پادکست چیست و چگونه گوش کنیم؟

اگرچه این روز‌ها پادکست‌های فارسی بسیار پرطرفدار شدند و به لطف پادکسترهای خوبی که در حال اجرای برنامه‌های مختلف هستند، این شاخه از تولید محتوا حسابی پر رونق شده، اما متأسفانه هنوز هم خیلی از شنونده‌های پادکست ، نمی‌دانند دقیقاً به چه چیزی گوش می‌دهند! یعنی خیلی از کاربران هنوز فرق بین برنامه‌ رادیویی، میکس‌های موسیقی و پادکست را نمی‌دانند. یا با وجود برنامه‌های خوبی که برای گوش دادن به پادکست‌ها وجود دارد، هنوز هم خیلی از کاربران از کانال تلگرام پادکست دیج ایمیج برای گوش دادن به آخرین اپیزود‌ها استفاده می‌کنند. اگرچه تلگرام یکی از بهترین برنامه‌های ارتباط آنلاین برای ایرانیان هست، اما دوست دارم در اینجا توضیح مختصری درباره پادکست و برنامه‌های مخصوص آن بدهم تا نه تنها از پادکست فارسی دیج ایمیج، بلکه از کانال‌های فوق‌العاده پادکست‌های دوستان خوب دیگر هم بتوانید استفاده کنید.

نخست اینکه پادکست چیست ؟
همه ما از قدیم با برنامه‌های رادیو آشنا هستیم. رادیو سال‌ها برای ما دهه شصتی‌ها، همراه و همدم خوبی بود. زمان‌هایی که نمی‌توانستیم تلویزیون ببینیم یا برنامه‌های تلویزیون به پایان می‌رسید، همیشه کانال‌های رادیو‌یی برای ما همدم خوبی به شمار می‌رفت. خصوصاً در سفر‌ها، زمانی بود که گوش دادن به موسیقی در ماشین، جرم تلقی می‌شد و در طول مسیر، همیشه این خطر وجود داشت که گشت‌های بین راه، به جرم داشتن چند نوار کاست موسیقی، شما را “اعمال قانون” کنند J. در آن روز‌ها، رادیو برنامه‌های خوبی هم داشت که فارغ از نگاه سیاسی یا عقیدتی “صدا و سیما” برای همه جذاب بود. یکی از آن‌ها، قصه ظهر جمعه یا برنامه “صبح جمعه با شما” بود. برنامه‌های خوبی که همه ما با آن‌ها خاطره داریم.

حالا برای اینکه بتونیم پادکست را به خوبی تصور کنیم، من یک پادکست را با چیزی که در ذهن داریم شبیه‌سازی می‌کنم. یک برنامه پادکست، چیزی شبیه به “قصه ظهر جمعه” یا “صبح جمعه با شما” هست. یعنی در یک پادکست، یا یک نفر موضوعی را تعریف می‌کند یا توضیح می‌دهد، یا یک گروهی از افراد درباره یک موضوع، سوژه یا تم خاص (مثلاً کمدی، مذهبی، سیاسی) حرف می‌زنند. بنابراین یک پادکست می‌تواند یا متعلق به یک گوینده باشد، یا گروهی از گویندگان.
کانال پادکست هم دقیقاً مشابه یک کانال رادیویی است. با این تفاوت که کانال رادیویی، به طور پیوسته و زنده در حال پخش برنامه است، اما کانال پادکست، فقط یک برنامه دارد که به صورت ضبط شده است. یک چیزی شبیه به ترکهای موسیقی، که قسمت‌بندی هم شده. قسمت اول، قسمت دوم، قسمت صدم.
برنامه پادکست هم دقیقاً مانند یک رادیو است. یعنی شما آن را باز می‌کنید. کانال‌های پادکست را برایتان پیدا می‌کند یا خودتان به آن معرفی می‌کنید. بعد هر بار که آن را باز می‌کنید به شما می‌گوید که کدام کانال‌ها، برنامه جدیدی منتشر کرده. مثلاً قسمت نوزدهم از پادکست دیج ایمیج یا قسمت پانزدهم از پادکست ناوکست و الی آخر … شما می‌توانید پادکست مورد نظرتان را Play کنید. یعنی روی آن بزنید تا پخش شود.
همین !

چرا از برنامه پادکست استفاده کنیم؟

برای اینکه اولاً برنامه‌های خوبی برای پادکست هست. مانند انواع رادیو که برای توی ماشین، برای روی طاقچه، برای کنار استخر، برای توی جیب و برای جاهای مختلف ساخته شده‌اند. برنامه‌های خوبی برای گوش دادن به پادکست در گوشی اندروید، گوشی اپل، تبلت‌ ویندوز، کامپیوتر و حتی پخش آنلاین هم وجود دارد که می‌توانید از هر کدام که دوست دارید استفاده کنید. خوشبختانه برخلاف رادیو‌ها که حتی یک نمونه رایگان هم ندارند، اغلب برنامه‌های پخش پادکست، رایگان هستند! می‌توانید مجانی آن‌ها را دانلود کنید و اجازه دهید پادکست‌های مختلف را به شما معرفی کنند یا خودتان به آن بدهید تا برایتان پخش کند.

یک نکته دیگر برای این برنامه‌ها این است که تقریباً همه آن‌ها، یا همه برنامه‌هایی که من تست کردم، دارای مد آفلاین هستند. یعنی مثلاً وقتی می‌خواهم مسیر تهران کرج، یا کرج تا چالوس را با ماشین برم، خیلی از نقاط مسیر هست که دسترسی به اینترنت ندارم. برای همین هم برخلاف رادیو که اگر یک برنامه را از دست بدهم دیگر ممکن است به راحتی آن را پیدا نکنم، در این برنامه‌ها می‌توانیم برنامه‌های مورد نظرمان را از قبل دانلود کنیم تا در طول راه به راحتی آن‌ها را گوش کنیم.

نهایتاً اینکه یکی از بهترین امکانات پادکست‌ها این است که خیلی‌ها در کانال پادکست خودشان، چیزی را آموزش می‌دهند. این یکی از بهترین روش‌ها برای یادگیری است. جدای از آموزش‌های اجتماعی، مانند آموزش روابط عاطفی و جنسی، آموزش‌های خودسازی، آموزش‌های پیشرفت شغلی و استارت‌آپ‌ها و … آموزش‌های زبان هم بخش مهمی از کانال‌های آموزشی را شامل می‌شوند. به عنوان مثال پادکست 6 minute English از BBC یکی از پادکست‌های بسیار مشهور انگلیسی زبان برای نوآموزان زبان است تا بتوانند با آن، قدرت شنیداری خودشان را تقویت کنند. این پادکست‌ها اغلب با اسکریپت یا متن همراه هستند تا در صورت نیاز بتوانید در همان برنامه پادکست، توضیحات و متن آموزش‌ها را هم بخوانید.

چطور پادکست را به برنامه پادکست خوان معرفی کنیم؟

وقتی یک پادکستر (یعنی صاحب یک پادکست) برنامه‌ای را تولید می‌کند، فایل صوتی آن را در یک وب‌سایت معتبر که کار آن میزبانی پادکست است آپلود می‌کند. وقتی یک کانال روی این سایت‌ها ایجاد می‌شود، یک لینک یا “آدرس فید” تولید می‌کنند (Feed RSS) که شما می‌توانید این لینک را بگیرید و به برنامه پادکست خوان خودتان بدهید تا هر وقت برنامه جدیدی روی آن منتشر شد، به شما اطلاع دهد. وب‌سایت‌های مختلفی این کار را انجام می‌دهند که اغلب آن‌ها بابت این فید هزینه‌ای دریافت می‌کنند. البته شما به عنوان شنونده، هزینه‌ای نمی‌دهید، در واقع کسی که برنامه‌ تولید می‌کند باید هزینه فید پادکست را بدهد و این بخشی از هزینه‌های تولید پادکست محسوب می‌شود، نه شنیدن آن!

سرویس‌های وب‌سایت‌هایی مانند Podbean ، Libsyn ، Blubrry یا Soundcloud برای پادکستر‌ها غیر رایگان هستند، و وب‌سایت‌های ناملیک و شنوتو  که ایرانی هستند هم در این زمینه مشکل دارند. ناملیک اصولاً خروجی فید نمی‌دهد که احتمالاً به هدف جذب شنونده به خود وب‌سایت و اپلیکیشن خودش است و شنوتو هم فید را تنها مختص به برنامه‌ساز‌های خودش کرده است و شرطی که دارد این است که برنامه پادکستی که فید می‌خواهد نباید روی وب‌سایت دیگری منتشر شود (دقیقاً به همین دلیل هم مجبور شدم بعد از انتشار 15 اپیزود و جذب تعداد زیادی فالوور، فید قبلی پادکست را حذف کرده و هاستینگ پادکست دیج ایمیج را منتقل کنم).

اگر فید آن پادکست را پیدا کنید، کافیست آن را به برنامه معرفی کنید تا پادکست‌ها را برایتان بیاورد. مثلاً این لینک فید پادکست دیج ایمیج است. اگر یکی از برنامه‌های پادکست را روی گوشی‌تان داشته باشید و روی لینک فید کانال پادکست دیج ایمیج بزنید، خود برنامه به صورت خودکار، کانال پادکست دیج ایمیج را باز می‌کند و می‌توانید همه اپیزود‌هایی که تا امروز منتشر شده را ببینید. اگر هم سخت است یا نمی‌شود، فقط کاری که شما می‌کنید این است که در برنامه پادکست خوان خودتان، اسم پادکست مورد نظرتان را سرچ می‌کنید تا آن را پیدا کند، همین!

منبع: وبلاگ دیج ایمیج

بهترین پادکست‌ های فارسی

پادکست‌ های فارسی فوق‌العاده‌ای وجود دارند که برخی از آن‌ها به یک کانال تلویزیونی صدا و سیما می‌ارزند. طبیعتاً وقتی لیستی از بهترین پادکست های فارسی رو انتخاب می‌کنم و معرفی می‌کنم، منظورم بیشتر پادکست‌هایی هستند که خود من به آن‌ها علاقه‌مندم، نه لزوماً بهترین پادکست‌های فارسی . به این دلیل واضح که چیزی به “نام بهترین پادکست فارسی “وجود ندارد. یک پادکست اجرا و ویرایش خوبی دارد، یکی گوینده خوبی دارد، یکی سراغ موضوعات ممنوعه می‌رود، یکی موضوعی را پوشش می‌دهد که من دوست دارم، یکی آموزشی است. خلاصه هر کدام یک خصوصیتی دارند که به نظر شخصی من جالب آمده است. بنابراین وقتی در داخل لیست بهترین پادکست فارسی ، نام یک کانال را نمی‌بینید، شاید به این دلیل ساده است که من بد سلیقه بوده‌ام یا آن موضوع را دنبال نمی‌کنم.

دیج‌ ایمیج: خوب این پادکست خود من هست. موضوع آن درباره ماجراهای دنیای عکاسی است. موضوعات جالبی که به نحوی به یک عکس یا یک عکاس ربط داشته‌اند. طبیعی است که صدای خودم بارها گوش می‌دهد. نه برای اینکه خیلی دوستش دارم، برای اینکه باید پادکست‌ها را ویرایش کنم و برای همین گاهی اوقات یک پادکست را بیش از 10 بار گوش می‌دهم.

ناوکست: یکی از جذاب‌ترین موضوعات برای من، همین پادکست است. این پادکست که موضوع آن برداشتی آزاد از یک کتاب است، به پیدایش بشر و تکوین اجتماع می‌پردازد. گوینده آن روشان نام دارد و اگرچه اجرای او را خیلی نمی‌پسندم (منظورم لحن خواندنش است)، اما متنی که در هر اپیزود اجرا می‌کند آن‌قدر جذاب است که باعث شد تا همه اپیزود هایی که اجرا کرده را پشت سر هم تا آخرین اپیزود به صورت یکجا گوش کنم. موضوع تکوین اجتماعی انسان برای خودم خیلی جذاب بوده و از قبل هم کتاب‌هایی مانند ساعت‌ساز کور و انتخاب طبیعی را خوانده بودم و برای همین هم این پادکست را خیلی دوست داشتم.

بی‌پلاس: علی بندری در بی‌پلاس، روایت‌های خیلی جذاب‌تری را نسبت به کانال پادکست اصلی خودش یعنی چنل بی، ارائه می‌کند. اصولاً اجرای او بسیار زیباتر از موضوعاتی است که انتخاب می‌کند و خیلی وقت‌ها مطمئنم اگر همان کتابی که معرفی می‌کند را خودم بخوانم هرگز به آن جذابی نخواهد بود. در هر اپیزود از بی‌پلاس، یک کتاب غیر داستانی را می‌شنویم. موضوع برخی از آن‌ها، من را خیلی جذب می‌کند. برخی هم نه. اما اونها رو خیلی دوست دارم. اگر هم دنبال داستان و ماجرا هستید، برخی از پادکست‌های چنل بی احتمالاً برایتان از یک سریال هم جذاب‌تر خواهد بود.

کرن: این پادکست بسیار شخصی بردیا دوستی درباره موسیقی است. در هر پادکست نظر شخصی او را درباره یک آهنگ می‌شنویم. گاهی اوقات چیز‌هایی را درباره یک آهنگ می‌گوید که شاید حتی خود خواننده هم به این خوبی به آن مسائل دقت نکرده باشد. هرچند موسیقی آخرین چیزی در دنیاست که بخواهم درباره آن اطلاعات کسب کنم، اما اجرا و صدای او را آن‌قدر دوست دارم که هر قسمت را با اجرای او گوش می‌دهم.

دایجست: با فرشاد محمودی در دورهمی شنوتو آشنا شدم. پسری کم حرف و آرام، که وقتی از او پرسیدم پادکست شما درباره چیست، جوابی که داد به همان پیچیدگی پادکست‌هایش بود: “دایجست، موضوعات پیچیده اطراف ما رو به زبانی ساده تعریف می‌کند”. آنجا که بودیم نفهمیدم اطراف ما دقیقاً چی پیچیده است. اما بعداً که به خانه رفتم و یکی از پادکست‌ها را گوش دادم دیدم موضوعاتی مانند فراماسون‌ها، بحران آب، ونزوئلا و خیلی چیز‌های دیگر، را می‌توانیم خیلی ساده‌تر بفهمیم. گویش او را هم خیلی دوست ندارم. خیلی جذاب نیست. اما موضوعاتش آن‌قدر جذاب است که یک ساعت محو موضوع می‌شوم.

استرینگ‌ کست: یک پادکست کاملاً حرفه‌ای است. موضوعات علمی را توضیح می‌دهد که خیلی مورد علاقه من هستند. اجرا اصلاً زنده نیست، یعنی حالت محاوره‌ای ندارد و کاملاً از روی متن می‌خوانند. حتی گاهی اوقات از روی متنی که می‌خوانند می‌توانم بفهمم، کدام کلمه را اشتباه خواندند! اما ویرایش، موسیقی، صدا، موضوع و باز هم موضوع، آن‌قدر جالب است که صدای رضا حریریان را در طول پادکست فراموش می‌کنم و از آن لذت می‌برم.

پاراگراف: این پادکست درباره تاریخ است. چیزی که خیلی دوست دارم و دنبال می‌کنم. اما چیزی که باعث شده تا این پادکست را خیلی دوست داشته باشم، اجرای فوق‌العاده “علیرضا بنی جانی” است. واقعا یکی از بهترین گوینده‌هایی است که تا بحال صدای او را شنیدم. اگرچه پادکست‌ها را از روی متن می‌خواند (و این را کاملا متوجه می‌شوم) اما آنقدر زنده اجرا می‌کند که احساس می‌کنم فی‌البداهه اجرا می‌کند. متاسفانه بسیار کم کار است و طبیعتا به دلیل حجم زیاد اطلاعات در هر پادکست، فرصت انتشار سریع‌تر اپیزود‌ها را ندارد.

پادکست‌های خوب دیگری هم هر روز منتشر می‌شوند. پیشنهاد می‌کنم یک برنامه پادکست خوان مانند Google Podcast یا Podcast Addict را نصب کنید و سعی کنید وقت‌های مرده رانندگی، پیاده‌روی یا تمرین‌های ورزشی را با لذت همراه کنید. راهنمای کامل Google Podcast را می‌توانید در اینجا بخوانید.
اگر پادکست‌های خوبی می‌شناسید که دوست دارید خوانندگان این صفحه با آن‌ها آشنا شوند، در کامنت‌ها معرفی کنید. مطمئناً دوست دارم خودم هم با آن‌ها آشنا بشوم. بالاخره اونقدر وقت مرده زیاد داریم که با یکی دو پادکست، پر نمی‌شود. “عکس بخیر”

منبع: دیج ایمیج

زمانبندی دقیق در صحنه‌ای از سریال Kidding

یک تیم حرفه‌ای می‌تواند گاهی اوقات با زمان‌بندی درست، یک شاهکار خلق کند. در این ویدئوی باور نکردنی از یک صحنه از سریال Kidding با بازی جیم کری می‌بینید که دوربین، یک صحنه نسبتاً طولانی را به طور پیوسته ضبط می‌کند. در نگاه اول ممکن است احساس کنید که صحنه در حال تغییر است، اما زمان‌بندی و فیلم‌برداری پیوسته طوری است که اصلاً نمی‌شود فهمید که در کجا، فیلم قطع می‌شود. واقعیت این است که فیلم اصلاً قطع نمی‌شود. کافیست به ویدئوی موازی این صحنه نگاه کنید تا ببینید، عوامل فوق حرفه‌ای در این صحنه، چطور تمامی اجزای صحنه را تغییر می‌دهند.

در این سریال جدید که از شبکه ShowTime پخش می‌شود، صحنه‌ای را نشان می‌دهد که در آن زمان با سرعت در گذر است. هماهنگی عوامل فیلم و سرعت عمل آن‌ها و همچنین عملکرد بدون اشتباه آن‌ها، واقع شگفت‌آور است. من این ویدئو را بارها تماشا کردم و چیزی که متوجه شدم این است که حدود 30 تغییر را در 15 حرکت کلی صحنه، در این شات پیوسته می‌بینیم. یعنی کافیست که از این تعداد تغییر در صحنه، فقط یک صحنه به درستی انجام نشود تا کل زحمت کار از بین برود.
البته به نظر می‌رسد که این حرکت‌ها، بارها و بارها تمرین شده است. چون خیلی بعید است که عوامل بتوانند کادر دوربین را حدس بزنند و فرصتی هم برای دیدن کادر وجود ندارد. پیشنهاد می‌کنم این صحنه را چند بار پشت سر هم ببینید و هر بار، حرکت یکی از عوامل را دنبال کنید تا متوجه این زمان‌بندی دقیق بشوید.

این سریال جدید را می‌توانید از وب‌سایت‌های دانلود فیلم مانند دیبامووی دانلود کنید. اگرچه هنوز در میانه فصل اول سریال است، اما به نظر می‌رسد یکی از موفق‌ترین سریال‌های امسال باشد. به‌هرحال سریالی که جیم کری در آن بازی کند، حتی اگر از نظر نویسندگی و کارگردانی هم خوب نباشد (که با این صحنه بعید می‌دانم این‌طور باشد)، دستکم تنها به خاطر بازی جیم کری بزرگ هم که باشد، مطمئناً دیدنی است.

منبع: وبلاگ دیج ایمیج

عکاسان عروسی در اینستاگرام: Rebecca Yale

یکی از عکاسان خوب که عکاسی عروسی را به صورت حرفه‌ای و آکادمیک یاد گرفته Rebecca Yale است. ربکا برخلاف بسیاری از عکاسان عروسی که این روز‌ها در فضای مجازی و اینستاگرام محبوب شده‌اند، به هدف “عکاسی عروسی” کاملا پایبند است و به هیچ وجه آن را با “عکاسی مد و فشن” مخلوط نکرده است. عکس‌های ربکا، فضایی بسیار روشن و دلنشین و رویایی دارد و به ندرت می‌توانیم در عکس‌های او فضاهای تیره، نورپردازی‌های تند و سایه‌های خشن را ببینیم. خود ربکا در لس‌آنجلس زندگی می‌کند، اما اغلب عکس‌های او در مناطق دیگری به جز لس‌آنجلس گرفته شده‌اند و بیشتر می‌شود او را یک عکاس بین‌المللی در نظر گرفت. صفحه تماس با Rebecca در وب‌سایت او هم دقیقاً به همین مسئله اشاره دارد.

مانند اغلب عکاسان عروسی در جهان، اینستاگرام او به آدرس @rebeccayale پر از تصاویری است که برای زوج‌های جوان کار کرده است. صفحه اینستاگرام او با 35 هزار فالوور یکی از شلوغ‌ترین صفحات عکاسی عروسی در اینستاگرام است. این تعداد فالورر معمولاً برای عکاسان عروسی در آن سوی دنیا عادی نیست. اما از آنجا که ربکا بار‌ها از سوی مجله‌های معروف Brides Magazine و Destination Weddings Magazine به عنوان عکاس سال در زمینه عکاسی عروسی انتخاب شده، این صفحه نیز حسابی پرطرفدار شده است. او همچنین جایزه برتر نشریه Rangefinder Photo Awards را که یک نشریه اختصاصی عکاسی (غیر از عروسی) است، برده است.

ربکا معمولاً با نور طبیعی کار می‌کند و در عکس‌های او کمتر پیش می‌آید که نور فلاش را ببینم. اما ترکیب رنگ‌ها و نور‌ها در عکس‌های او آن‌قدر هوشمندانه‌ است که معمولاً نیازی به فلاش ندارند. همچنین بیشتر اوقات با لنز‌هایی با دیافراگم بسیار باز کار می‌کند که باعث می‌شود تا اغلب عکس‌های او دارای زمینه‌ای بسیار روشن باشند. این همان چیزی است که خود من هم دوست دارم در عکس‌های عروسی که می‌گیرم رعایت کنم. لوکیشن‌هایی که ربکا در آن‌ها عکس می‌گیرد معمولاً در فضای باز هستند. باغ‌ها و دشت‌ها و دامنه‌های کوه، از جاهایی هستند که او علاقه زیادی دارد تا عروس و داماد‌ها را به آنجا ببرد و عکاسی کند.

اما اگر هم در فضای بسته عکس بگیرد، اغلب در کنار پنجره و با استفاده از نور ملایم و یکدست طبیعی است و وجود لکه‌های نور در فضای تاریک را در این عکس‌ها به ندرت دیده می‌شود. یکی از عادت‌های او در عکاسی عروسی هم ثبت کارت عروسی، حلقه‌ها، کفش عروس و گلچینی از جام‌ها و گل‌هایی است که در مراسم عروسی به کار می‌روند. خود من هم این کار را دوست دارم و سعی می‌کنم در کارهایم چنین عکس‌هایی را بگنجانم.

عکس‌های ربکا، معمولاً دارای فرم و ژست‌های مرسوم برای عکاسی عروسی نیست و در عوض تا دلتان بخواهد، عکس‌های رئال و بدون ژست در آلبوم‌های او دیده می‌شود که طبیعتاً باعث می‌شود تا بیشتر از ژست‌های عروسی، تم عکاسی عروسی او به چشم بیاید. ربکا به جز عکاسی عادی، آموزش عکاسی عروسی هم انجام می‌دهد و برای این کار صفحه‌ای جداگانه را روی وب‌سایت خودش گذاشته تا بتوانید از تجربه‌های او استفاده کنید. البته هزینه آموزش‌های او چندان هم ارزان نیست و قیمت آن برای یک دوره کامل 6 ماهه که همراه با گروه او کار و تجربه کنید، 2000 دلار است. اگرچه فکر می‌کنم برای کسانی که می‌خواهند در این رشته فعالیت داشته باشند، فوق‌العاده است.

وب‌سایتrebeccayale 
پیج اینستاگرام rebeccayale

من معمولاً عکاسان عروسی خارجی را در وب‌سایت و کانال تلگرام و پیج اینستاگرام دیج ایمیج معرفی می‌کنم. بنابراین اگر به عکاسی عروسی علاقه‌مندید می‌توانید شبکه‌های اجتماعی دیج ایمیج را دنبال کنید. نمونه ‌کارهای بیشتری از او را در کانال تلگرام دیج ایمیج هم منتشر کردم.

منبع: وبلاگ دیج ایمیج

یازده عکس از جهنم، ماجرای عکس‌های رابرت کاپا (2)

جنگ همیشه زشت است، همیشه زشت بوده و همواره زشت خواهد ماند. هرکسی چیزی غیر از این می‌گوید، یا هرگز نجنگیده یا اطمینان دارد که هرگز خودش در میدان جنگ نخواهد بود. آنچه که ما از جنگ می‌بینیم، دیده‌ها و شنیده‌های دیگرانی است که خود در جنگ بوده‌اند. اما این کسر کوچکی از چیزی که در آنجا اتفاق می‌افتد. سال‌ها پیش، وقتی هنوز فاشیسم به عنوان یک قدرت جهانی در سرتاسر دنیا تأثیرگذار بود، یک عکاس جنگی به نام رابرت کاپا با هنر خود توانست به همه دنیا نشان دهد که معنای واقعی جنگ چیست؟ زمانی که رهبران فاشیست دنیا بر طبل جنگ می‌کوبیدند، عکس‌های رابرت کاپا باعث شد تا جنبش‌های صلح‌طلبی در سرتاسر دنیا شکل بگیرند و نهایتاً زمانی همین عکس‌ها به عنوان اسناد جنایات جنگی در دادگاه‌های فاشیست‌ها ارائه شد.

رابرت کاپا در سال 1913 در مجارستان به دنیا آمد. اما بعدها به برلین سفر کرد و آنجا عکاسی را یاد گرفت. کاپا یهودی بود و برای همین هم با قدرت گرفتن فاشیست‌ها در سرزمین مادری‌اش از آنجا فرار کرد و به فرانسه رفت. در جنگ جهانی دوم، رابرت کاپا در آمریکا و مجله Life مشغول به کار شد و بارها در کنار نیروهای نظامی آمریکایی به صحنه‌های نبرد رفت. یکی از تکان‌دهنده‌ترین روز‌های جنگی که رابرت کاپا از آن عکاسی کرد، روی D-Day معروف به طولانی‌ترین روز بود. این روز که در فیلم “نجات سرباز رایان” هم به تصویر کشیده شده، روز بزرگ‌ترین حمله نیروهای آمریکایی به آلمان‌ها در ساحل نورماندی فرانسه اشغال شده بود که از آن تنها 11 عکس باقی مانده است. 11 عکس از جهنم، ماجرای کاپا و 11 عکسی است که توانست از آنجا به یادگار باقی بماند تا نسل‌های آینده بدانند چهره واقعی جنگ چیست. رابرت کاپا عکاسی بود که عشقش را در یک جنگ از دست داد و خود نیز در یک جنگ کشته شد.

امیر یاری در این پادکست فارسی (پادکست عکاسی تصویر دیجیتال) درباره رابرت کاپا و ماجرای D-Day می‌گوید. قسمت دوم از این پادکست را در ادامه بشنوید:

ب

یازده عکس از جهنم، ماجرای عکس‌های رابرت کاپا (1)

جنگ همیشه زشت است، همیشه زشت بوده و همواره زشت خواهد ماند. هرکسی چیزی غیر از این می‌گوید، یا هرگز نجنگیده یا اطمینان دارد که هرگز خودش در میدان جنگ نخواهد بود. آنچه که ما از جنگ می‌بینیم، دیده‌ها و شنیده‌های دیگرانی است که خود در جنگ بوده‌اند. اما این کسر کوچکی از چیزی که در آنجا اتفاق می‌افتد. سال‌ها پیش، وقتی هنوز فاشیسم به عنوان یک قدرت جهانی در سرتاسر دنیا تأثیرگذار بود، یک عکاس جنگی به نام رابرت کاپا با هنر خود توانست به همه دنیا نشان دهد که معنای واقعی جنگ چیست؟ زمانی که رهبران فاشیست دنیا بر طبل جنگ می‌کوبیدند، عکس‌های رابرت کاپا باعث شد تا جنبش‌های صلح‌طلبی در سرتاسر دنیا شکل بگیرند و نهایتاً زمانی همین عکس‌ها به عنوان اسناد جنایات جنگی در دادگاه‌های فاشیست‌ها ارائه شد.

رابرت کاپا در سال 1913 در مجارستان به دنیا آمد. اما بعدها به برلین سفر کرد و آنجا عکاسی را یاد گرفت. کاپا یهودی بود و برای همین هم با قدرت گرفتن فاشیست‌ها در سرزمین مادری‌اش از آنجا فرار کرد و به فرانسه رفت. در جنگ جهانی دوم، رابرت کاپا در آمریکا و مجله Life مشغول به کار شد و بارها در کنار نیروهای نظامی آمریکایی به صحنه‌های نبرد رفت. یکی از تکان‌دهنده‌ترین روز‌های جنگی که رابرت کاپا از آن عکاسی کرد، روی D-Day معروف به طولانی‌ترین روز بود. این روز که در فیلم “نجات سرباز رایان” هم به تصویر کشیده شده، روز بزرگ‌ترین حمله نیروهای آمریکایی به آلمان‌ها در ساحل نورماندی فرانسه اشغال شده بود که از آن تنها 11 عکس باقی مانده است. 11 عکس از جهنم، ماجرای کاپا و 11 عکسی است که توانست از آنجا به یادگار باقی بماند تا نسل‌های آینده بدانند چهره واقعی جنگ چیست. رابرت کاپا عکاسی بود که عشقش را در یک جنگ از دست داد و خود نیز در یک جنگ کشته شد.

امیر یاری در این پادکست فارسی (پادکست عکاسی تصویر دیجیتال) درباره رابرت کاپا و ماجرای D-Day می‌گوید. قسمت اول از این پادکست را در ادامه بشنوید:

ب