داجینگ و برنینگ و اهمیت آن برای عکاسان

تقریباً همه عکاسان با مفهوم کنتراست آشنا هستند و می‌دانند که افزایش کنتراست چقدر می‌تواند به زیباتر شدن عکس‌ها کمک کند. اگرچه مفهوم دقیق آن و اینکه تا چه میزان باید از کنتراست استفاده کرد، نیاز به مهارت ویژه‌ای دارد، اما در این میان استفاده از کنتراست موضعی یا داجینگ برنینگ، مفهوم بسیار پیچیده‌تری است که یادگیری آن کمک می‌کند تا یکی از پیچیده‌ترین و تاثیرگذارترین مفاهیم در ادیت عکس را یاد بگیرید. یک تکنیک بسیار عالی برای هدایت چشم بیننده به سمتی که دوست دارید روی آن تمرکز کند.
روش‌های داجینگ و برنینگ بسیار زیاد هستند. اگرچه همه آن‌ها می‌توانند چشم بیننده را هدایت کنند، اما برخی از آن‌ها تأثیرات نامناسبی مانند ایجاد هاله‌های نورانی یا تیره در اطراف سوژه بوجود می‌آورند که از لحاظ فنی و زیبایی شناسی آسیب زننده هستند. در این مقاله می‌خواهیم ببینیم که داجینگ برنینگ دقیقاً چیست و چطور می‌توانیم از بهترین روش‌های آن برای افزایش خلاقیت ویرایشی خودمان بهره ببریم؟

داجینگ و برنینگ چیست؟

داجینگ و برنینگ یکی از قدیمی‌ترین روش‌های ویرایش عکس در عکاسی است که قدمت استفاده از آن به دوران آنالوگ و نوردهی فیلم و کاغذ عکاسی برمی‌گردد. یک روش خلاقانه در تاریک‌خانه‌های عکاسی که درک مفهوم آن بسیار ساده و روش‌های اجرای آن متنوع است. از حالا به بعد داجینگ و برنینگ را با این مفاهیم می‌شناسیم:

• داجینگ (Dodging) به معنای روشن کردن بخشی از تصویر است
• برنینگ (Burning) به معنای تاریک کردن بخشی از تصویر است

همه ما می‌دانیم که می‌توانیم همه عکس را با روش‌های مختلف روشن‌تر یا تاریک‌تر کنیم. اما در اینجا معنی این نوع ویرایش، دقیقاً روشن یا تاریک کردن “بخشی یا محدوده‌ای مشخص” از عکس است. بنابراین این نوع تغییرات در عکس را Local Adjustments یا تنظیمات و تغییرات منطقه‌ای یا محدود می‌نامیم.

در قدیم برای روشن کردن قسمتی از یک عکس، روش ساده و خلاقانه‌ای را استفاده می‌کردند. می‌دانیم که در آن زمان وقتی می‌خواستند در تاریکخانه، عکسی را چاپ کنند، دستگاهی به نام آگراندیسور، نور را از نگاتیو عبور می‌داد و روی کاغذ سفید و حساس چاپ عکس می‌تاباندند (تقریباً به همان شکلی که در سینما، نور از داخل نگاتیو عبور کرده و روی پرده سفید می‌تابد). در این حالت، هر کجا از تصویر که نور کمتری دریافت می‌کرد، طبیعتاً روشن‌تر هم می‌شد. یعنی مثلاً برای اینکه در یک عکس بخواهید کوه‌ها را روشن‌تر کنید، باید اجازه نمی‌دادید تا نور شدید روی آن قسمت‌ها بتابد. عکاسان در این مواقع یک تکه مقوا را روی یک میله بلند یا مداد می‌چسباندند و در مدت زمانی که نوردهی می‌کردند (مثلاً 10 یا 15 ثانیه‌ای که نور روی کاغذ می‌تابید)، آن را روی قسمت‌هایی که می‌خواستند روشن‌تر چاپ شود نگه می‌داشتند. به این ترتیب، آن قسمت‌ها نور کمتری می‌گرفت و روشن‌تر می‌شد.

برای تیره کردن یک قسمت‌هایی از عکس هم روشی تقریباً برعکس این روش بالا را استفاده می‌کردند. به این ترتیب که نمی‌توانستند، زمان تابش نور روی یک قسمت را زیاد‌تر کنند. بلکه زمان تابش نور را به طور کلی زیادتر می‌کردند. بعد یک کاغذ با یک سوراخ در میان آن را روی همان میله می‌چسباندند و سعی می‌کردند آن سوراخ را روبروی جایی که می‌خواستند نور بیشتر بخورد نگه دارند. به این ترتیب، آن نقطه نور بیشتر دریافت می‌کرد و بعد از مدتی هم آن را کنار می‌کشیدند و تا همه عکس نور یکسان دریافت کند.

بعضی از عکاسان هم از دستشان برای این کار استفاده می‌کردند. یعنی انگشتانشان را طوری نگه می‌داشتند که یک سوراخ تشکیل شود و نور از لای آن روی کاغذ بتابد. به همین دلیل هم آیکن داجینگ و برنینگ در فتوشاپ، به ترتیب شبیه به یک آب‌نبات چوبی (یک کاغذ گرد با یک دسته) و یک دست با سوراخی در بین انگشتان است! این دو شکل‌هایی هستند که یادآور این تکنیک در تاریکخانه‌های قدیمی هستند.

چرا اصولاً داجینگ و برنینگ اهمیت دارند؟

اصولاً ویرایش عکس، به معنی ایجاد تاکید و هدایت چشم بیننده روی چیزیست که عکاس دوست دارد او، آن را ببیند و صد البته گمراه کردن چشم بیننده از آن چیزی که قرار نیست دیده شود. برای مثال اگر شما یک پرتره گرفته‌اید که سوژه‌تان در آن عکس چشمان زیبایی دارد، می‌خواهید مطمئن شوید که بیننده هم دقیقاً متوجه زیبایی چشمان او بشود. این همان جایی است که داجینگ و برنینگ به کمکتان می‌آید.

اگر تابه‌حال از داجینگ و برنینگ استفاده نکرده‌اید بد نیست به چند روش ویرایش عکس‌ها در عکس‌های پرتره توجه کنید. به عنوان مثال عکاسان پرتره اغلب سعی می‌کنند با تیره کردن دور کادر عکس، توجه بیشتر بیننده را به سمت مرکز کادر بکشند که معمولاً جایی است که سوژه یا همان شخصی که از او عکس پرتره گرفته‌اند قرار دارد. این روش که در اغلب نرم‌افزارهای ویرایش عکس به نام تیرگی دور یا ویگنتینگ مشهور است، می‌تواند نوعی برنینگ شناخته شود که البته همیشه جای ثابتی دارد و آن هم دور کادر عکس است. یا باز هم عکاسان پرتره از روش دیگری برای جلب توجه بیننده به سمت چشمان سوژه استفاده می‌کنند که نام آن کچ لایت است. کچ لایت‌ها، همان بازتاب نور در داخل عنبیه چشم سوژه است. این برق‌خوردگی‌ها در چشم، باعث می‌شود تا بیننده بلافاصله به سمت چشم سوژه نگاه کند. جالب اینجاست که اغلب عکاسان پرتره، یا این برق داخل چشم را شدید‌تر می‌کنند یا با استفاده از شکل‌های آماده در فتوشاپ، آن را ایجاد می‌کنند. این نور شدید در چشم‌ها را هم می‌توان نوعی داجینگ محسوب کرد.

منظور اینکه اصولاً داجینگ و برنینگ باید خیلی ملایم و دقیق انجام شود و اصلاً نباید خودش را لو بدهد.

بنابراین اگر فکر می‌کردید که تا امروز از داجینگ و برنینگ اصلاً استفاده نکردید، شاید این روش‌ها شما را به این نوع خاص از ویرایش علاقه‌مند کند. اما نکته مهم درباره این نوع ویرایش این است که قصد ما فقط “جلب توجه” بیشتر بیننده به سمت نقطه‌ای خاص است، اما به هیچ وجه نباید “متوجه” شود که ما چه کاری انجام داده‌ایم.

مثال‌های واقعی از داجینگ و برنینگ

به عکس‌های زیر نگاه کنید و ببینید آیا متوجه می‌شوید که کدام بخش از تصاویر، با داجینگ و برنینگ ویرایش شده‌اند؟ پاسخ‌ها را می‌توانید بعد از هر 4 عکس ببینید: (من در داخل متن از عبارت داج کردن و برن کردن به جای Dogded و Burned استفاده کردم تا این دو عبارت بیشتر به چشم خواننده آشنا بیاید!)

NIKON D800E + 24mm f/1.4 @ 24mm, ISO 100, 1.6 seconds, f/16.0

NIKON D7000 + 24mm f/1.4 @ 24mm, ISO 800, 1/30, f/1.4

NIKON D800E + 105mm f/2.8 @ 105mm, ISO 400, 0.8 seconds, f/9.0

NIKON Z 7 + NIKKOR Z 24-70mm f/4 S @ 39mm, ISO 64, 4 seconds, f/11.0

اولین عکس خیلی راحت است. من بخشی از پیش زمینه عکس را که نزدیک صدف روی ساحل بود داج کردم تا بهتر دیده شود. همچنین کمی هم ابر‌های توی آسمان را برن کردم، چون خیلی روشن بودند.

در تصویر دوم، بخش‌های مختلفی از آسمان و ابرهایی که در پس زمینه بودند را برن کردم. چون می‌خواستم روشنایی آن‌ها کمتر به چشم بیاید و بیشتر همان ابری که توسط پروجکتور بالای برج روشن شده بود دیده شود. ممکن است فکر کنید که ابر میانی که روشن شده هست هم کمی داج شده است. دقیقاً همین‌طور است. این ابر را کمی روشن‌تر کردم.

اما درباره عکس سوم چطور؟ این عکس کمی سخت‌تر بود. به موج‌هایی که کمی روشن‌تر از بقیه هستند نگاه کنید. همچنین پاشش آب در اطراف صخره‌ها. من موجی را که در پایین سمت چپ تصویر است، کاملاً داج کردم. موج بزرگ وسطی را اصلاً دست نزدم.. اما موج بالا سمت راست را کمی برن کردم. در مورد بخشی از آب که پاشیده است هم کمی سمت چپ آن را داج کردم و کمی سمت راست آن را برن کردم.

نهایتاً اینکه درباره عکس آخری چه نظری دارید؟ واقعیت این است که عکس آخری اصلاً داج و برن نشده است. در واقع تنها تنظیماتی که روی این عکس انجام دادم، همان تنظیمات رنگ و نور و سایه‌های عمومی بود که به طور کلی روی همه عکس انجام دادم. چون بیشتر از این، احتمالاً باعث می‌شد تا بیننده متوجه ویرایش عکس بشود. برای همین هم اصلاً دست نخورده است.

این عکس ها را اینجا گذاشتم تا ببینید که در واقع هیچ فرمول خاصی برای داجینگ و برنینگ یک سوژه خاص در تصویر وجود ندارد. مثلاً این‌طور نیست که چهره را همیشه داجینگ کنیم یا ابر‌ها را همیشه برنینگ کنیم. باید ببینید این کار چه کمکی به عکس می‌کند و در همان موقع درباره آن تصمیم بگیرید. اول ببینید پیرامون کدام بخش از تصویر، خیلی روشن‌تر یا خیلی تاریک‌تر از چیزی که باید باشد هست و بعد ببینید آیا می‌توان آن بخش‌ها را با تنظیمات کلی یا  Global Adjustments تغییر دهید یا نه. اگر این کار امکان پذیر نبود، آن‌وقت شروع به داجینگ و برنینگ کنید.

نگذارید هاله‌ها پدیدار شوند

یکی از مهم‌ترین تکنیک‌ها در هنگام داجینگ و برنینگ این است که نگذارید این ویرایش از خط خود خارج شود. مطمئن شوید که تنها چیزی داج و برن شده که شما می‌خواستید بشود، نه هیچ چیز دیگر. اگر این کار را نکنید، احتمالاً با هاله‌ای تاریک یا روشن در اطراف سوژه داج و برن شده مواجه می‌شوید. این اتفاق، همه زحمت شما را بر باد می‌دهد.

یکی از روش‌ها این است که “سعی کنید” خیلی دقیق این کار را خیلی دقیق انجام دهید و لبه‌های قلم موی داجینگ و برنینگ شما از لبه‌های سوژه بیرون نزند. طبیعتاً کار سخت و وقت‌گیری هم هست و همیشه هم امکان پذیر نیست. خصوصا وقت‌هایی که سوژه، دارای لبه‌های صاف و مشخص نیست. یک روش هم همان کاری است که اغلب ویرایش‌های دیگر را براساس آن انجام می‌دهید. یعنی اول سوژه خودتان را با روش‌های مختلف انتخاب در فتوشاپ، جدا می‌کنید و بعد روی بخش‌های جدا شده کار می‌کنید. اگرچه این روش هم در باره سوژه‌های پیچیده، مانند برگ‌های یک درخت در زمینه روشن آسمان، چندان ساده نیست. یک سری روش‌های دیگر هم وجود دارد که می‌توانید در مواقع مورد نیاز آن‌ها را به کار گیرید. مثلا جداسازی براساس نور پیکسل‌ها.
اما به‌هرحال حتماً توجه کنید که داجینگ و برنینگ، حتماً براساس روشنایی سوژه‌هایتان، روی آن‌ها اعمال شود. به بیان دیگر، کاری کنید که داجینگ، فقط روی بخش‌های تیره اتفاق بیفتد که قرار است روشن شوند و برنینگ هم تنها روی روشنایی‌هایی اعمال شود که می‌خواهید تیره شوند. به عنوان مثال در فتوشاپ، می‌توانید ترکیب لایه‌های روی هم را طوری تغییر دهید که مثلاً تنها روی لایه‌های روشن‌تر یا تیره‌تر از خودش تأثیر بگذارد. به این ترتیب، دیگر همه پیکسل‌ها تأثیر نمی‌گیرند.

هدف‌گذاری داجینگ و برنینگ، براساس روشنایی لایه‌ای که در حال کار روی آن هستید، در برخی از نرم‌افزارها ممکن نیست. مثلا خود فتوشاپ، این قابلیت را دارد، اما ویرایشگر فایل‌های خام یا ACR آن را ندارد یا در لایت روم هم نیست. البته نگران نباشید. شما هنوز هم می‌توانید از این تکنیک پیشرفته استفاده کنید. مثلاً می‌توانید از تنظیمات منطقه‌ای با محوشدگی زیاد در اطراف قلم موی آن برنامه استفاده کنید. یعنی آن‌قدر محوشدگی اطراف قلم مو را زیاد و خود قلم مو را بزرگ کنید که تغییر روشنایی با تاریکی آن‌قدر به چشم نیاید.
ضمن اینکه می‌توانید از تنظیمات عمومی هم استفاده کنید. البته نه اینکه حتماً عکس را روشن یا تاریک کنید. برخی از برنامه‌ها به شما اجازه می‌دهند مثلاً صرفاً Shadows یا Highlights را تغییر دهید. می‌توانید از این اسلایدر‌ها به جای روشنی و تاریکی عمومی استفاده کنید.

در برخی از برنامه‌ها هم امکانات جدیدی اضافه شده که کار را برای داجینگ و برنینگ ساده‌تر می‌کند. مثلاً در نسخه‌های جدید لایتروم، اگر بخواهید یک سایه را داج کنید، می‌توانید به لایتروم بگویید که در محدوده‌ای که روی آن قلم مو را می‌کشید، فقط روی پیکسل‌های تاریک کار کند یا مثلاً یک رنگ خاص را تحت تأثیر قرار دهد. این قابلیت “luminance range mask” یا ماسک محدوده روشنایی نام دارد که نسخه‌های قدیمی لایتروم فاقد آن بودند. اگر لایتروم قدیمی دارید، بهترین روش این است که یک قلم موی کوچک بردارید و مثلاً نور‌های خیلی روشن یا سایه‌های تیره آن قسمت را با Highlights یا Shadows تغییر دهید. با این کار، احتمال ایجاد هاله در اطراف محل داجینگ و برنینگ خیلی کمتر می‌شود.

روش‌های پیشنهادی برای داجینگ و برنینگ

واقعیت این است که روش‌هایی که می‌توانید داجینگ و برنینگ کنید، حداقل در فتوشاپ، بسیار متنوع و گسترده هستند. هر عکاس، روش‌ها و تنظیمات شخصی خودش را برای این کار استفاده می‌کند. به همین دلیل روشی که در اینجا درباره آن توضیح می‌دهم، یکی از روش‌های عمومی این کار است و طبیعتاً ممکن است خود شما روش‌های ساده‌تر و مناسب‌تری را برای کاربرد شخصی‌تان پیدا کنید.

داجینگ و برنینگ در فتوشاپ

اگرچه در فتوشاپ، ابزارهای اختصاصی برای داجینگ و برنینگ وجود دارد، اما شخصاً دوست دارم از لایه‌های تنظیم کننده استفاده کنم. مثلاً از Curve ها برای تاریک و روشن کردن لایه زیری استفاده می‌کنم. چون هم مجدداً قابل تنظیم هستند و هم خود آن‌ها شامل یک ماسک هم می‌شوند و می‌توانم جاهایی که نیاز نبوده تغییر کند را به راحتی با ماسک بپوشانم.

یک روش پیچیده‌تر هم برای این کار وجود دارد که ویرایشگر‌ها، یک لایه خالی با رنگ خاکستری 50% روی لایه عکس ایجاد می‌کنند و مد ترکیب یا همان Blending Options آن را از Normal روی Overlay قرار می‌دهند. این لایه، در جاهایی که تیره‌تر از خاکستری 50% باشد، جلوه تاریکی و در جاهایی که روشن‌تر از خاکستری 50% باشد، جلوه روشنایی به عکس زیرین خودش می‌دهد. به این ترتیب می‌توان به راحتی با قلم‌موهای سفید و سیاه یا حتی همان ابزارهای داجینگ و برنینگ، آن را ویرایش کرد.

لایتروم

برای داجینگ و برنینگ در لایتروم، بهتر است تا جایی که می‌توانید سعی کنید از تنظیمات عمومی و کلی یا همان Global Adjustments استفاده کنید. یعنی ویرایش‌هایی که روی کل عکس تأثیر می‌گذارند. چون این تنظیمات را خیلی راحت‌تر می‌توانید کنترل کنید و همچنین به راحتی قابل حذف کردن هستند. تنظیمات منطقه‌ای یا محدود (Local Adjustments) به راحتی از دستتان خارج می‌شوند و در برخی جاها این تنظیمات روی هم مخلوط می‌شوند و جلوه بدتری پیدا می‌کنند.

نکته بعدی اینکه بهتر است به جای قلم موی تنظیمات محدود، از گرادینت استفاده کنید. یک گرادینت ساده و صحیح می‌تواند کاری که می‌خواهید با بارها و بارها کشیدن قلم انجام دهید به سرعت برایتان انجام دهد.

اما اگر باز هم می‌خواهید از قلم موی تنظیمات محدود استفاده کنید، پیشنهاد می‌کنم کلاً از اسلایدر Exposure دور بمانید. این اسلایدر، روی همه پیکسل‌ها با هم تأثیر می‌گذارد و معمولاً همیشه یک هاله نورانی روی عکس ایجاد می‌کند. به جای آن از “highlights,” “shadows,” “whites,”  و  “blacks” استفاده کنید. یکی از روش‌های محبوب من برای این کار، استفاده از مقادیر کم Clarity در منطقه ویرایش شده است که معمولاً باعث نرم کردن ترنزیشن بین رنگ‌های تیره و روشن می‌شود.

اما همان‌طور که گفتم، در لایتروم جدید می‌توانید از ماسک روشنایی استفاده کنید. طبیعتاً فقط نسخه‌های جدید لایتروم آن را ارائه می‌کنند.

خلاصه

امیدوارم در این مقاله توانسته باشم، تأثیر و اهمیت داجینگ و برنینگ را برایتان تشریح کنم. اگرچه نمی‌شود گفت که همه عکس‌ها نیاز به آن دارند، اما بدون شک می‌توانید عکس های زیادی را در آرشیو خودتان (فارغ از شاخه‌های مختلف عکاسی) پیدا کنید که احتمالاً با داجینگ و برنینگ بهتر می‌شدند. اگر سؤالی در این رابطه دارید، در بخش کامنت‌ها با من در میان بگذارید.

برگرفته از مقاله Mastering Dodging & Burning

منبع: وبلاگ سایت دیج ایمیج

اپیزود 19: ایده‌هایم را عکاسی کن

ایده عکاسی عروسی یکی از آن تصورات بسیار مشکل برای عکاسان عروسی و همچنین برای زوج‌های جوان است. خیلی از زوج‌های جوان نمی‌توانند دقیقا تصور کنند که چه چیزی قرار است در آلبوم عروسی آنها قرار گیرد. برخی از آنها دوست دارند تا عکس های خاص و زیبایی را در روزی غیر از روز مراسم عروسی‌شان تجربه کنند و برای همین هم عکاسی فرمالیته یا پیشکاری انجام می‌دهند. برخی دیگر هم سعی می‌کنند به فضاهایی خارج شهر بروند و اگرچه ایده عکاسی عروسی خاصی را در ذهن ندارند، اما به دلیل فرصت بیشتری که در اختیار دارند، می‌توانند به عکاس خود اطمینان کنند تا آنها را سورپرایز کند. اما در این پادکست درباره یک گالری عکس می‌شنوید که قرار بود عکس های عروسی یک زوج جوان ایتالیایی باشد، اما تبدیل به یکی از زیباترین کارهای هنری امسال شد.

عکاسی که برای این کار انتخاب شد Nicola Bernardi نام دارد. او تصویر جالبی درباره عکاسی دارد و معتقد است هر عکس باید داستانی را تعریف کند. به عنوان مثال عکس زیر، شادی در خلوت نام دارد. داستانی که دو در این عکس تعریف می‌کند، مردی نسبتا میانسالی را نشان می‌دهد که در تنهایی خودش، در حال شادی وصف‌ناپذیری است.

مشتریان او حدس می‌زدند که او تنها کسی است که می‌تواند ایده عکاسی عروسی آنها را به عکس تبدیل کند. کلمات اصلی که ایده عکاسی عروسی برای این زوج جوان بود به این ترتیب هستند. البته اینها کلمات انگلیسی ترجمه شده از ایتالیایی هستند و به گفته نیکولا، برخی از آنها نمی‌توانند معادل دقیق و درستی از مفهوم اصلی آنها در ایتالیایی باشند:

• Promise
• Comparison
• Build
• Support
• Time
• Balance
• Listening
• Meeting of the opposites
• Sacrifice
• Joy
• Passion
• Faith
• Journey
• Lightheartedness
• Umility

امیر یاری در این پادکست فارسی (پادکست عکاسی تصویر دیجیتال) درباره نیکولا برناردی ، ایده عکاسی عروسی او برای دوستانش و گالری بی‌نظیر عکاسی باله می‌گوید. یک سری عکس پرتره بی‌نظیر که در پشت هر کدام، ایده خاصی برای ثبت وجود داشته است.

برای اینکه بیشتر با کار‌های نیکولا برناردی آشنا شوید می‌توانید به وب‌سایت او سر بزنید. همچنین می‌توانید عکس‌های بیشتری از او را در اینستاگرامش هم ببینید. عکس‌هایی که واقعا ثبت و ویرایش هر کدام از آنها، داستانی در پس خود دارد. داستانی که این هنرمند را به یکی از پرطرفدارترین عکاسان هنری معاصر تبدیل کرده است.

پخش‌کننده صوت

00:00

00:00

برای افزایش یا کاهش صدا از کلیدهای بالا و پایین استفاده کنید.

Podcast: Play in new window | Download

بررسی برنامه Darktable به عنوان جایگزین لایتروم

وقتی پای برنامه‌های ویرایش عکس به میان می‌آید شاید هیچ نامی را نتوان هم طراز و هم توان فتوشاپ در نظر گرفت. اما در زمینه مدیریت عکس و ویرایش فایل‌های خام، نرم‌افزار لایتروم که باز هم مانند فتوشاپ، محصول شرکت ادوبی است، یکی از بهترین برنامه‌های موجود در بازار به شما می‌رود. این برنامه آن‌قدر محبوب شده که خیلی از عکاسان در سرتاسر دنیا، به جای استفاده از فتوشاپ CC که به صورت حق اشتراک به فروش می‌رسد کار با این برنامه را انتخاب کرده‌اند. به همین دلیل هم هر روز با نرم‌افزارهای مختلفی روبرو هستیم که سعی می‌کنند تا هرچه بیشتر، محیطی شبیه به لایتروم فراهم کنند و “لایتروم شدن” تبدیل به یک هدف برای خیلی از نرم‌افزارها شده است. اما در این میان، یک برنامه منبع باز (کاملاً رایگان) وجود دارد که به نظر می‌رسد با توجه به امکاناتی که دارد و ضمناً رایگان بودن آن، می‌تواند به یک جایگزین عالی برای لایتروم (که حق فروش به ایران را ندارد) تبدیل شود. هفته پیش این برنامه آپدیت جدیدی را به خود گرفت که امکانات پیشرفته آن باعث شد تا وب‌سایت DPreview نیز آن را پوشش داده و به عنوان جایگزین لایتروم معرفی کند.
در این مقاله می‌خواهم به عنوان یک کاربر حرفه‌ای لایتروم، تجربه خودم را از کار با برنامه Darktable توصیف کنم. طبیعتاً چیزی که در اینجا می‌آید تجربه چند ساعته من برای معادل سازی امکانات و قابلیت‌های این برنامه با لایتروم است و شاید اگر زمان و انرژی بیشتری روی آن گذاشته شود، احتمالاً می‌تواند نتیجه بسیار دقیق‌تری حاصل شود. در این بررسی می‌خواهم ببینم که آیا این برنامه رایگان می‌تواند جایگزین لایتروم شود و امکانات آن برای عکاسان حرفه‌ای کاربردی است؟ یا صرفاً برای کاربران عمومی پیشنهاد می‌شود و فقط برای کاربری عمومی مناسب است؟

برنامه Darktable یک برنامه منبع باز ویرایش فایل‌های خام یا RAW است. کاملاً رایگان و قابل دانلود برای همه. این روز‌ها پیدا کردن یک برنامه ویرایشگر فایل خام که بتواند فایل RAW دوربین‌های مختلف را باز کرده و ویرایش کند و ضمناً رایگان هم باشد، بسیار مشکل است. برای دانلود آخرین نسخه از این برنامه می‌توانید مستقیماً به وب‌سایت Darktable بروید. آخرین نسخه از این برنامه که به تازگی منتشر شده، نسخه Darktable 2.6.0 است و می‌توانید آن را از اینجا دانلود کنید. حجم این نسخه از برنامه Daktable تنها 65 مگابایت است که بسیار کمتر از حجم 1.3 گیگابایتی لایتروم CC است و جالب اینکه برای انواع سیستم‌عامل‌های مختلف از ویندوز و مک گرفته تا نسخه‌های مختلف لینوکس، قابل نصب است.

ویندوز من نسخه 10 است و خود برنامه به صورت پیش فرض در پوشه 64 بیتی برنامه‌های کامپیوترم نصب شد. نصب برنامه در کمتر از 1 دقیقه انجام شد و نیاز به هیچ دانش خاصی برای نصب ندارد.

رابط کاربری برنامه شباهت بسیار زیادی به لایتروم دارد. جدای از تم تیره رنگ رابط کاربری برنامه، منو‌هایی مانند وارد کردن عکس‌ها یا Import در سمت چپ، فضای کار روی عکس‌ها در وسط و ماژول‌ها در بالا سمت راست پنجره برنامه قرار دارند و دقیقاً پنل‌هایی شبیه به لایتروم را هم در سمت راست پنجره می‌بینیم. این برنامه هم براساس کاتالوگ کار می‌کند و برای همین هم باید عکس‌هایی که می‌خواهید روی آن‌ها کار کنید را به برنامه وارد کنید. برای این کار روی منوی Import زده و گزینه Folder را انتخاب می‌کنیم.

جالب اینجاست که عکس‌ها در همین مرحله انتخاب، وارد کاتالوگ برنامه می‌شوند و دیگر نیازی به خواندن عکس‌ها و رندر کردن آن‌ها نیست. بنابراین به محض انتخاب پوشه مورد نظر برای لود عکس‌ها، می‌توانید شروع به ویرایش آن‌ها در ماژول Darkroom کنید که از نظر شکل و حروف نام آن هم بسیار شبیه به ماژول Develop در لایتروم است.

دو نکته جالب دیگر که در ویرایش عکس‌ها با آن برخورد کردم این است که وقتی می‌خواهیم از عکسی خروجی بگیریم، می‌توانیم از دکمه میانبر Ctrl+E استفاده کنیم که همان میان‌بر لایتروم است. با زدن این دکمه ، یک خروجی از عکس یا عکس‌هایی که در ماژول Lighttable انتخاب شده‌اند، در همان پوشه اصلی عکس‌ها (در یک زیر پوشه با نام Export Darktable) قرار می‌گیرند.
نکته دوم اینکه پوشه‌ای که من روی آن کار می‌کردم حاوی عکس‌های مختلفی از دوربین‌هایی با برند متفاوت بود. فایل‌های CR2 دوربین 6D Mark II کانن، فایل‌های NEF دوربین نیکون Z6 و فایل‌های JPEG با رزولوشن‌های بالا. این برنامه تمامی این فایل‌ها را به درستی نشان می‌داد و می‌توانستم، هر کدام از فایل‌های خام را هم با فرمت‌های مختلف کپی بگیرم. جالب اینجاست که برخی از فرمت‌هایی که در این منو وجود داشت، بیشتر از فرمت‌های اصلی برنامه لایتروم بود!

بخش ویرایشی یا Darkroom این برنامه هم به عنوان جایگزین لایتروم دارای امکانات جالبی است. منو‌های متعدد، نقش همان پنل‌های لایتروم را بازی می‌کنند و انواع امکانات پیشرفته، از ویرایش عکس‌ها با Curve گرفته، تا Split Toning و پریست‌های رنگی شبیه به لایتروم را در اینجا می‌شد ببینیم. البته چند پنل پر کاربرد در این قسمت قرار گرفته‌اند و باقی پنل‌ها را می‌توانید از منوی more module (که احتمالاً منظورش همان پنل‌های بیشتر است!) پیدا کنید.

نکته مهمی که در اینجا به نظرم رسید و احتمالاً مهم‌ترین انتقاد من به این برنامه به عنوان جایگزین لایتروم است، حجم وسیع امکانات آن است که احتمالاً پیدا کردن و به کارگیری آن برای کاربران سطح پایین یا متوسط بسیار مشکل خواهد کرد. برخی از امکاناتی که در این برنامه دیدم، معادل پیشرفته‌ترین امکانات فتوشاپ و لایتروم بود، اما مشکلی که وجود داشت این است که انگار رابط کاربری آن هماهنگ با امکانات این برنامه رشد نکرده است.
در بخش معرفی Darktable در وب‌سایت خود این شرکت نوشته شده Darltable برنامه‌ای است برای عکاسان که توسط عکاسان ساخته شده است. منظور از این شعار تبلیغاتی این است که این برنامه را عکاسان با توجه به نیاز‌های خودشان ساخته‌اند. اگرچه ممکن است این شعار واقعاً صحت داشته باشد، اما به نظر می‌رسد حتی اگر واقعی باشد، باز هم من ترجیح می‌دهم از برنامه‌ای استفاده کنم که برنامه‌نویسان حرفه‌ای ادوبی آن را برای عکاسان ساخته‌اند! برنامه Darktable پر از امکانات بسیار پیشرفته است که یادگیری آن قطعاً زمان بسیار طولانی‌تری نسبت به یادگیری لایتروم دارد و ضمناً نباید فراموش کنیم که یکی از دلایل محبوبیت لایتروم، علاوه بر امکانات آن، هماهنگی کامل این برنامه با غول دنیای گرافیک یعنی فتوشاپ است. به همین دلیل هم هست که همه برنامه‌ها می‌خواهند خود را جایگزین لایتروم کنند!

وب‌سایت DPreview در توصیف نسخه جدید این برنامه می‌گوید که نسخه 2.6.0 حاصل نزدیک به شش ماه کار نزدیک به 1600 تیم بر روی نزدیک به 260 درخواست کاربران مختلف و بیش از 250 اشکال برطرف شده در نسخه‌های قبلی است! نتیجه این کار پیچیده، اکنون در قالب یک ماژول رتوش جدید، یک ماژول برای افزودن جلوه‌های رنگی و یک ماژول تعادل رنگ و بسیاری امکانات حرفه‌ای دیگر است. ماژول Retouch در برنامه Darktable را می‌توان نسخه پیشرفته‌ای از قلم موی ویرایش منطقه‌ای یا Local Adjustments در لایتروم دانست که کار روی یک بخش کوچک از تصویر را با استفاده از قلم موی تنظیمات ممکن می‌کند. اگرچه شخصاً توانستم با سعی و تلاش زیاد، با این امکانات کار کنم، اما به نظر من منحنی یادگیری این امکانات، شیب بسیار کمی دارد و زمان زیادی را برای سر و کله زدن با آن باید صرف کنیم.

طبیعتاً اگرچه لایتروم یک برنامه غیر رایگان است که دسترسی به آن برای عکاسانی که در ایران کار می‌کنند با محدودیت‌هایی مواجه است، اما گروه‌ها و وب‌سایت‌هایی که روی این برنامه و آموزش لایتروم کار می‌کنند بسیار گسترده و پرتعداد هستند و به همین دلیل یادگیری آن برای کسانی که این برنامه را روی کامپیوترشان نصب کرده‌اند بسیار ساده‌تر از Darktable و برنامه‌های جایگزین لایتروم مشابه آن است. اگرچه برنامه‌های دیگر سعی می‌کنند به عنوان جایگزین لایتروم امکاناتی نزدیک به آن را ارائه دهند، اما بدون شک لایتروم فعلاً با فاصله بسیار زیاد، بهترین برنامه برای ویرایش فایل‌های خام است و یادگیری آن را برای همه عکاسان ضروری می‌دانم.

ویرایش عکس با لایتروم، روی دوربین زایس ZX1

در حالی که هنوز خیلی از عکاسان در یادگیری لایتروم شک و تردید دارند و فکر می‌کنند نیازی به کار با این برنامه حرفه‌ای ویرایش عکس ندارند، م‌بینیم که نه تنها این برنامه به عنوان یک برنامه حرفه‌ای در کامپیوتر و تلفن‌های همراه هم مورد استفاده قرار می‌گیرد، بلکه دوربین‌های حرفه‌ای هم در حال مجهز شدن به لایتروم هستند! شرکت زایس که مدتی پیش نخستین دوربین فول فریم بدون آینه خودش یعنی دوربین زایس ZX1 را معرفی کرده بود، ویدئویی را منتشر کرده که نشان می‌دهد یک کاربر چگونه بعد از عکاسی با این دوربین عجیب، در حال ویرایش عکس گرفته شده روی دوربین با نرم افزار لایتروم است. این دوربین به نسخه CC برنامه لایتروم مجهز است که ادوبی آن را به عنوان نسخه آنلاین این برنامه ارائه داده است.

در این ویدئو می‌بینیم که Sabrina Weniger در خیابانی به نام “توکیوی کوچک” در دوسلدورف آلمان قدم می‌زند و عکاسی می‌کند و در طی این مسیر عکس‌هایش را با لایتروم خود دوربین زایس ZX1 ویرایش می‌کند. البته اصلا هم عجیب نیست که او اصلا هیچ نکته منفی‌ای در این دوربین نمی‌بیند. بهرحال ویرایش عکس روی یک صفحه نمایش بسیار باکیفیت 4.3 اینچی ساخت زایس را هم نمی‌توان خیلی دست کم گرفت. خصوصا اینکه وقتی عکس را با یک لنز 35mm با دیافراگم f/2 هم گرفته‌ باشید، احتمالا همه عکس‌ها را بسیار زیباتر از دنیای واقعی می‌بینید!
دوربین زایس ZX1 هنوز به بازار نیامده است و گفته می‌شود که احتمالا در نیمه اول سال 2019 وارد بازار خواهد شد. اما دست کم تا آن موقع فرصت دارید تا از فرصت آموزش لایتروم به صورت فارسی روی وب‌سایت دیج ایمیج استفاده کنید و این برنامه فوق‌العاده را یاد بگیرید. در این دوره آموزشی که به رایگان در اختیار شما قرار گرفته است می‌توانید کار با این برنامه حرفه‌ای را از نخستین گام‌های نصب برنامه لایت روم تا ویرایش عکس و خروجی‌ عکس‌ها به صورت دنباله‌دار و بسیار روان، یاد بگیرید.
امیدواریم این آموزش برایتان مفید باشد.

مهم‌ترین تغییر در لایتروم 2019

هنگامی که ادوبی برنامه لایتروم را به دو نسخه Lightroom Classic و Lightroom CC تقسیم کرد، دو رابط کاربری جداگانه برای این دو برنامه معرفی کرد که اگرچه ماهیت هر دو یکی است، اما برخی از بخش‌های آن‌ها، حداقل به صورت ظاهری با هم متفاوت هستند. یکی از تفاوت‌های مهم بین رابط کاربری این دو برنامه، نحوه چیدمان پنل‌های ماژول Develop در لایتروم CC یا نسخه آنلاین لایتروم است که یادگیری و کار با این برنامه را برای کسانی که تازه در حال آموزش لایتروم هستند، ساده‌تر می‌کند. ماژول Develop در برنامه لایتروم، جایی است که کاربر می‌تواند روی تنظیمات مختلف رنگ و نور عکس‌هایش کار کند. این ماژول، دارای پنل‌های گوناگونی است و برخی از آن‌ها تنها برای کاربران حرفه‌ای کاربرد دارند و به ندرت مورد استفاده عکاسان تازه‌کار قرار می‌گیرند. به همین دلیل هم این کاربران می‌توانند این پنل‌ها را جابجا کنند و ترتیب آن‌ها را صرفاً براساس استفاده خودشان بچینند. با معرفی لایتروم CC 2019 در ماه دسامبر امسال، علاوه بر تغییرات بسیاری که در برنامه‌های گرافیکی ادوبی دیدیم، این امکان نیز به لایتروم Classic که همان نسخه کامپیوتری یا آفلاین این برنامه است افزوده شد تا اکنون کاربرانی که روی کامپیوتر‌های خودشان این برنامه را نصب کرده‌اند بتوانند محیط کاری خودشان را خلوت‌تر و ساده‌تر کنند.

در برنامه لایتروم کلاسیک 2019 می‌توانید پنل‌های ماژول Develop را به دلخواه خودتان بچینید یا اصولاً آن‌ها را پنهان کنید. پنهان کردن پنل‌ها زمانی کاربرد دارد که مطمئن باشید با برخی از آن‌ها، اصلاً کار نمی‌کنید و به آن‌ها نیازی ندارید. برای این کار کافیست که روی Header یا همان نام پنل‌ها کلیک کرده و گزینه سفارشی کردن پنل‌ها را کلیک کنید (Customize Develop Panel).

در پنجره‌ای که باز می‌شود، می‌توانید پنل‌هایی که استفاده بیشتری دارند را بکشید و به سمت بالا یا پایین ببرید. همچنین اگر علامت جلوی هر پنل را بردارید، آن پنل دیگر در ردیف پنل‌های ماژول Develop دیده نخواهند شد. به این ترتیب تمام پنل‌های این ماژول را می‌توانید به دلخواه خودتان سفارشی کنید.

اما این تنها آپدیت در برنامه لایتروم 2019 نبود. یکی دیگر از این آپدیت‌ها، که اتفاقاً برای عکاسان منظره کاربرد زیادی دارد، قابلیت ساخت عکس های HDR پانوراما است. اگرچه پیش از این هم لایتروم می‌توانست با ترکیب عکس‌های پی‌درپی به یکدیگر عکس‌های پانوراما بسازد و همچنین امکان ساخت عکس‌های ترکیب HDR را هم داشت، اما اگر لازم بود که از یک منظره به صورت HDR و پانوراما (به صورت هم‌زمان) عکس بگیرید، احتمالاً این کار برایتان بسیار زمان‌بر می‌شد.زیرا اول باید عکس‌ها را به صورت HDR با هم ترکیب می‌کردید و بعد عکس‌های HDR شده را به هم وصل می‌کردید تا تبدیل به پانوراما شوند. اما اکنون  با قابلیت ترکیب هم‌زمان HDR و Panorama در لایتروم 2019 می‌توانید به سرعت، عکس های پانورامای HDR بسازید.

قابلیت دیگری که در لایتروم 2019 قرار گرفته است، به تکنولوژی‌های جدید در گوشی‌های تلفن همراه هوشمند مدرن ارتباط دارد. دوربین‌هایی مانند Google Pixel 3 یا iPhone XL می‌توانند با استفاده از قابلیت‌های تشخیص عمق یا Depth Map، محل جدایی سوژه از پس زمینه را تشخیص دهند و به این ترتیب پس زمینه را محو می‌کنند و نوعی افکت بوکه مصنوعی ایجاد کنند. این دوربین‌ها موبایل می‌توانند فایل‌هایی با فرمت .heic ایجاد کنند که در آن‌ها دسترسی به عمق میدان وجود دارد. لایتروم 2019 می‌تواند براساس اطلاعات Depth Map بخش‌های پس زمینه را محو کند و به این ترتیب می‌‌توانید روی پس زمینه تغییر بیشتری دهید و در صورت نیاز ان را محو‌تر یا تاریک و روشن‌تر کنید. این قابلیت جدید در لایتروم 2019 احتمالاً با رشد تلفن‌های همراهی که دارای 2 دوربین هستند بیشتر مورد استقبال قرار خواهد گرفت.
توجه داشته باشید که این نخستین گام‌ها برای قرار گرفتن ابزارهای انتخاب در لایت روم است و به طور قطع می‌تواند در آینده به اولین جرقه‌های ابزار Selection در این برنامه محبوب شود.

تغییر خوب دیگری که در این برنامه اتفاق افتاده است، هماهنگی و سرعت بالاتر لایتروم برای عکاسی همراه ارتباط مستقیم با دوربین یا تترینگ است. در این حالت که معمولاً دوربین با یک کابل USB به صورت مستقیم به کامپیوتر وصل می‌شود، عکس‌ها می‌توانند بلافاصله بعد از ثبت شدن به کامپیوتر و داخل لایتروم منتقل شوند. این قابلیت که قبلاً هم در برنامه لایتروم بود، اکنون بسیار سریع‌تر از قبل عمل می‌کند و عکس ها تقریباً به همان سرعتی که در کارت حافظه ذخیره می‌شوند، در داخل لایتروم هم نمایش داده می‌شوند. این قابلیت برای عکاسان تبلیغاتی و صنعتی و همچنین برای عکاسانی که ماکرو کار می‌کنند بسیار اهمیت دارد.

نهایتاً اینکه یک موتور پردازش جدید به نام Process Engine 5 در لایتروم اضافه شده است که برای پردازش عکس‌های خام، دقت و کارآیی بسیار بالاتری نسبت به قبل پیدا کرده است. این قابلیت خصوصاً زمانی که از اسلایدر Dehaze استفاده می کنید بسیار قدرتمند عمل می‌کند و نه تنها در برطرف کردن مه در داخل عکس ها، بلکه برای افزودن مه نیز بسیار کارآیی بهتری دارد. این موتور پردازشی، برای پردازش فایل‌های خام و برطرف کردن نویز و افزایش نور و کنتراست عکس ها نیز بسیار قوی تر از قبل شده و به همین دلیل هم می‌توان لایتروم 2019 را برنامه قوی‌تری از نظر پردازش عکس‌ها نسبت به نسخه‌های قبل از خودش نامید.

این‌ها تغییرات مهمی بودند که در برنامه لایتروم 2019 اتفاق افتاده‌اند. اگرچه برخی تغییرات کوچک و بزرگ دیگر هم هستند که یادگیری آن‌ها می‌تواند در افزایش سرعت عمل و کارآیی روند ویرایش عکس با این برنامه مؤثرند، اما فراموش نکنیم که مهم‌ترین تغییر در این برنامه، امکان پشتیبانی از فایل خام دوربین‌های جدید می‌باشد. بنابراین اگر با فایل خام عکس می‌گیرید و برنامه لایتروم شما از دوربین جدیدی که تهیه کرده‌اید پشتیبانی نمی‌کند، احتمالاً نیاز دارید که برنامه خود را به آخرین نسخه ارائه شده آپدیت کنید. اگر در این زمینه سوالی دارید می‌توانید از بخش کامنت‌ها با ما در ارتباط باشید.

چرا باید از پریست‌ های لایتروم استفاده کنیم؟

بدون شک یکی از مهم‌ترین سوالاتی که برای عکاسان وجود دارد، دستیابی به رنگ‌ها و نور‌های خاص در عکس‌هایشان است. با گسترش شبکه‌های اجتماعی و خصوصاً اینستاگرام در بین کاربران ایرانی، استفاده از این برنامه و افکت‌های رنگی که به عنوان فیلتر در این برنامه شناخته می‌شوند به یک هدف برای عکاسان حرفه‌ای تبدیل شده است. عکاسان زیادی را می‌شناسم که علیرغم آشنایی به رنگ و نور و اصرار بر طبیعی بودن رنگ‌ها در دوربین‌هایشان، باز هم در آلبوم‌های چاپ شده و عکس‌هایی که در وب‌سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی‌شان منتشر می‌کنند سعی می‌کنند از “ترکیب‌های رنگ و نور جدید” که تقریباً معادل همین فیلتر‌های اینستاگرام هستند استفاده کنند.
طبیعتاً روش‌های دستیابی به این ترکیب‌های رنگ و نور بسیار متنوع است. تقریباً همه این تم‌های رنگی را می‌توان در فتوشاپ به دست آورد و روش‌های گوناگونی مانند استفاده از Curveها همراه با لایه‌های تنظیم کننده یکی از روش‌های حرفه‌‌ای و سریع برای این کار است. اما این روش بیشتر برای کسانی کاربرد دارد که به روش‌های به‌کارگیری این ابزار قدرتمند آشنا هستند و احتمالاً می‌توانند از قبل تصور کنند که به دنبال چه چیزی هستند.
اما دلیلی که باعث شده تا فیلتر‌های اینستاگرام با استقبال عکاسان روبرو شوند، این است که بسیاری اوقات نمی‌دانیم که دقیقاً به دنبال چه نوع افکت رنگی هستیم و کدامیک از این فیلتر‌ها اصطلاحاً بهتر روی کار می‌نشیند. استفاده از فیلتر‌های آماده اینستاگرام به ما این امکان را می‌دهد تا انواع ترکیب‌بندی‌های مختلف را روی عکس‌هایمان امتحان کنیم و احتمالاً ترکیب‌های جدیدی را تجربه کنیم که پیشتر به آن‌ها فکر نکرده بودیم. به این ترتیب، همواره می‌توانیم خلاقیت خودمان را با گزینه‌های مختلفی که پیش رو داریم افزایش دهیم.

مشکلی در اینجا داریم این است که برنامه اینستاگرام تنها مخصوص به همین شبکه‌های اجتماعی بوده و امکان کار روی عکس‌های با رزولوشن بالا را نداشته و توانایی ذخیره‌سازی عکس‌ها را به ما نمی‌دهد. ضمن اینکه این فیلتر‌ها تعداد محدودی دارند و غالباً نمی‌توان از آن‌ها برای کارهای حرفه‌ای استفاده کرد. اینجاست که عکاسان به سراغ  گزینه‌های حرفه‌ای‌تر مانند پریست‌های لایتروم می‌روند. در این مقاله به دلایلی می‌پردازیم که به ما می‌گویند چگونه با استفاده از پریست‌های لایتروم، خلاقیت ما در عکاسی افزایش می‌یابد.

یک باور اشتباه درباره استفاده از پریست‌ها یا فیلتر‌های عکاسی لایتروم وجود دارد: اینکه استفاده از این فیلتر‌ها می‌تواند عکس‌های بد را بهتر کند. این اشتباه را سال‌ها عکاسان هنری با استفاده از فیلتر‌ها یا فیلم‌های سیاه و سفید برای عکس‌های هنری، در ذهن برخی از عکاسان به جا گذاشته‌اند. در حالی که این یک باور اشتباه است و عکسی که دارای مشکلات عمومی ترکیب‌بندی و فوکوس و نورپردازی است، حتی با فیلتر‌های خاص لایتروم هم نمی‌توانند تبدیل به یک عکس بهتر شوند. اما خوشبختانه این روز‌ها با گسترش استفاده از اینستاگرام، این باور در حال تغییر است و آرام آرام چشمان مخاطبان با فیلتر‌ها و رنگ‌های خاص آشنا شده است. اکنون بسیاری از مخاطبان این شبکه اجتماعی می‌توانند درک کنند که ایجاد یک فیلتر روی تصاویر دیگر چندان کار سختی نیست و نمی‌تواند لزوماً، ترکیب رنگ و نور‌های پیچیده‌ای و حرفه‌ای محسوب شود.

اما استفاده از این فیلتر‌ها، پتانسیل بسیار زیادی به همراه دارد. بیایید با هم به خلاقیت‌هایی که این فیلتر‌ها یا پریست‌های لایتروم برای ما به ارمغان می‌آورند نگاه کنیم.
(نکته: این فیلتر‌ها از طریق برنامه لایتروم در دسترس هستند. اما برنامه‌ها و پلاگین‌های زیادی وجود دارند که هم به عنوان برنامه مستقل مانند AlienSkin Exposure و هم به عنوان پلاگین‌های جانبی فتوشاپ مانند Topaz می‌توانند همین کار را برای ما انجام دهند)

 

1. صرفه‌جویی در زمان

واقعیت این است که اغلب اوقات، خیلی از ما زمان کافی برای اینکه با قابلیت‌های حرفه‌ای مانند Curves کار کنیم را نداریم. نه تنها ما این زمان کافی را در اختیار نداریم، بلکه معمولاً مشتریان ما هم آن‌قدر صبر و تحمل ندارند تا منتظر بمانند و یک ترکیب‌بندی حرفه‌ای و خاص را که ما به عنوان هنرمند برای عکس‌های او در نظر داریم ببینند. آن‌ها دوست دارند خیلی سریع، عکس‌های خودشان را با فیلتر‌های رنگی متنوع ببینند و حتی اگر به شما زمان کافی بدهند تا با خلاقیت‌ خودتان، این فیلتر‌های خاص را برای عکس‌ها بسازید، احتمالاً هزینه‌ای که به شما پرداخت می‌کنند، مطابق با این زمانی که صرف کرده‌اید نخواهد بود.
پیشنهاد من این است که از این پریست‌ها به عنوان یک نقطه شروع خوب و سریع استفاده کنید. به عنوان مثال وقتی قرار است روی چند صد عکس یک نوبت عکاسی عروسی کار کنید، می‌توانید با این پریست‌ های لایتروم ، تنوع بیشتری به عکس‌هایتان ببخشید. ضمناً براساس میزان انتخاب مشتری‌هایتان هم می‌توانید بفهمید که به کدام فیلتر‌ها علاقه بیشتری دارند و احتمالاً چشم‌انداز بهتری از سلیقه آن‌ها به دست میاورید.
پس از آن، وقتی عکس‌هایی که قرار است در آلبومشان کار کنید را انتخاب کردید، می‌توانید زمان بیشتری برای ویرایش عکس‌ها صرف کنید و پریست‌هایی که استفاده کرده‌اید را با دقت بیشتری تغییر دهید تا کاملاً به سلیقه مشتری‌هایتان نزدیک شود.
دو تصویری که در پایین می‌بینید، شامل یک عکس خام و بدون ویرایش که مستقیماً در دوربین ثبت شده (عکس بالایی) و یک عکس تغییر کرده با استفاده از یک پریست لایتروم می‌شود.

2. ساده و لذت‌بخش

جدای از سادگی استفاده از پریست‌های لایتروم، این کار برای عکاسان بسیار لذت‌بخش است. پریست‌های لایتروم بر خلاف نرم‌افزارهای جانبی فتوشاپ یا فیلتر‌های و اکشن‌های این برنامه یا حتی فیلتر‌هایی که در نرم‌افزارهای مشابه وجود دارند، هیچ محدودیتی از نظر تعداد ندارند. شما می‌توانید انواع این پریست‌ها را روی برنامه لایت روم خودتان اضافه کنید و از آن‌ها استفاده کنید.
استفاده از این تنوع بی‌نظیر، لذت به خصوصی دارد. شما می‌توانید هر بار فیلتر‌های جدیدی را تجربه کنید و از افکت‌هایی که در هر کدام از آن‌ها می‌بینید لذت ببرید. حتی اگر عکس‌هایی که گرفته‌اید نیازی به فیلتر نداشته باشند، باز هم استفاده از این همه گزینه‌های و جلوه‌های متنوع لذت‌بخش است. بنابراین اصلاً فکر نکنید که قرار است زمان زیادی را برای آن‌ها صرف کنید. این یکی از تفریحات سالم ما عکاسان محسوب می‌شود!

3. همگون کردن تصاویر

اگر آموزش‌های ترکیب عکس در فتوشاپ را دیده باشید، احتمالاً متوجه شدید که یکی از ترفند‌های همیشگی طراحان از قدیم این بوده که همیشه در آخرین مرحله از کار، یک فیلتر رنگی روی عکس‌ها استفاده می‌کردند. در واقع این فیلتر رنگی که معمولاً در فتوشاپ به عنوان بالاترین لایه روی تمامی لایه‌های زیرین استفاده می‌شد، باعث می‌شد تا عکس‌هایی که با هم ترکیب شده‌اند بیشتر همگون و یکنواخت به نظر برسند.
استفاده از پریست‌های لایتروم در آخرین مراحل ویرایش یک عکس یا یک آلبوم عکس کامل، نوعی یکپارچگی بین آن‌ها ایجاد می‌کند. فرض کنید که یک آلبوم کامل داشته باشید که تمامی عکس‌های آن سیاه و سفید باشند. طبیعتاً حتی اگر آن‌ها را با دوربین‌ها و لنز‌های مختلفی هم گرفته باشید، همه آلبوم یکدست و یکپارچه به نظر می‌رسد. البته معمولاً به ندرت کسی حاضر می‌شود همه عکس‌هایش را سیاه و سفید تحویل بگیرد. اما پریست‌های لایتروم هم تنها به عکس‌های سیاه و سفید محدود نمی‌شوند و تنوع بی‌نظیری از انواع جلوه‌های عکس‌ها را در این برنامه می‌بینیم که انتخاب یک یا دو فیلتر که جلوه‌ آن به سلیقه شما نزدیک‌تر است این امکان را فراهم می‌کند تا آلبومی یکدست یا صفحه اینستاگرام نسبتاً یکپارچه‌ای داشته باشید.
این فیلتر‌ها می‌توانند آرام آرام به سلیقه و سبک کاری شما تبدیل شوند و به نوعی امضا شخصی شما زیر عکس‌هایتان محسوب شوند.

در زیر دو عکس را می‌بینید که عکس اول یک عکس عادی با خروجی بدون ویرایش از یک فایل خام است و عکس دوم با یکی از پریست‌های لایتروم تغییر کرده است.

4. امکان ویرایش و سفارشی سازی

دلیل این تنوع گسترده در پریست‌های لایتروم این است که هر کسی می‌تواند آن‌ها را بسازد. شما هم می‌توانید پریست‌های اختصاصی خودتان را در لایتروم درست کنید و در صورت تمایل آن‌ها را با دیگران به اشتراک بگذارید. علاوه بر این می‌توانید آن‌ها را در جایی ذخیره کنید و هر بار فقط پریست مورد نظر را باز کنید و از آن روی عکس‌های و آلبوم‌های جدید استفاده کنید.
اما نکته فوق‌العاده درباره پریست‌های لایتروم این است که یک جلوه ثابت و تکراری محسوب نمی‌شوند. شما می‌توانید آن‌ها را بسته به جلوه یا تم عکسی که گرفته‌اید، سفارشی کرده و تغییر دهید. یعنی مثلاً اگر پریست‌ای که تهیه کرده‌اید برای عکس‌های پرتره ساخته شده است، اما می‌خواهید از آن روی عکس‌های منظره هم استفاده کنید، می‌توانید تمام اسلایدر‌ها و تنظیماتی که روی آن ایجاد شده است را تغییر دهید.

یک نکته دیگر که خیلی از کاربران آن را نادیده می‌گیرند، “ترکیب پریست‌های لایتروم” است. توجه داشته باشید که بسیاری از زیباترین جلوه‌هایی که در عکس‌های عکاسان حرفه‌ای می‌بینید، اصولاً حاصل یک پریست خاص نیستند و ترکیبی از چند جلوه مختلف می‌باشند. در لایتروم شما می‌توانید آن‌ها را با هم ترکیب کنید، که به این کار Stack Multiple Presets گفته می‌شود. بنابراین اصلاً از اینکه تأثیر یک پریست را کاهش دهید نگران نباشید. چون می‌توانید با ترکیب چند فیلتر با درصد تأثیرگذاری پایین، به یک جلوه قوی و بی‌نظیر برسید و نهایتاً همان را به عنوان یک پریست جدید برای خودتان ذخیره کنید.

5. پریست‌ها می‌توانند کارهای دیگری هم انجام دهند

اگر از 10 نفر عکاس حرفه‌ای بپرسید که پریست‌های لایتروم به چه کار می‌آیند، احتمالاً همه آن‌ها به شما می‌گویند که این تنظیمات، به عنوان یک فیلتر رنگی روی رنگ و نور عکس‌ها تأثیر می‌گذارند. اما به ندرت ممکن است هیچ‌کدام از آن‌ها به این نکته اشاره کنند که پریست‌ها می‌توانند برای حذف اطلاعات Exif یا حتی اضافه کردن اطلاعات کپی‌رایت به عکس‌ها استفاده شوند. شما می‌توانید الگوهای اطلاعات کپی رایت مختلف را در قالب پریست‌های مختلف ذخیره کرده و مثلاً هم‌زمان با تصحیح وایت بالانس یا افزایش نور تصویر، اطلاعات کپی رایت را هم به عکس‌هایتان اضافه کنید.

یعنی من برای هر چیزی می‌توانم از پریست استفاده کنم؟

خوب، نه دقیقاً. براساس تجربه شخصی که برای جستجو و دانلود پریست‌ها از روی اینترنت داشته‌ام، اغلب پریست‌ها به صورت مستقیم، دقیقاً همان چیزی که نیاز دارم نیستند. بیشتر آن‌ها باید قبل از اینکه دقیقاً به جلوه مورد نظرم برسند، کمی دست‌کاری شوند. از سوی دیگر، معمولاً این پریست‌ها روی عکس‌های نمونه‌ای که از آن‌ها می‌بینید، به زیبایی تأثیر گذاشته‌اند، اما باید توجه داشته باشید که برای اینکه جلوه‌ای که به عکس شما می‌دهند، به همان زیبایی باشد، می‌بایست عکس اولیه شما هم همان شرایط عکس نمونه را داشته باشد.
در اینجاست که نیاز به یک توانایی و دانش اولیه در استفاده از لایتروم پیدا خواهید کرد. بهتر است اسلایدرها و تنظیمات اولیه را در لایتروم یاد بگیرید. آموزش‌های خوبی برای این برنامه در اینترنت یافت می‌شود که می‌توانید برای شروع کار با لایتروم از آن‌ها استفاده کنید. البته این مسئله مربوط به زمانی است که بخواهید دقیقاً جلوه‌ای شبیه به همان چیزی که در عکس اولیه دیده بودید به دست آورید. فراموش نکنید که خیلی از مشتریان شما کلاً نمی‌داند که این پریست‌ها چطور عمل می‌کنند و اگر هم کمی تفاوت با نمونه داشته باشد، نگران نمی‌شوند. بنابراین شما هم با وسواس خیلی زیاد به دنبال شبیه‌سازی نمونه اولیه نباشید. با این حال عکاسان حرفه‌ای می‌توانند به راحتی بفهمند که آیا روی تنظیمات پریستی که استفاده کره‌اید تسلط داشته‌اید یا خیر. بنابراین همچنان تاکید اول من این است که حداقل استفاده عمومی از لایتروم را یاد بگیرید.

توجه داشته باشید که پریست‌ها و دقتی که در ساخت آن مورد استفاده قرار گرفته است، یکسان نیستند. برخی از آن‌ها پیچیده‌تر از بقیه هستند و اسلایدر‌هایی که در هر کدام استفاده شده‌اند احتمالاً در برگه‌هایی به جز برگه Basic قرار داشته باشند. درست است که نخستین ویژگی پریست‌ها، سادگی استفاده از آن‌هاست، اما برای ویرایش و دست‌کاری و ذخیره کردن پریست‌ها، و همچنین برای سفارشی سازی آن‌ها براساس نیاز خودتان، باید این دانش اولیه درباره این برنامه را داشته باشید.

 

آزادی عمل و سادگی در آموزش

یکی از مهم‌ترین جنبه‌های به کارگیری پریست‌ها این است که ما را از دنیای تکراری و مسیر عادی ویرایش‌هایی که انجام می‌دهیم خارج می‌کنند و امکانات بیشتری برای خلق عکس‌های جدید را پیش رویمان می‌گذارند. اصولاً انسان‌ها خلاقیت و گذشتن از عادات روزمره را دوست دارند و هنرمندان به عنوان خلاق‌ترین گروه از این جامعه متفکر، به سرعت از روند ویرایشی ساده و روزمره خود خسته می‌شوند. وجود این پریست‌ها، باعث فعال شدن خلاقیت و تجربه آزادی بیشتر در این کار می‌شود.

علاوه بر این، استفاده عملی از این پریست‌های آماده، احتمالاً عکاسان تازه‌کار را تشویق می‌کند که دانش خود را در این زمینه افزایش دهند. به عنوان مثال شاید برای عکاسان تازه‌کار، خیلی مشکل باشد که بخواهند مفهومی به نام Split Toning را درک کنند. اما وقتی ببینند که یک پریست از برگه Split Toning استفاده کرده، به راحتی می‌توانند آن را درک کرده و حتی علاقه‌مند شوند تا آن را ویرایش کنند. همین اقدامات کوچک، می‌تواند یادگیری مفاهیم مشکلی مانند این را سهل و ساده کند.

چند مرحله‌ای کردن یک ویرایش پیچیده

در تصویر قبل و بعد این ویرایش که توسط یک پریست انجام شده است، می‌توانید تأثیر پریست مورد استفاده را ببینید. اما اگر از صفحه لایتروم برای ویرایش این عکس، اسکرین شات بگیرم می‌بینید که اولین کاری که بعد از وارد کردن این عکس انجام داده‌ام، Paste Setting است. این مرحله همان جایی است که من یک سری از تنظیماتی را که قبلاً انجام داده بودم روی این عکس منتقل (Paste) کردم. همان‌طور که می‌بینید بعد از این مرحله، 19 مرحله دیگر هم انجام شده است. آیا می‌توانستم در همان مرحله بعد از اعمال پریست، ویرایش را متوقف کنم؟ بله، البته که می‌توانستم.
آیا نیازی بود که مراحل کار را ادامه دهم؟ طبیعتاً زمانی که پریست را کپی کرده‌ام، تنظیمات آن از نظر من کامل نبوده‌اند که لازم بوده تا این مراحل بعدی را ادامه دهم. اما نکته همین‌جاست که من می‌توانم یک سری کارهای ابتدایی و معمول را در قالب یک پریست، روی همه عکس‌هایم اعمال کنم و بعد از یک جایی به بعد، به صورت دستی خودم تنظیمات را تغییر دهم.

خلاصه

آموزش لایتروم و دیگر نرم‌افزارهای ویرایش عکس مانند فتوشاپ و Aperture و … برای عکاسان چندان ساده نیست. آشنایی با زیر و بم این برنامه‌ها نیاز به تمرین و صرف زمان زیادی دارد و به همین دلیل هم خیلی از کاربران، قید یادگیری آن را می‌زنند. اما Preset ها به این دسته از کاربران اجازه می‌دهد تا مستقیماً، به قلب این برنامه راه بزنند و از امکانات حرفه‌ای آن استفاده کنند. شاید آنچه که به دست می‌آورند، دقیقاً همان چیزی نباشد که می‌خواستند، اما دستکم می‌توانند مانند فیلتر‌های اینستاگرام، از بین ده‌ها جلوه آماده، یکی را که به سلیقه‌شان نزدیک‌تر است انتخاب و استفاده کنند.
کاربران حرفه‌ای تر هم می‌توانند با ویرایش و ترکیب پریست‌های آماده دیگران، سلیقه خودشان را در به کارگیری این جلوه‌های زیبا اعمال کنند و به ترکیب‌های جدیدی دست یابند. این کار سرعت عمل آن‌ها در ویرایش عکس را هم افزایش می‌دهد.

نهایتاً استفاده از پریست‌ها را در کنار روند کاری خود، به عنوان یک تفریح یا لذت در نظر بگیرید و اجازه دهید خلاقیت پنهان در پس این ویرایش‌ها، ذهن و نگاه شما را تقویت کند.