از تصاویر کلیک کنید و زوم کنید تصویر دیگر هم زوم می‌شود و به همین شکل می توانید با ابزار دست آنها را صورت همزمان جابجا کنید. این روش بهترین روش برای دیدن تغییرات در داخل ویرایشگر فایل خام است.

البته لازم نیست که حتماً تصویر قبل و بعد به همین ترتیب باشد. شما می توانید با کلیک کردن روی آیکن فلش دو جهته، جای آنها را با هم عوض کنید. همچنین اگر بخواهید که حالت بعد از تغییرات را به عنوان “تصویر پایه” نگه دارید و یکسری تغییرات دیگر را با “همان تصویر پایه” مقایسه کنید، می توانید با کلیک کردن روی دکمه فلش دوطرفه، حالت تغییر کرده را به حالت اولیه یا “تصویر پایه” فرستاده و تغییرات بعدی را در پنجره کناری با آن مقایسه کنید.

این کار مخصوصاً زمانی که می‌خواهید تغییرات مربوط به کاهش نویز یا جلوه های مختلف را روی عکس بررسی کنید بسیار کاربرد دارد. چون دیگر لازم نیست که تغییرات جلوه‌های عکس را با نسخه اولیه مقایسه کنیم. بلکه می‌توانیم فقط همین تغییرات را با نسخه تغییر کرده آخر مقایسه کنید. آموزش های دیگر فتوشاپ را از دست ندهید.

اپیزود 05: انتخاب پروفایل‌ها برای پردازش فایل‌های خام

وقتی شروع به پردازش فایل‌های خام می کنیم اولین چیزی که باید انتخاب کنیم یک پروفایل (Profile) است. یک پروفایل در واقع مجموعه ای از دستورالعمل ها برای پردازش فایل‌ها هست. به این ترتیب نرم افزار ویرایشگر می‌داند که چطور فایل های شما را پردازش کند. میتونید پروفایل ها رو به عنوان یک سری تنظیمات پایه ای برای تبدیل فایل‌ها از “اطلاعات صفر و یک دوربین” به “رنگ و نور” در نظر بگیرید.

برای اینکه ساده تر بتوانیم پروفایل ها را به ذهن بسپارید و عملکرد اونها رو تشخیص بدیم، اینطور تصور کنید که در واقع پروفایل ها مانند مشخصات یک فیلم نگاتیوی هستند که شما در همان ابتدا آنها را انتخاب می کنید تا در داخل دوربین آنالوگ‌تان قرار بدید. می‌دانیم که هر فیلم یک سری مشخصات مربوط به خودش رو داره، بعضی از فیلمها رنگ ها را غلیظ تر ثبت می کنند، بعضی از فیلمها کنتراست بیشتری دارند، بعضی از فیلم ها برای حساسیت های بالاتر ساخته شدند. بهرحال پروفایل ها در واقع یک سری دستورالعمل ابتدایی هستند که به محض اینکه عکس خام رو در داخل ویرایشگر فایل خام باز میکنیم روی عکس های خام اعمال می‌شود و اونها رو تبدیل می‌کند. بعضی از پروفایل ها طوری طراحی شدند که فقط روی فایلهای خام کار میکنند. اما بعضی از پروفایل ها میتونن روی محدوده بیشتری از عکس ها کار میکند که میتونه شامل فرمت‌های jpg و tiff هم بشه.

اگر خود شما پروفایل رو برای عکس هاتون انتخاب نکنید ادوبی به طور پیشفرض پروفایل Adobe Color رو برای فایلهای عکس رنگی و پروفایل Adobe Monochrome رو برای عکس های سیاه و سفید انتخاب میکنه. می‌دانیم که فایل‌های خام (در دوربین‌های دیجیتال رنگی) به طور کلی به صورت رنگی ثبت می شود و اینکه اون فایل ها سیاه و سفید یا رنگی باشند، بسته به انتخاب شما درباره گزینه Treatment داره. اگر گزینه را روی Color قرار بدین عکس شما رنگی و اگر روی Black & White قرار بدید عکس شما سیاه و سفید خواهد بود.

البته این دو پروفایل تنها پروفایل‌های Camera RAW نیستند، شما میتونید با کلیک کردن روی آیکون پروفایل به پروفایل های دیگر ادوبی هم دسترسی داشته باشید.

در داخل این منو ابتدا لیست پروفایل های دلخواه یا Favorite را می بینید. در زیر آن هم منوی پروفایل های Adobe Camera RAW قرار دارد که پروفایل های اختصاصی ادوبی برای کار روی عکس های مختلف از جمله منظره، پرتره، براق، تخت و … می‌شود. بعد از آن هم منوی پروفایلهای خود دوربین را میبینید که هماهنگ با پروفایلهای داخل دوربین خودتان ارائه می شود و احتمالا برای دوربین‌های مختلف متفاوت است. مثلا این لیست برای دوربین‌های کانن، یک سری گزینه‌ها دارد که برای عکسی که با دوربین نیکون گرفته شده فرق می‌کند.

همانطور که میبینید بعضی از این پروفایل ها با یک علامت ستاره مشخص شده‌اند. به این معنی که این پروفایل ها در منوی پروفایل های پرکاربرد یا مورد علاقه ی ما قرار دارند. می توانید با ستاره دار کردن آنها پروفایل مورد نظر را به منوی اول بیاورید یا با برداشتن ستاره، آنها را از منوی اول  حذف کنید.

برای اینکه ببینید هر پروفایل چگونه کار میکند کافیست که موس رو روی تصویر اون ببرید. بلافاصله پیش نمایش آن پروفایل روی تصویر اصلی می‌بینید. اما اگر بخواهیم که یک پروفایل را استفاده کنیم حتما باید روی تصویر اون پروفایل کلیک کنیم. یادمون باشه پروفایل ها مثل فیلم های نگاتیوی هستند و شما نمیتونین به طور همزمان دوتا پروفایل رو روی یک عکس قرار بدید. فقط میتونین یک پروفایل رو استفاده کنید. بعد از انتخاب پروفایل میتونید روی دکمه close کلیک کنید.

بعد از این مرحله، می‌تونید سراغ تنظیم رنگ و نورها بروید. مثلا میتونید با کلیک کردن روی دکمه Auto همه تنظیمات مربوط به رنگ و نور را به صورت خودکار انتخاب کنید یا اگر از این تنظیمات راضی نیستید میتونید با کلیک کردن روی دکمه های Ctrl+Z این تنظیمات را کنسل کنید. اما پروفایل‌ها همچنان باقی خواهد ماند. البته اگر یکی از تنظیمات اسلایدر ها را تغییر دهید می‌تونید با دوبار کلیک روی آن، تغییرات داده شده را کنسل کنید.

اگر توجه کنید پروفایل های مربوط به عکس های jpg کمی محدود تر هستند این پروفایل ها تنها دو حالت رنگی و سیاه و سفید دارند. چون اطلاعات محدود‌تری هم دارند و نمی‌شه مثل فایل‌های خام، آنها را هم ویرایش کرد.

علاوه بر این پروفایل ها، یکسری پروفایل های جدید هم به ویرایشگر فایل خام اضافه شده است که شامل پروفایل های هنری، سیاه و سفید، مدرن و قدیمی می‌شود. همچنین خود شما هم می توانید پروفایل های جدیدی را به این بخش اضافه کنید که درباره آن در درس های آینده آموزش فتوشاپ توضیح می دهم.

اپیزود 04: نگاهی به محیط ویرایشگر فایل‌ خام ادوبی

بیایید با هم نگاهی به محیط برنامه ویرایشگر فایل‌ خام ادوبی یا Adobe Camera RAW بیندازیم. همانطور که گفتم، محیط این برنامه خارج از خود فتوشاپ است. هیچ فرقی هم ندارد که با برنامه Bridge عکس‌ها را به اینجا بیاورید یا با برنامه Photoshop. به‌هرصورت  وارد پنجره‌ای با این شکل و شمایل می‌شوید. پیشنهاد می‌کنم در همین ابتدا، روی دکمه Full Screen بزنید تا پنجره را در بزرگ‌ترین حالت ممکن یا تمام صفحه ببینید.

در بالای پنجره ویرایشگر فایل خام ردیفی از ابزارها را می‌بینیم. خیلی از این ابزارها ، ظاهری شبیه به ابزارهای خود برنامه فتوشاپ دارند و با بعضی از آن‌ها هم از قبل آشنا هستیم ابزار قطره‌چکان، افزار بزرگنمایی، ابزار دست، ابزار برش… هر کدوم از این ابزارها یک نام دارند. اگر که نام آن‌ها را فراموش کردین، کافی هستش که دکمه موس را روی آن‌ها نگه دارین تا نام آن‌ها و همچنین حرف میان بر یا کلید میانبر اونها روی کیبورد رو ببینید. در زیر این ابزارها هم یک پنجره بزرگ قرار دارد که اسمش پنجره Preview یا پیش نمایش است. در این پنجره هم میتونیم خود عکس و تغییراتی که داریم در آن ایجاد می‌کنیم را ببینیم.

یک نکته دیگر را هم در اینجا باید توضیح بدم. اینکه برخی از ابزارها با ابزارهای مشابه خودشان در داخل فتوشاپ یک میانبر یکسان دارند. یعنی مثلاً میانبر تمام صفحه کردن عکس در داخل فتوشاپ حرف F است، در اینجا هم حرف F رو که فشار میدیم، پنجره تمام صفحه میشه. یا مثلاً در داخل فتوشاپ میانبر ابزار برش حرف C است و در اینجا هم میان‌بر ابزار برش همین حرف است. اما بعضی از ابزارها هم هستند که میانبر متفاوتی نسبت به ابزار مشابه خودشان در داخل فتوشاپ دارند. مثلاً ابزار قلم که خیلی هم از آن استفاده می‌کنید، در داخل فتوشاپ B هست و در اینجا K. بنابراین متوجه میشیم که در اینجا محیطی جداگانه نسبت به فتوشاپ دارید و برخی از ابزارها کلا با میانبر دیگری کار میکنن.

بعضی از ابزارها هم در زیر خودشان یک مثلث کوچک دارد. به این معنی که اگر روی آن‌ها کلیک کنید و نگهداری منویی باز میشه که شما میتونین از داخل اون منو یکسری گزینه های دیگر را هم انتخاب کنید. البته این منو معمولا با راست کلیک هم ظاهر می‌شه.

اما از اونجایی که از حالا به بعد موقعی که داریم روی عکس‌ها ویرایش می‌کنیم لازم هست که مدام عکس‌ها را جلو و عقب ببریم، یعنی آن‌ها را بیاریم جلو و از نزدیک با دقت ببینیم و یا ببریم عقب و تأثیر کار را از دور نگاه کنیم، برای همین لازم هست که چندتا میانبر را خیلی سریع یاد بگیریم. اول اینکه اگر ابزار ذره بین را برداریم، وقتی روی تصویر کلیک می‌کنیم و به سمت راست می کشیم، تصویر بلافاصله بزرگ میشه یا رو به جلو، زوم میشه و وقتی کلیک می‌کنیم و به سمت چپ میکشیم، بلافاصله تصویر عقب میره. به غیر از این کار شما می تونید از دو تا میان‌بر خیلی راحت هم استفاده کنید. کافیه دکمه‌های Ctrl+Alt+0 رو با هم بزنین تا بلافاصله تصویر با زوم کامل یا 100% به جلو بیاد. همینطور وقتی که دکمه های Ctrl+0 را بزنین، بلافاصله تصویر عقب می‌ره و در داخل کادر صفحه، محدود می‌شه. البته در پایین پنجره سمت چپ هم میتونین همین کارو به طور دستی انجام بدیم که خیلی از آن استفاده نمی‌کنیم.

در زیر پنجره پی وی اسم فایل و فرمت اون رو می‌بینید و همچنین دوربینی که این عکس را گرفته. در سمت راست یکسری گزینه ها هست که برای مقایسه تغییراتی که روی عکس می‌دید از آن استفاده می کنین. در بالا سمت راست پنجره بخش هیستوگرام را می‌بینیم که سایه ها و دیاگرام نورها و رنگ ها را در آنجا می‌بینید. در همین پنجره اینستاگرام دو مربع کوچک هم وجود دارد که پیغام های خطا را به ما نشان می دهند.

اگر که نور ما خیلی زیاد یا خیلی کم بشه در اینها پیغام اخطار ظاهر میشه. در زیر اون سه تا حرف RGB را می‌بینیم که وقتی نشانگر موس را روی تصویر می‌بریم مقدار دقیق سه رنگ قرمز سبز و آبی را در جلوی آن‌ها می‌بینید. در کنار آن‌ها هم مشخصات دوربین برای این عکس را می‌بینید که مثلاً با چه دیافراگم، چه سرعت، چه حساسیت، یا با چه فاصله کانونی لنز گرفته شده.

اما مهم ترین قسمت این پنجره که ما به طور مدام با ما کار می‌کنیم بخش پنل ها هست که برای اینکه جای کمی بگیرند در داخل برگه های مختلف قرار گرفتند. یعنی وقتی در مورد برگه اول یا برگه یا برگه سوم صحبت می‌کنیم منظور پنل اول، پنل دوم یا پنل سوم است.  اولین پنل Basic نام دارد و در تمام تنظیماتی که به طور عمومی استفاده می‌کنیم، مثل تغییر دادن رنگ و نور و کنتراست در این پنل قرار دارد. پنل بعدی مربوط به Curve ها است که اهمیت فوق‌العاده زیادی دارد و در ویرایش‌های حرفه‌ای خیلی از آن استفاده می‌کنیم. پنل بعدی هم پنل مربوط به شارپ کردن عکس و همچنین حذف نویز از روی عکس‌ها هست. پنل بعدی هم پنل HSL نام داره. پنل HSL این امکان را می‌دهد که روی رنگ و غلظت و روشنایی رنگ‌های مختلف به طور جداگانه کار بکنیم. پنل بعدی هم پنل Split Toning است که این امکان را می‌دهد تا به طور جداگانه تنالیته‌های رنگی مختلف رو در قسمت های روشن و تیره عکس وارد کنیم. و پنل بعدی هم برای رفع اشکالات لنز است. در اینجا میتونیم برخی از اشکالات لنز را برطرف کنیم. پنل بعدی هم جلوه‌های تصویری مانند افزودن گرین یا افزودن تیرگی دور هست که برای زیباتر کردن عکس‌ها استفاده می‌شه.

پنل بعدی هم پنلی هستش که ما می تونیم پروفایل‌های رنگی را در داخل آن ببینیم. در کنار اون پنل پروفایل‌ها هست و نهایتاً پنل اسنپ شات که ما میتونیم شکل های مختلفی از تغییرات یک عکس رو در داخل تنظیمات خود اون عکس ذخیره کنیم. نگران نباشید. به مرور همه اینها را یاد می‌گیریم. الان فقط خواستم شما را با نام آن‌ها و کاربردشان آشنا کنم.

اگر بخواهیم تغییراتی که دادیم رو در قالب یک فرمت ذخیره کنیم میتونیم از دکمه Save Image استفاده بکنیم. اگر هم بخواهیم این عکس را با همین تغییرات در داخل فتوشاپ باز بکنیم باید دکمه Open Image را بزنیم تا عکس با همون تغییرات، بلافاصله به فتوشاپ ارسال بشه. نهایتاً اینکه اگر همین تغییرات رو بخواهیم نگه داریم و بعداً دوباره روی آن‌ها کار دیگری انجام بدیم یعنی بخواهیم ویرایش خودمون رو بعدا ادامه بدیم می تونیم دکمه Done رو بزنیم تا همه تغییرات روی فایل باقی بمونه.

اگر هنوز نمیدونید که چطور میتونید با این فایل‌های خام کار بکنید، میتونید همه چیز را به طور خودکار انجام بدین. یعنی مثلاً میتونید اجازه بدین که خود “برنامه ویرایشگر” دقیقا مثل دوربین تون، درباره کیفیت این فایل خام تصمیم بگیرد. برای این کار میتونید روی دکمه ی خودکار یا Auto کلیک کنید تا تمامی این تنظیمات به طور خودکار روی فایل خام شما ایجاد بشه. این دقیقاً شبیه همان حالتی هست که دوربین درباره کیفیت و تنظیمات عکس شما تصمیم می گیرد. در غیر این صورت میتونین در مراحل بعدی کار کردن با تمامی گزینه ها رو یاد بگیرید.