اپیزود 07: رنگی کردن یا Colorize در Hue/Sat

این آخرین قسمت از آموزش Hue/Sat فتوشاپ هست. بخشی که در اون می‌خوام قابلیت رنگی کردن یا Colorize رو بهتون یاد بدم. کاری که گزینه Colorize تویاین پنل می‌کنه اینه که رنگ تصویر رو می‌گیره تا تبدیل به یه عکس سیاه و سفید بشه و بعد، یک رنگ به اون اضافه می‌کنه. البته کامل سیاه و سفید نمی‌کنه، یعنی شما سیاه و سفید شدنش رو نمی‌بینین. منظورم اینه که همه رنگ‌های قبلی رو برمیداره و اون‌ها رو بایک رنگ ثابت، جایگزین می‌کنه. برای این آموزش از یه مثال استفاده می‌کنیم. (0900)

مثلا فرض کنیم می‌خوایم همه رنگ قرمز آسمون رو بگیریم و همه‌ش رو آبی یکدست کنیم. می‌تونیم یک لایه Hue/Sat بذاریم و بعد Colorize رو بزنیم و رنگ آبی رو دقیقا شبیه به آبی قبلی آسمون انتخاب کنیم. بعد اون رو ماسک کنیم و روی جاهایی که می‌خوایم رنگ قرمز نباشه، ماسک رو برداریم. اینجوری رنگ قرمز عکس رو می‌گیریم.

از این روش برای اضافه کردن رنگ‌ زیتونی یا قهوه‌ای به عکس‌های سیاه و سفید هم استفاده می‌شه که یه جورایی مدل قدیمی به عکس می‌ده.

اینها آموزش‌هایی بودن که می‌تون بهتون کمک کنند تا به راحتی با پنل Hue/Sat روی عکس‌ها کار کنین و رنگ‌هایی که می‌خواین رو تصحیح کنین یا اصلا تغییر بدین. یه چیز دیگه بشن. بهرحال ویرایش عکس، بدون Selection یکی از سریع‌ترین و ساده‌ترین روش های ویرایش هست. طبیعی هست که ما اغلب اوقات سعی می‌کنیم از روش‌هایی استفاده کنیم که “انتخاب” کمتری لازم داشته باشه. چون خود Select کردن همیشه یک راه حال طولانی بوده و با همه تکنیک‌هایی که برای انتخاب سریع‌ تور فتوشاپ اومده، باز هم نیاز به مهارت زیاد و صرف زمان داره.
اتفاقا یکی از آموزش‌های خوبی که داریم روش کار می‌کنیم و به زودی روی وب‌سایت دیج ایمیج در دسترس قرار می‌گیره، پلاگینی رو معرفی می‌کنیم که برای ویرایش حرفه‌ای رنگ و نور هست. یه پلاگین بسیار بسیار پیشرفته که از یک تکنولوژی فوق العاده استفاده می‌کنه تا نیازی به انتخاب نداشته باشین. یه جورایی از تکنولوژی که توی همین آموزش دیدید استفاده می‌کنه، اما خیلی پیشرفته تر. هم برای تنظیم رنگ و هم برای تنظیم نور و هم برای جلوه‌های خاص. و ضمنا هم برای فتوشاپ کار می‌کنه و هم برای لایتروم. برای هر دوشون.

اگر از این آموزش خوشتون اومد، اون رو به دیگران هم معرفی کنین. با بالا رفتن تعداد دانشجویان، از سرتاسر ایران، ما هم سعی می‌کنیم آموزش‌های بیشتر و بهتری رو براتون منتشر کنیم. هر نظر و سوالی هم دارین، توی صفحه همین سری آموزشی در وب‌سایت دیج ایمیج مطرح کنین تا بتونیم بهتون کمک کنیم.
روز‌های بهتری داشته باشین. عکس بخیر

اپیزود 06: مثال‌های واقعی استفاده از Hue/Sat

هرچه که تا اینجا یاد گرفتیم، زمانی برایمان کاربرد دارد که بخواهیم از آنها در دنیای واقعی و روی عکس‌هایی که واقعا با دوربین‌های دیجیتالمان گرفتیم استفاده کنیم. انتخاب هوشمندانه پیکسل‌های های رنگی کجا به کار ما می‌آید؟ چه استفاده‌ای از آن می‌تونیم بکنیم که باید این تکنیک‌های پیشرفته را آموزش ببینیم؟ در این بخش روی عکس‌های واقعی کار می‌کنیم.
خیلی وقت‌ها می‌خواهیم روی یک عکس، یک رنگی را تغییر بدیم. من اینجا یک مثال ساده می‌زنم، اما می‌تونیم اون رو به مثال‌های پیشرفته همین تعمیم بدیم . یک وقت‌هایی وقتی می‌خوایم یک رنگی را دستکاری کنیم، نیاز هست تا اون قسمت رو جدا کنیم. اما پنل Hue/Sat همونطور که دیدیم می‌تونه خودش تاثیر روی یک رنگ رو محدود کنه.

اگر بخوام رنگ زرد توی یک گل رو تغییر بدم خیلی کار سختی نیست. تقریبا هر بچه‌ای می‌تونه این کار رو بکنه. ده‌ها ابزار برای انتخاب دورتادور این رنگ زرد هست که شاید اصلا نیازی به پنل Hue/Sat نداشته باشه. اما ما نمی‌خوایم روی این کار کنیم. چون این چیز‌هایی که تا الان یاد گرفتیم، قراره برای کار‌های حرفه‌ای استفاده بشه. من تصمیم دارم، رنگ‌های این عروس دریایی رو تغییر بدم. مثلا فرض کنیم، می‌خوام رنگ بنفش این عروس دریایی رو انتخاب کنم و تغییر بدم. حالا هر تغییری. مثلا می‌خوام رنگش رو کم یا زیاد کنم یا اصلا رنگش رو عوض کنم یا تاریک‌ترش کنم، یا هرچی. چجوری می‌تونیم رنگ‌های بنفش اون رو انتخاب کنیم. این رنگ‌ها توی رنگ‌های دیگه تنیده شدن. با اونهای دیگه قاطی شدن. جدا کردنشون به این سادگی نیست.کافیه که پنل رو باز کنم. پنل رو می‌کشم و می‌برم می‌چسبونم کنار نوار ابزار‌ها که در دسترس‌تر باشه. بعد رنگ Magenta رو انتخاب می‌کنم. چون کاملا معلومه که این رنگ از بنفش تشکیل شده. اما اگر نمی‌دونید از چی تشکیل شده، می‌تونید با ابزار دست روی اون کلیک کنید. پس با ابزار دست، روی اون رنگ کلیک می‌کنم. بلافاصله خود پنل، رنگ بنفش یا Magenta رو انتخاب می‌کنه. اما چطور بفهمم تا کجا داره تاثیر می‌ذاره؟ یعنی از کجا بفهمم چقدر از رنگ رو به عنوان بنفش در نظر گرفته؟

می‌تونم مقدار Hue رو حسابی زیاد کنم تا رنگ‌هایی که انتخاب کرده، کاملا تغییر کنه و بفهمم تا کجا رفته. طبیعتا، با همین کلیک اول قرار نیست همه رنگ‌ها درست انتخاب بشن. می‌بینین که بخشی از رنگ‌ها انتخاب شدن و یه سری هم نشدن. حالا وقتشه که از انتخاب هدفمند استفاده کنیم که کمی قبل‌تر یاد گرفتیم. اینجا هم می‌تونیم از قطره‌چکون‌ها استفاده کنیم و هم می‌تونیم با خود نوار رنگ‌ها، انتخاب‌ها رو بزرگ‌تر کنیم. اما ترجیح من اینه که از نوار رنگ‌ها استفاده کنیم.

اما تکنیکی که اینجا استفاده می‌کنیم اینه. اول محدوده‌های محوشدگی انتخاب رو صفر می‌کنیم. به این ترتیب لبه‌های انتخاب‌هامون کاملا تیز و مشخص می‌شه و می‌فهمیم که دقیقا تا کجا رو انتخاب کردیم.

بعد محدوده انتخاب رو آروم آروم جابجا می‌کنیم تا جایی که رنگ‌های بنفش کاملا تغییر رنگ بدن. (میرسم به 248/304 … 343/36)
وقتی محدوده مورد نظرمون انتخاب شد، شروع می کنیم به تغییر رنگ و رنگ اون رو به چیزی که می‌خوایم تغییر می‌دیم.

نکته مهم اینکه یه وقتایی تغییر رنگ داره انجام می‌شه، اما کمه. برای اینکه شدت رو بیشتر بکنیم، گزینه‌ای نداریم، اما می‌تونیم از روی همون لایه تنظیم کننده یکی دیگه بگیریم و روی قبلی بذاریم. به این ترتیب، تاثیرش دوبل می‌شه و شدیدتر عمل می‌کنه. نهایتا می‌تونیم هر دو لایه تنظیم کننده رو توی یک گروه بذاریم تا کنار هم باشن. برای راحتی کار و اینکه بفهمیم چند تا لایه داره تاثیر می‌ذاره. وگرنه روی تاثیرشون فرقی نمی‌ذاره.

اما ممکنه فکر کنین که چرا لازمه که رنگ یه عروس دریایی رو تغییر بدیم. من این مثال‌ها رو زدم که برسم به تصحیح رنگ حرفه‌ای توی عکس‌های پرتره. این همون جایی هست که این چیز‌هایی که یاد گرفتیم، توی عمل خودش رو نشون می‌ده. مثلا یک عکس نوزاد داریم که رنگ صورتش یه جاهاییش زردی زیادی داره. به وضوح معلومه که بچه زردی داره. این چیزیه که تو روزای اول به دنیا اومدن بچه‌ها خیلی شایع هست و اگر عکاسی نوزاد کرده باشین می‌دونین که این مشکل حسابی براتون دردسر درست می‌کنه و باید عکس‌ها رو مدام تصحیح رنگ کنین (عکس کودک).

کافیه که ابزار دست رو برداریم و روی رنگ‌های زرد توی صورت کلیک کنیم. بلافاصله رنگ قرمز انتخاب می‌شه. گفتم که، اصلا مهم نیست فتوشاپ چه اسمی برای این رنگ انتخاب می‌کنه. مهم اینه که این قسمت‌ها انتخاب بشن. بعد برای اینکه انتخاب رو دقیق کنیم، محدوده محو شدگی رو باریک می‌کنیم. حالا محدوده انتخاب مشخص شده، پس می‌تونیم اون رو جابجا کنیم. (میرسم به 24/30 … 46/52)
حالا محدوده مورد نظرم انتخاب شده. فقط باید لبه‌هاش رو نرم کنم. بعد از این کار، دوباره Hue و Sat رو برمی‌گردونم سر جاش و حالا شروع می‌کنم به تغییر Hue تا اون زردی رو بگیرم و اون بخش‌ها رو شبیه به رنگ عادی پوست بکنم. (میرسم به H: -6, S: -7, L: +8) حالا اون زردی رفته دیگه. صورت بچه تازه رنگ طبیعی پیدا کرد. حالا وقتشه بریم سراغ اون لکه‌های قرمز روی پوست.

گفتم که قرار نیست فقط یه لایه تنظیم کننده داشته باشیم. می‌تونیم چند تا داشته باشیم. مثلا می‌تونیم یکی دیگه درست کنیم برای اون لکه‌ها. باز هم می‌ریم و با ابزار دست، روی لکه قرمز نوک دماغ بچه کلیک می‌کنیم. خود فتوشاپ رنگ‌های قرمز رو انتخاب می‌کنه. بازم می‌تونیم محدوده‌های محوشدگی رو کم کنیم. (میرسم به 354/2 … 8/18) حالا که انتخاب‌هام رو محدود کردم، کمی رنگ‌ها رو تصحیح می‌کنم. (میرسم به H: +10, S: -3, L: +7)

خوب. صورت بچه الان تصحیح شد. می‌تونیم همین کار رو برای دست‌هاش هم انجام بدیم یا برای دست‌های پدرش که اون رو نگه داشته یا هرچی. اما یک نکته خیلی خیلی مهم که ممکنه اوایل کار حسابی شما رو به دردسر بندازه اینجاست. اینکه مثلا می‌خواین برگردین و اون رنگی که برای صورت انجام دادین رو کم و زیاد کنید.

مثلا Hue یا Sat رو تغییر می‌دم براش. اما همه‌ش با هم تغییر می‌کنه دوباره. انگار نه انگار اینهمه رنگ‌ها رو محدود کردیم و جدا کردیم. دلیلش چیه؟
دلیلش اینه که اون پنل دوباره برگشته روی حالت Master. پنل کلا همیشه برمی‌گرده روی حالت Master و خودمون باید اون رو دوباره برگردونیم روی اون کانالی که تغییرش دادیم و تغییرات بعدی رو روی اون دنبال کنیم.

اپیزود 05: انتخاب هدفمند پیشرفته در Hue/Sat

از اینجای کار، کمی سخت‌تر می‌شه. دیگه اونقدر درباره Hue/Sat یاد گرفتیم که وارد بحث‌های تخصصی‌تر بشیم و طبیعتا کاربرد‌های مهم‌تر و دقیق‌تری هم دارن. گفتم که ابزار Hue/Sat می‌تونه یک رنگ خاص رو براتون انتخاب کنه. اما اونی که دیدیم، این ابزار می‌اومد و همه رنگ‌ها رو به شش دسته خیلی خیلی بزرگ تقسیم می‌کرد و انتخاب هدفمند پیشرفته رو محدود می‌کرد به یکی از اون شش‌تا دسته. خوب این خیلی کلی بود. محدوده‌هایی که ما  به عنوان یک عکاس معمولا روشون کار می‌کنیم، خیلی دقیق‌تر و جزئی‌تر هستن.
برای اینکه ببینیم انتخاب هدفمند رو چطوری می‌شه پیشرفته‌ترش کرد، از یه تصویر رنگین کمون استفاده می‌کنیم (گرادینت Rainbow).

حالا پنل Hue/Sat رو انتخاب می‌کنیم. مثلا فرض کنیم می‌خوایم رنگ‌های زرد تغییر کنن. رنگ زرد از کجا تا کجاست؟ این مهم‌ترین نکته برای کار روی رنگ‌ها هست. اینکه بدونیم یک رنگ از کجا تا کجاست. کدوم بخش از تصویر، اون رنگی رو داره که ما می‌خوایم. خوب می‌شه از منوی رنگ‌ها، رنگ زرد رو برداریم و با Hue اون رو تغییر بدیم. محدوده‌ای که تغییر می‌کنه رنگ زرد هست. اما از کجا تا کجا رو رنگ زرد می‌بینه؟

این یک روش تست عمومی هست. همیشه از این استفاده می‌کنیم. همیشه با Hue می‌بینیم که رنگ‌ها تا کجا دارن تغییر می‌کنن. یعنی میایم Hue رو تغییر می‌دیم و می‌بینیم که تا کجا داره تغییر می‌کنه. اینجوری مرزش رو پیدا می‌کنیم. اما چجوری می‌شه همه زرد‌ها رو تغییر ندیم. مثلا فقط یه بخش کوچکی از زرد‌ها رو تغییر بدیم. یه ذره‌ش فقط؟!

قبل از هر چی باید این تغییرات رو Reset کنیم. یعنی روی دکمه Reset می‌زنیم تا ریست بشن. بعد، با ابزار دست، روی اون زرد که می‌خوایم تغییر کنه کلیک می‌کنیم. بعد، Hue رو تا ته افزایش می‌دیم. اینجوری، رنگی که می‌خوایم تغییر بدیم حسابی تغییر می‌کنه و می‌تونیم بفهمیم فتوشاپ ، تا کجا رو داره به عنوان مرز تغییرات می‌شناسه. اما مشکل اینجاست که مرز این تغییرات، خیلی پهن هست. یعنی از اونجایی که رنگ داره تغییر می‌کنه تا اونجایی که دیگه تغییر نداره، خیلی محدوده بزرگی هست. این محدوده رو با مرز‌های کناری زیر نوار بالایی می‌تونیم تشخیص بدیم. این دو تا مرز، از هر طرف، محدوده مرز رو تعیین می‌کنن. برای اینکه محدوده مرز رو نازک کنیم، باید خصوص مرزی کناری رو به خطوط مرزی اصلی برسونیم. تاثیرش روی تصویر هم معلومه. چون مرز‌ها رو تیز‌تر می‌کنه. لبه‌های مرز‌ها رو دقیق‌تر می‌کنه. هم توی عکس و هم روی نوار انتخاب رنگ.
حالا اگر محدوده انتخاب رو جابجا هم بکنیم، می‌بینیم که روی تصویر کجا رو انتخاب می‌کنه.

اما همیشه ما روی یه عکس رنگین کمون کار نمی‌کنیم. این فقط برای تمرینه. تو دنیای واقعی عکس‌ها اینقدر رنگ‌هاشون مشخص نیستن. چیزی که اینجا باید بهش توجه کنیم اینه که هر رنگی به چه رنگی تبدیل می‌شه. گفتم که اون دو تا نوار، همین کار رو برای ما می‌کنن. بالایی، در واقع رنگ‌های ورودی ما هست. یعنی اونهایی که انتخاب کردیم. نوار پایینی چیزیه که داره بهش تبدیل می‌شه. اگر رنگ رو کمرنگ می‌کنیم، اگر تاریک می‌کنیم، اگر عوض می‌کنیم، همیشه نوار بالایی و انتخاب‌های ما ثابت هستن، اونی که تغییر می‌کنه نوار پایینی و روبروی همون بخش انتخاب شده است.

اما حالا ممکنه بپرسین چرا اینجا دو تا لبه برای مرز‌ها داریم. چرا با همون یه دونه مرز، لبه‌های تغییرات رو جدا نکنیم؟ این خیلی سوال خوبیه. چون دقیقا قدرت فتوشاپ تو همین دو تا مرز هست.

اگر فقط یه مرز باشه، لبه‌ها خیلی تیز هست. ویرایش خیلی معلوم می‌شه اینجوری. نه توی رنگین کمون، تو دنیای واقعی. روی عکس‌های واقعی منظورمه. معلومه کجاها تغییر رنگ داده شده، دستکاری شده. اما وقتی دو تا مرز داریم، فتوشاپ می‌گه تا کدوم لبه تغییرات هست، کدوم لبه هم تغییرات نیست. اما فاصله تغییرات از اونجایی که هست تا اونجایی که نیست با این فاصله معلوم می‌شه. یعنی پیکسل‌های این قسمت میان، یه تغییر رنگ ملایم می‌گیرن از اونجایی که هست تا اونجایی که نیست، آرووووم تغییر می‌کنن. اینجوری، انگار تغییرات رو از اونجایی که هست، آروووم محو می‌کنیم تا اونجایی که نیست. به این تغییرات آروم، می‌گیم “ترنزیشن تغییرات”.
ترزیشن تغییرات هر چی بیشتر بشه، تغییرات آروم‌تر اتفاق میفتن و هر چی ترزیشن کمتر باشه، تغییرات سریع‌تره و تیزتره.

البته برای کم و زیاد کردن رنگ‌هایی که انتخاب کردین، مجبور نیستین فقط از اون نوار رنگ‌ها استفاده کنین. تو این پنل، چند تا قطره چکون هم داریم. اونا هم همین کار رو می‌کنن.

اما دانستن این همه موضوع پیچیده درباره رنگ‌ها، کجا به درد ما می‌خورد. بیایید روی چند مثال واقعی کار کنیم تا تاثیر این دانسته‌ها را در عمل تمرین کنیم. دیگه رسیدیم به Real World. یعنی تمرینایی که واقعا بهاشون درگیر می‌شیم. چالش‌های تصحیح رنگ.

اپیزود 04: تنظیمات هدفمند در Hue/Sat

تنظیمات هدفمند یعنی چی؟ خوب تنظیمات هدفمند، یعنی همینجوری نباشه. بی‌هدف روی هر چیزی نباید کار کنیم. اصلا فرقی نداره اون لایه تنظیم کننده‌ای که داریم باهاش کار می‌کنیم چیه. اصلا تنظیمات نوره یا تنظیمات رنگه یا هرچی. نباید طوری کار کنیم که هر چیزی توی عکس رو تحت تاثیر قرار بده. مثلا وقتی می‌خوایم یه چیزی رو روشن کنیم، نباید همه عکس رو روشن کنیم. باید همون یه چیز رو روشن کنیم. می‌خوایم رنگ یه بخشی از عکس رو غلیظ کنیم، بازم نباید رنگ همه عکس رو غلیظ کنیم، باید رنگ همون بخش رو غلیظ کنیم.
خوب یه راه معمول در اینجا اینه که بریم از روش های انتخاب استفاده کنیم. مثلا بریم دور تا دور اونجایی که می‌خوایم روش تاثیر بذاریم رو انتخاب کنیم و مثلا روشنش کنیم یا رنگش رو کم کنیم یا زیاد کنیم یا هر چی. اما این روش خیلی سخته. خیلی از پنل‌ها، نیازی به انتخاب ندارن. خودشون می‌تونن جایی که می خوان تاثیر بذارن رو انتخاب کنند. بدون اینکه نیازی باشه ما انتخابشون کنیم. مثلا همین پنل Hue/Sat می‌تونه رنگ‌های درختا رو خودش انتخاب کنه و پررنگ کنه یا رنگ آسمون رو انتخاب کنه و کمرنگ کنه.

برای اینکه ببینیم این مدل تنظیمات هدفمند دقیقا چی هستن، اول از یه لایه تنظیم‌کننده دیگه استفاده می‌کنم که برای خودم کاربرد خیلی زیادی داره. عکس (F0900) من معمولا با همین پنل کار می‌کنم برای اینکه نور عکس رو تنظیم کنم. این لایه تنظیم کننده Curves هست. یعنی منحنی‌ها. توی وب‌سایت دیج ایمیج، یک دوره کامل رایگان برای Curve ها منتشر کردیم که دوره عالی‌ای هم هست. 19 درسه و هر درس هم یکی دو دقیقه‌ست. با نگاه کردن اون، تقریبا هر چیزی درباره Cruveها باید یاد بگیرین رو می‌گیم. بهرحال، الان اینجا، اول لایه Curves رو درست می‌کنیم.
مثلا می خوایم نور یک بخشی از عکس رو زیاد کنیم. اما انتخاب اون قسمت برامون مشکله. به جای این کار، توی پنل Curves، یک علامت دست هست، اون رو برمی‌داریم. این علامت وقتی روی تصویر میاد، شبیه یه قطره‌چکون می‌شه. روی هر جایی از تصویر که می‌بریمش، می‌گه که این نور‌ها کجای منحنی Curves هستن. فقط کافیه جایی که می خوایم رو کلیک کنیم و بکشیم بالا. بلافاصله، نور اون قسمت رو زیاد می‌کنه. یا می‌تونیم کلیک کنیم دوباره روی جایی که خیلی روشنه و بکشیم پایین. سریع نور اونجا رو کم می‌کنه. این کار رو می‌گن Targeted Adjustment که ما بهش می‌گیم تنظیمات هدفمند. با این تفاوت که وقتی توی Curves هستیم، این ابزار، روی نورهای مشابه کار می‌کنه، وقتی توی Hue/Sat هستیم، همین ابزار، روی رنگ کار می‌کنه. یعنی روی رنگ‌های مشابه.

برای این کار لایه Hue/Sat رو باز می‌کنیم (عکس 1287). توی این پنل هم ابزار دست داریم. اما اگر خوب دقت کنین، یه فرق مهمی با اون یکی ابزار دست داره. اون یکی دو تا فلش بالا و پایین داشت، یعنی بالا و پایین حرکت می‌کرد. اما این یکی چپ و راسته. یعنی به چپ و راست باید حرکت بدین. ابزار دست رو برمی‌داریم و می‌بریم روی رنگی که می‌خوایم. کلیک می‌کنیم و به چپ و راست می‌کشیم.
اما اینجا یه ترفند دیگه هم هست که باید اون رو از قبل بدونین، چون هیچی نگفته درباره‌ش یا هیچی درباره‌ش نشون نمی‌ده. اونم اینه که اگر همزمان که می‌خواین کلیک کنین، دکمه Ctrl رو نگه دارین، به جای Sat، مقدار Hue رو تغییر می‌ده. خوب اینا روش‌های خوبی هستن که فقط با کلیک کردن و کشیدن، به صورت چشمی ببینید که روی چه رنگی دارین تغییر می‌دین و اون رو عوض کنین. اما خوب مثل همه تغییرات دیگه توی فتوشاپ، این هم باید خیلی کم و کنترل شده تغییر کنه. نباید تغییرات شدید داشته باشین که تاثیر بدی بذاره.

اما شاید یه نکته رو اینجا دقت نکردیم. توی عکس، روی هر چی با ابزار دست کلیک می‌کنیم، توی این پنل هم اسم همون رنگ رو انتخاب می‌کنه. مثلا وقتی روی سبز کلیک می‌کنیم، می‌نویسه Green یا وقتی روی آبی کلیک می‌کنیم، می‌نویسه Blue. آیا اسم همه رنگ‌ها رو می‌دونه؟ یا ما باید بدونیم؟ راستش نه. تعداد رنگ‌هایی که اسم می‌بره خیلی محدوده. برای اینکه ببینیم اسم چند تا رنگ رو می‌دونه، می‌تونیم منوی اون رو باز کنیم. توی منو معلومه که کلا 6 تا رنگ رو می‌شناسه. اینجا می‌فهمیم که رنگ‌ها رو نمی‌شه نامگذاری کرد. چون هر چند تا اسم هم بخواهیم انتخاب کنیم، باز هم رنگ‌های بسیاری هستند که اصولا بدون نام می‌مونن. برای همین هم خود فتوشاپ، تمام رنگ‌ها رو زیر دسته‌ای از همین شش رنگ قرار داده. واقعیتش هم اینه که رنگ‌های مختلف، همگی انشعابی از همین چند رنگ هستن. یعنی بالاخره به یکی از همین رنگ‌ها نزدیک هستن و وقتی اون‌ها رو انتخاب می‌کنیم، بلافاصله یکی از این اسم‌ها رو انتخاب می‌کنه.
اما در اینجا اسمی که انتخاب می‌کنه اهمیت زیادی نداره. چون مثلا نارنجی، می‌تونه هم انشعابی از قرمز باشه و هم انشعابی از زرد. اینجاست که می‌فهمیم، نام‌ها اهمیتی ندارن. مهم محدوده‌ای هست که انتخاب می‌شه. محدوده‌ای که روی نوار رنگ‌ها انتخاب می‌شه، در واقع همون رنگ و محدوده‌ای حول و حوش و اطراف اون رنگ هست که انتخاب می‌شه. ما این محدوده رو در نوار زیر پنل می‌بینیم و محدوده انتخاب شده رو هم همونجا می‌بینیم. حالا هر اسمی داشته باشه فرقی نداره.

هر تغییری هم می‌دیم روی همین محدوده اتفاق میفته. اگر رنگی کم و زیاد می‌شه یا تغییر می‌کنه یا روشن و تاریک می‌شه، دقیقا روی همین محدوده از رنگ‌ها هست. اینکه قبل‌تر گفتم از هیچکدوم از این گزینه‌ها روی حالت Master یعنی همه رنگ‌ها استفاده نکنین هم برای همین بود. اینجا می‌تونین رنگ دلخواهتون رو تغییر بدین. پر رنگ و کمرنگ یا تیره و روشن کنین.

اما همینجا بذار برگردیم به یک موضوعی که تو بخش اول این آموزش گفتم. اینکه اگر از من بپرسین که آسمان شب، Hue و Saturation و Lightness ش چقدره، می‌گم ممکنه Hue و Sat ش رو درست ندونم، اما مطمئنم که Lightness یا نورش -100 هست. یا یه چیزی تو همین مایه‌ها. چون تاریک تاریکه. یعنی درباره نور کاملا مطمئنم، اما درباره رنگ و غلظت مطمئن نیستم. دلیلش رو با هم ببینیم.

بذارین اینجا این موضوع رو امتحان کنیم. بیایید Lightness یک رنگی رو ببریم روی -100 . مثلا نور یه رنگ آبی رو می‌برم روی -100 و می‌بینم که خاکستری تیره می‌شه. حالا شروع می‌کنم با Sat و Hue کار کردن. هر چقدر تغییرشون می‌دم، هیچ اتفاقی برای اون رنگ خاکستری نمی‌افته. هیچی، حیتی یه ذره هم تغییر نمی‌کنه. ممکنه رنگ‌های نزدیک به اون تغییر کنه، اما اون رنگی که انتخاب کردم، هییییچ تغییری نمی‌کنه. معنیش چیه؟
معنیش اینه که وقتی Lightness روی لبه‌ها باشه (یا Extreme ها)، تاثیر Sat و Hue از بین می‌ره. اینه که وقتی ما درباره رنگ‌ها حرف می‌زنیم، به جز این شش رنگی که حرف زدیم، به رنگ‌های سفید و سیاه و خاکستری هم اشاره می‌کنیم. این سه تا رو هم رنگ می‌گیم، اما واقعیت اینه که اونها رنگ نیستن. اونها در واقع وقتی بوجود میان که “رنگ” نباشه اصلا.
حتی وقتی روی حالت Master باشیم هم همینطوره. وقتی Lightness روی -100 یا +100 باشه، تغییر Sat یا Hue هیچ اهمیتی نداره. چون رنگ‌های سیاه و سفید، اصلا رنگ نیستن. نور هستن و رنگ هم نمی‌گیرن.

اپیزود 03: استفاده از ماسک غلظت به جای Hue/Sat

برای استفاده از ماسک غلظت ، یه لایه جدید از همون لایه قبلی درست کنین. بعد Filter> Other> HSB/HSL رو بزنین. تو پنجره باز شده می‌تونین یکی از دو گزینه HSB یا HSL رو انتخاب کنین. من تست کردم این روش رو، HSL نتیجه بهتری می‌ده. حالا خودتون هم می‌تونین دو تاش رو تست کنین. خوب اینجا به سلامتی، رنگ‌های عکس فاجعه می‌شن!
نگران نباشین. کاری که باید بکنین اینه که ما همه این رنگ‌ها رو نمی خوایم. برین به پنل Channels. این پنل رو اگر ندارین، توی منوی Window هست. روش کلیک کنین تا باز بشه. بعد از کانال‌هایی که می‌بینین برای هر سه تا رنگ قرمز و سبز و آبی، روی کانال رنگ سبز Ctrl+Click کنین. یه محدوده‌ای رو انتخاب می‌کنه که این همون محدوده به درد بخورمون هست.

حالا برمی‌گردیم روی لایه‌ها. لایه‌ای که درست شده بود رو دیگه نمی‌خوایم. فقط همون کانال سبزش رو می خواستیم. خود لایه رو می‌کشیم می‌ندازیم توی سطل آشغال پالت لایه‌ها. با محدوده‌ای که باقی مونده، روی لایه تنظیم کننده Hue/Sat می‌زنیم تا روی لایه فعلی درست بشه. از اونجایی که یک محدوده‌ای رو انتخاب کردیم، این محدوده، خودش ماسک لایه می‌شه برای این لایه تنظیم کننده جدید. برای همین هم لایه تنظیم کننده دیگه سفید نیست.

حالا توی این لایه تنظیم کننده، می‌تونیم Sat رو زیاد کنیم. هر چقدر که می‌خواین زیادش کنین، تاثیرش خیلی خوبه. بدون این ماسک، تاثیر این لایه فاجعه‌ست، اما با این ماسک، عالیه.

اما گفتم که با این پنل، هیچوقت رنگ‌ها رو تغییر ندین. خصوصا با فام و روشنایی. این دو تا تاثیرشون روی همه رنگ‌ها و پیکسل‌ها هست. البته با Sat هم همینطور. این هم روی همه پیکسل‌ها تاثیر می‌ذاره. پس به چه دردی می خوره این تنظیمات؟

راستش اینجوری، خیلی کاربرد برای ما عکاسا نداره. برای گرافیست‌ها بیشتر کاربرد داره. ما باید از تنظیمات هدفمند روی رنگ‌های خاص استفاده کنیم. برای همین هم باید کمی پیشرفته‌تر کار کنیم.

اپیزود 02: تنظیمات عمومی روی عکس در Hue/Sat

برای اینکه ببینیم این اسلایدر‌ها چطور کار می‌کنن، باید از پنل مخصوص Hue/Sat استفاده کنیم. دو روش برای استفاده از این پنل داریم. اول: استفاده از یک لایه تنظیم کننده، که خود من هم معمولا همین رو استفاده می‌کنم. برای این کار کافیه که روی آیکن لایه‌های تنظیم کننده (پایین پانل لایه‌ها) کلیک کنیم و گزینهHue/Sat رو بزنیم. با این کار یه لایه تنظیم کننده روی لایه اصلی عکس قرار می‌گیره و از حالا به بعد هر تغییری توی اون بدیم، روی لایه‌های زیرش تاثیر می‌ذاره. معلومه که مثل هر لایه دیگه‌ای، می‌تونین از ماسک لایه این تنظیم هم استفاده کنین.

اما مهم‌ترین دلیلی که از این لایه‌ها استفاده می‌کنیم اینه که هر وقت بخوایم می‌تونیم تغییرش بدیم. مثلا یک مقدار رو تنظیم می‌کنیم و اوکی می‌کنیم. بعد دوباره می‌تونیم روی اون دوبار کلیک کنیم و تنظیمات قبلی رو ببینیم و دوباره اونها رو تغییر بدیم. اینجوری هر چقدر بخوایم می‌تونیم تصمیمون رو عوض کنیم.

اما روش دوم وقتی هست که بخوایم مستقیما این تنظیمات عمومی رو روی خود لایه عکس اعمال کنیم. اول باید خود لایه رو مطمئن باشیم که انتخاب شده و بعد از Image> Adjustments> Hue/Sat رو می‌زنیم. هر تغییری که اعمال کنیم، بعد از  OK کردن، مستقیما پیسکل‌های عکس رو تغییر می‌دهد و نمی‌شه دیگه اون رو تصحیح کرد یا تغییر داد. تنها راهش اینه که Ctrl+Z بزنیم و برگردیم عقب. حالا اگر چندین مرحله هم گذشته باشه، باز هم مجبوریم برگردیم عقب. راه دیگه‌ای نداریم. هرچند این کار الان کار سختی نیست، چون فقط یه مرحله ازش گذشته، اما یه وقتایی داریم روی تعداد زیادی لایه کار می‌کنیم و کلی بعدش تغییر دادیم، برای همین برگشت به عقب کلی از کار‌هامون رو خراب می‌کنه و منتفی می‌کنه و باید همه‌ش رو کنسل کنیم تا برسیم به این مرحله.

اما اگر باز هم اصرار دارین که از لایه‌های تنظیم کننده استفاده نکنین، حداقل می‌تونین قبش لایه‌ای که دارین روش کار می‌کنین رو به یه لایه هوشمند تبدیل کنین. هر چند خودم این کار رو خیلی پیشنهاد نمی‌دم، اما باز از اینکه مستقیم روی خود لایه اضافه کنین بهتره.
برای این کار اول: روی خود لایه راست کلیک می‌کنیم و Conver to Smart Object رو می‌زنیم. حالا Image> Adjustments> Hue/Sat رو می‌زنیم. هر نغییری بدیم، این تغییرات به صورت یه فیلتر هوشمند، روی خود لایه تاثیر نمی‌ذاره، فقط می‌شه یه فیلتر هوشمند، همراه با لایه. معنی‌ش هم اینه که می‌شه تغییرش داد اگر لازم باشه. فقط کافیه روش دوبار کلیک کنیم و عین لایه تنظیم کننده باز می‌شه و می‌شه دوباره Ok کرد تا ذخیره بشه.البته دیگه روی لایه‌های زیر خودش کاری نمی‌کنه و فقط روی همون لایه‌ای که بهش وصله تاثیر می‌ذاره.

اما اینجا یک نکته رو درباره کار با این پنل بگم. توی این پنل وقتی گزینه Master انتخاب شده، یعنی هر تغییری که انجام می‌دین، روی همه رنگ‌های تصویر تاثیر می‌ذاره. هر رنگی که توی تصویر دارین. مثلا شما می‌خواین کمی رنگ‌ها رو سمت زرد ببرین. اما همه چیز با هم عوض می‌شه. برای همین هم Hue یا فام رو معمولا روی حالت Master دست نمی‌زنیم. معلومه که ما نمی‌خوایم همه رنگ‌ها رو با هم عوض کنیم.
همچنین درباره Sat هم همینطوره. اون رو هم وقتی روی حالت Master هست نباید دست بزنین. دلیلش هم مشخصه، چون غلظت همه رنگ‌ها رو با هم زیاد می‌کنه. حالا ممکنه بگین که ما اینهمه سال با این غلظت رنگ‌ها رو بالا بردیم، چیزی نشده. شاید این کار رو کرده باشین. من هم بارها این کار رو کردم. اما این گزینه، برای این کار مناسب نیست. چون مجبوریم، مقدار غلظت رو با غلیظ‌ترین رنگ تنظیم کنیم. فرض کنید می‌خواهیم غذا بپزیم. توی یه قابلمه، مقداری گوشت، مقداری سیب‌زمینی و مقداری قارچ داریم. این غذا برای اینکه پخته بشه، چقدر باید روی اجاق گاز گرما ببینه؟

مثال عجیبی نیست. هر کسی که فقط یه بار غذا پخته باشه می‌دونه که تا گوشت بخواد پخته بشه، احتمالا قارچ و تخم مرغ می‌سوزن یا کاملا له می‌شن. یا مثلا اگر دمای گاز رو با پخت سیب زمینی هماهنگ کنیم، قارچ و تخم مرغ له می‌شن، اما گوشت خام باقی می‌مونه.
این مثال دقیقا همون چیزیه که درباره رنگ‌های یک عکس وجود داره. رنگ‌ها یکسان نیستن. بعضی باید بیشتر غلیظ بشن، بعضی هم کمتر. برای همین هم ما مقدار Saturation رو برای همه‌شون یکی نمی‌ذاریم. اینجور وقت‌ها از ماسک غلظت استفاده می‌کنیم. ماسک غلظت، یا Saturation Mask غلظت رنگ‌ها رو براساس مقداری که نیاز دارن بالا می‌بره. به این ترتیب، مطمئن می‌شیم که رنگ‌ها نمی‌بُرن و خراب نمی‌شن. هر چند استفاده از ماسک غلظت، جزو کار با Hue/Sat نیست، اما اون رو هم اینجا می‌گم که درسمون ناقص نمونه. در واقع، این روش، یه روش جایگزین به جای استفاده از Sat توی پنل Hue/Sat هست. دوره آموزش فتوشاپ را در بخش آموزش سایت مشاهده نمایید.

اپیزود 01: مفهوم Hue/Sat

قبل از اینکه بخوایم بریم سراغ کاربرد‌های این پنل پیشرفته توی فتوشاپ ، اول باید ببینیم این کلمات و این پنل، اصولا چی هست؟ اصلا این سه تا گزینه Hue و Saturation و Lightness چی‌ان توی این پنل؟ هر کدوم چیکار می‌کنن؟ معنی‌شون چیه اصلا؟
Hue و Sat و Lightness در واقع سه ویژگی اصلی هر رنگ هستند. هر رنگی، هر رنگی که ما می‌بینیم، این سه تا ویژگی رو داره. هر چیزی که اطرافمون می‌بینیم، هر سه‌تای این مشخصات یا ویژگی‌ها رو توی خودش داره. حتی اگر فرض کنیم، کاملا خاکستریه، کاملا سیاهه یا سفیده. بالاخره هر چی که هست، این مشخصات رو داره. بدون این سه ویژگی، یک رنگ نمی‌تونه وجود داشته باشه.

مثلا فرض کنین یک خودکار بیک آبی کنارمون هست. میگیم این خودکار چه رنگی هست؟ آبی!
اما اینطور نیست. تو دنیای گرافیک حرفه‌ای یا دنیای عکاسی حرفه‌ای، این خودکار هم Hue داره، هم Saturation داره، هم Lightness.
Hue رو فام هم معنی می‌کنن، همون چیزی که تو دنیای عادی ما بهش می‌گیم رنگ. مثلا آبی، یک فام رنگی هست. ممکنه قرمز باشه، ممکنه زرد باشه، ممکنه فام رنگی نداشته باشه اصلا و مثلا سفید یا خاکستری باشه. بهرحال، فام همون اسم رنگ هست.
حالا این فام می‌تونه غلیظ و رقیق هم باشه، مثلا می‌تونه آبی کم‌رنگ باشه مثل آبی آسمان دود گرفته تهران یا آبی پر رنگ باشه مثل آبی آسمان کنار دریای خزر. نهایتا اینکه می‌تونه نورش زیاد باشه، مثل آبی آسمان سر ظهر، یا نورش کم باشه مثل آبی آسمان شب. بنابراین اگر از من بپرسین که آسمان شب، Hue و Saturation و Lightness ش چقدره، می‌گم ممکنه Hue و Sat ش رو درست ندونم، اما مطمئنم که Lightness یا نورش -100 هست. یا یه چیزی تو همین مایه‌ها. چون تاریک تاریکه.

اینها دقیقا همون چیز‌هایی هستند که برای هر رنگ دیگری هم می‌شه تعریف کرد.  به معنای ساده اینکه که Hue یعنی “چه رنگی”، Sat یعنی “چقدر رنگ”، و Lightness یعنی “روشنایی رنگ” چقدر هست.

هنوز براتون درکش مشکله؟ خوب مشکلی نیست. از روی پنل رنگ خیلی بهتر می‌شه این‌ها رو فهمید. با دوبار کلیک روی آیکن رنگ توی نوار ابزارها، پالت رنگ‌ها رو باز می‌کنیم. در این پالت، معمولا دکمه کنار Hue علامت خورده است. یعنی چیزی که الان می‌تونیم توی نوار کناری ببینیم، تغییرات Hue یا فام هست. وقتی اون رو تغییر می‌دیم، چی تغییر می‌کنه؟ رنگ تغییر می‌کنه.
یادمون هست که Hue چی بود دیگه، “چه رنگی؟” اینجا تصمیم می‌گیریم که رنگ اصلی چی باید باشه. طبیعتا وقتی یک رنگ رو انتخاب کردیم، توی کادر روبرویی می‌تونیم تعیین کنیم که (چپ و راست) پر رنگ باشه یا کمرنگ یا (بالا و پایین) روشن باشه یا تیره. اما نکته مهم اینجاست که خود اون رنگ چی باشه که دقیقا همین نوار باریک می‌تونه اون رنگ رو برای ما انتخاب کنه.

هر گزینه‌ای که انتخاب شده باشه، این نوار همون رو نشون می‌ده. یعنی اگر Saturation رو انتخاب کنیم، این نوار، شدت غلظت رو کم و زیاد می‌کنه. یعنی می‌گه “چقدر رنگ” می‌تونیم داشته باشیم. مقدار رنگ، حجم رنگ. چه میزان رنگ، برای اون رنگی که انتخاب کردیم رو با این گزینه انتخاب می‌کنیم و نشون می‌دیم. معلومه که هر چقدر هم پایین‌تر می‌ریم، بیشتر به سمت خاکستری می‌ره. چون مقدار رنگش داره کمتر و کمتر می‌شه.
به همین صورت هم گزینه Brightness رو داریم. Brightness همون Lightness هست. یعنی روشنایی. هر چقدر بیشتر بشه، رنگ رو روشن‌تر می‌کنه و هر چقدر تاریک‌تر بشه، رنگ رو تیره‌تر می‌کنه. می‌دونیم که اون بالای بالا، رنگ بیشترین مقدار خودش رو داره. اما این پایین، همیشه برای همه رنگ‌ها یکی هست، سیاه! رنگی که مقدار روشناییش خیلی خیلی خیلی کم بشه، می‌شه سیاه. دیگه فرقی نمی‌کنه چه رنگی باشه یا چه‌قدر رنگ داشته باشه.

اگرچه من همیشه برای هر سه گزینه Hue/Sat/Bright از گزینه‌هاشون استفاده می‌کنم، اما بد نیست این رو هم بدونیم که هر کدوم رو انتخاب می کنید، پنجره روبرویی، اون دو تای دیگه رو نشون می‌ده. یعنی وقتی Hue رو انتخاب می‌کنید، اون پنجره، دو گزینه Sat و Bright رو نشون می‌ده. وقتی Sat رو انتخاب می‌کنین، Hue و Brightness رو نشون می‌ده و نهایتا وقتی Brightness رو انتخاب می‌کنین، Hue و Sat رو. کلا سه تا هستن دیگه، یکی می‌شه توی نوار و اون دو تای دیگه می‌شن توی پنجره بزرگتر.

اصل چیزی که می‌خواستیم یاد بگیریم این بود که هر رنگ، سه ویژگی داره: فام، غلظت و روشنایی و برای اینکه هر پیکسل رنگی ساخته بشه به سه تای اونها نیاز داریم.
حالا می‌ریم سراغ پنل Hue/Saturation (اسمش دو تایی هست، چون طولانی می‌شد. وگرنه باید هر سه تاش رو می‌گفتیم). این سه تا اسلایدر توی این پنل می‌تونن این سه ویژگی رو کنترل کنن. اما تعداد کارهایی که با همین سه تا اسلایدر می‌شه انجام بدین، نامحدوده. واقعا به شکل نامحدود می‌تونین روی رنگ‌ها تاثیر بذارین و اونها رو تغییر بدین. بریم سراغ اولین مثال و ببینیم این سه تا اسلایدر چه کارهایی می‌تونن بکنن.

اپیزود 09: چطور از فایل‌های خام خروجی بگیرید؟

خروجی گرفتن، می‌تواند به معنی باز کردن عکس در فتوشاپ، ذخیره کردن اطلاعات ویرایش، یا واقعا خروجی گرفتن از عکس ویرایش شده با یک فرمت مورد نظرمان باشد. قبلا هم گفتم که برای این کار می‌توانید روی دکمه Save Image بزنید. البته اگر چند عکس را باز کرده و همه را انتخاب کرده باشید، این دکمه Save Images نام دارد که یعنی چند عکس را با یک تنظیمات ثابت ذخیره می‌کند. وقتی روی دکمه Save Images کلیک می‌کنید، پنجره Save Options با تنظیمات ذخیره‌سازی باز می‌شود. شما در اینجا به فتوشاپ می‌گویید که عکس‌هایتان را به چه شکلی و کجا ذخیره کند.
در منوی Destinoation یا مقصد، می‌گویید که عکس‌هایتان دقیقا کجا ذخیره بشوند. می‌توانند در همان محل فعلی (Same Location) یا در مکانی دیگر که ادرس آن را خودتان می‌دهید ذخیره شوند.

همچنین می‌توانید نام فایل‌هایی که ذخیره می‌شوند را هم تغییر دهید. مثلا یک چیزی به انتهای نام آنها اضافه کنید تا بدانید که این فایل‌ها ویرایش شده هستند.
گاهی اوقات می‌توانید عکس‌ها را با همان اندازه اصلی‌شان فشرده کنید. برای این کار می‌توانید مقدار Quality را کم کنید. اگر هم می‌خواهید با بالاترین کیفیت ممکن ذخیره شوند، آن را روی 12 بگذارید. گزینه‌های دیگر هم معمولا مربوط به زمانی است که نخواهید عکس را در فتوشاپ ویرایش کنید و بخواهید که مثلا تغییر اندازه و شارپ کردن را هم همینجا و مستقیما روی خود عکس نهایی انجام دهید.

اپیزود 08: فضای رنگی ، دلیل خراب شدن عکس‌های خام

یک تنظیم مهمی در داخل دوربین‌های دیجیتال است که اغلب عکاسان آن را به صورت دستی انجام می‌دهند. این تنظیمات، تنظیمات فضای رنگی RGB است. این تنظیمات می‌تواند روی کیفیت و نوع نمایش رنگ ها در عکس های دوربین های دیجیتال تاثیر بگذارد برخی از عکاسان معتقدند که این تنظیمات در دوربین باید روی sRGB قرار داشته باشد. برخی دیگر هم این تنظیمات را روی گزینه Adobe RGB قرار می دهند. معمولاً در داخل دوربین های دیجیتال تنها همین دو گزینه دیده می شود و این در حالی است که اگر شما با فایلهای خام عکاسی کنید می توانید در داخل ویرایشگر فایل های خام گزینه های دیگری را هم ببینید. انتخاب نوع فضای رنگی دقیقا بستگی به کاربرد عکس‌های شما دارد.

ابتدا باید برای تغییر فضاهای رنگی روی لینک زیر پنجره پیش نمایش کلیک کنید. در پنجره Workflow Options  انواع فضاهای رنگی را می‌بینید. برخی از این فضاهای رنگی دارای محدوده پوشش رنگ بسیار زیادی هستند و ویرایش عکس ها با این فضا های رنگی به شما این امکان را می دهد که رنگ های طبیعی تری به دست آورید اما نکته اینجاست که اغلب چاپگرها و نمایشگرهایی که میبینیم تنها با دو گزینه Adobe RGB و sRGB کار می کنند. اگر نمی دانید کدام یک را انتخاب کنید معمول ترین گزینه گزینه sRGB است. اتفاقا این گزینه معمولا حالت پیش‌فرض یا Default دوربینتان هم هست. زیرا اغلب مانیتورهای عمومی با همین فضای رنگی کار می کند و هر عکسی که روی فضای اینترنت منتشر می‌کنید، بلافاصله خودبخود به همین فضای رنگی می‌رود. اما اگر شما فضای رنگی Adobe RGB را انتخاب کنید احتمالاً روی مانیتورهای عادی به خوبی نمایش داده نمی شود.

برای اینکه این موضوع شما را درگیر نکند یک پیشنهاد کلی به شما میدهم اگر می خواهید عکس های خود را چاپ کنید بهتر است از فضای رنگی Adobe RGB استفاده کنیم و اگر می خواهید عکس هایتان را در اینترنت یا شبکه های اجتماعی به نمایش بگذارید sRGB استفاده کنید.

گزینه‌های دیگر در این پنجره هم برای تغییر اندازه، تغییر عمق رنگ و تغییر شارپنس عکس است. پیشنهاد می‌کنم تا زمانی که از عکس هایتان خروجی نگرفته‌اید، عمق رنگ را روی 16 bit بگذارید. در این حالت، هر عکس می‌تواند تعداد بیشتری رنگ را پردازش کرده و نمایش دهد و برای ویرایش عکس بهتر است. اما اگر قرار است از عکس ها خروجی بگیرید، می‌توانید از عمق رنگ 8 Bit هم استفاده کنید.

اپیزود 07: تغییرات فایل‌های خام کجا می‌روند؟

احتمالاً برای شما هم سوال هست که تغییرات فایل‌های خام کجا میروند؟ همانطور که قبلا هم گفتم، فایل‌های خام به صورت غیر مخرب ویرایش می‌شوند. یعنی اصولاً وقتی که یک فایل خام را تغییر می دهید این تغییرات روی خود آن فایل ها هیچ تغییری نمی دهند و هیچ تاثیری نمی گذارد. در درس های قبلی توضیح دادم که وقتی تغییری را روی یک فایل خام ایجاد می کنیم، می توانیم با زدن دکمه Done این تغییرات را روی آن فایل نگه داریم تا بعداً کارهایی که می‌خواهیم انجام دهیم را از ادامه این تغییرات، پی بگیریم.

وقتی در داخل برنامه Bridge این عکس های ویرایش شده را میبینید، تغییرات آنها را هم مشاهده می کنید. اما سوال اینجاست که این تغییرات دقیقا کجا قرار دارند؟ این تغییرات در داخل یک فایل با فرمت .xmp با همان نام قرار می گیرند. یعنی هر نامی که عکس ما دارد فایل XMP آن هم همان نام را به خود میگیرد. تمام تغییراتی که در عکس‌های خام می‌دهیم، در این فایل ذخیره شده اند و اگر آن را پاک کنید یا حذف کنیم همه تغییرات “آن فایل” هم از بین میرود.

همچنین اگر یک فایل را دوباره باز کنید و روی آن تغییری انجام داده و ذخیره کنیم این تغییرات و این فایل اصطلاحا آپدیت میشوند. اگر بخواهید این تغییرات را کنسل کنید یعنی به نسخه بدون تغییر برگردید می‌توانید روی منوی پنل Basic کلیک کنید و گزینه Image Setting  را کلیک کنید. همچنین اگر بخواهید به نسخه کاملا بدون تغییر و اولیه عکس برگردید می‌توانید روی گزینه دوم یعنی Camera RAW Default کلیک کنید.

نکته مهم اینکه هر فایلی که در داخل Camera RAW ویرایش شده باشد یک آیکون ویرایش در داخل برنامه Bridge روی آن دیده می شود حتی اگر همه تنظیمات را هم ریست کنیم باز هم این آیکنن نمایش داده می شود. نمایش این آیکن به این دلیل است تا برنامه Bridge بداند که این فایل قبلا ۱ بار ویرایش شده است، اگر می خواهید تمام سابقه ویرایش را از بین ببرید فایل xmp آن را حذف کنید.